اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ فَضْلَكَ وأنـْزِل علیّ فیهِ بَرَكاتِكَ وَوَفّقْنی فیهِ لِموجِباتِ مَرْضاتِكَ واسْكِنّی فیهِ بُحْبوحاتِ جَنّاتِكَ یا مُجیبَ دَعْوَةِ المُضْطَرّین.
خدایا بگشا به رویم در این ماه درهاى فضلت و فرود آر برایم در آن بركاتت را و توفیقم ده در آن براى موجبات خوشنودیت و مسكنم ده وسط‌هاى بهشت، اى اجابت كننده خواسته‌ها و دعاهاى بیچارگان.
گشودن باب های فضل و رحمت الهی و بدست آوردن موجبات خشنودی و رضای حق و امید به سکنی گزیدن در بهشت برین، خیرالامل های انسان است در پهنة تربیت دینی و اندیشه ایمانی.
باری اگر فضل خداوند مشمول حال بنده نشود انحراف او به بیراهه نیستی و خسران حتمی بود هم آنچنان که فرموده است:
“ولو لا فضل الله عليکم و رحمته لاتبعتم الشيطان الا قليلا” (نساء 86)“و اگر فضل و رحمت الهي شامل حال شما نبود همانا جز اندکي همه از شيطان پيروي مي کرديد”.
نیز این تذکار و اشاره تأمل برانگیز و خطیر که “فلو لا فضل الله عليکم و رحمته لکنتم من الخاسرين”(بقره 64) “پس اگر فضل و رحمت خداوند شامل حال شما نبود البته در شمار زيانکاران عالم بوديد”.
و نیز این تذکار و تنبه عرفانی، که هدایت الهی ناشی از خواست و اراده خود حضرت حق است چراکه:
“يهدي من يشاء الي صراط مستقيم” (بقره142)“(خداوند) هرکه را بخواهد به راه مستقيم هدايت مي نمايد”
و همین دستور العمل اعتقادی است که به موازات عنایت بخشی به توجه نسبت به امر حق و اجابت دعوت خدا در انتخاب راه فلاح و صلاح انسان، او را از ابتلا و اسارت در دام شیطان نهیب می دهد:
“ولا تتبعوا خطوات الشيطان انه لکم عدو مبين” (بقره 168)“و از وسوسه هاي شيطاني پيروي نکنيد، به درستي که او براي شما دشمني آشکار است”.
که در این صورت، خسران و زیان به سراغ او می آید مگر مسلح به سلاح عمل صالح باشد و به حق و صبر، متمسک گردد:
“ان الانسان لفي خسر” “به درستي که انسان در خسران و زيان است”(عصر 2).
و راه روشنِ رسیدن به روضه رضوان حق در منظومه تربیت الهی همین است که:
“و اطيعوالله و الرسول لعلکم ترحمون”(132 آل‌عمران) “و از حکم خدا و رسول او فرمان بريد، باشد که مشمول رحمت و لطف خداوند گرديد”.
پس آنگاه در نهایت“رضي الله عنهم و رضوا عنه ذلک الفوزالعظيم” 119 مائده“خداوند از آنان راضي است و آنان از پروردگار خويش؛ که اين رستگاري عظيم است”
آری؛ گشودن باب های فضل و رحمت الهی و بدست آوردن موجبات خشنودی و رضای حق و امید به سکنی گزیدن در بهشت برین، خیرالامل های انسان است در پهنة تربیت دینی و اندیشه ایمانی.
و رمضان بهترین زمان برای رسیدن به این آرزوست که براستی خیرالامل انسان است در جهان معنویت و ایمان.
