به گزارش سرویس علمی و فرهنگی خبرگزاری حوزه حضرت آیت‌الله جوادی‌آملی در کتاب حکمت عبادات در بیانی زیبا، به اهمیت قرآن و انس با این کتاب شریف الهی پرداخته‌اند.
متن نوشتار این مرجع تقلید به شرح ذیل است.
*آداب تلاوت قرآن
تلاوت و قرائت كتاب خدا احكام و آدابي دارد، از جمله اينكه انسان چگونه اين حروف را از مخارج ادا كند؛ در چه صورت وقف و كجا وصل كند؛ اينها احكام و آداب تلاوت است. امّا حكمت تلاوت قرآن اين است كه انسان، قرآن را به گونهاي تلاوت كند كه معبود را مشاهده نمايد. مرحلهٴ نازلهٴ مشاهدهٴ معبود آن است كه در صفحه ضمير و قلب عابد، چيزي جز علاقه به معبود نباشد. و انسان ميتواند به خوبي تشخيص دهد كه آيا در قلبش چيزي جز خدا هست يا نه؟
امام سجاد (سلاماللهعليه) فرمود: «لو مات من بين المشرق و المغرب لما استوحشت بعد أن يكون القرآن معى» اگر همهٴ مردمي كه بين مشرق و مغرب عالم وجود دارند از بين بروند و كسي روي زمين نباشد و من تنها باشم، چنانچه قرآن با من باشد هرگز احساس وحشت نميكنم.
*زنده‌هایی که مرده‌اند
يعني اگر همه عالم كافر شوند و قرآن با من باشد، هرگز احساس ترس نميكنم. مرگ در حقيقت همان مرگ روح است و انسان كافر حقيقتاً مرده است. از نظر قرآن كساني زندهاند كه دين خدا را قبول كنند: حضرت ميفرمايد: اگر همه كافر شوند، براي ما تفاوتي ندارد، ما از هيچ كس هراس نداريم چون انسان در نبرد با كافر، چيزي را از دست نميدهد كه جبرانپذير نباشد، تنها از عالم محدودي به جهان ابد پر ميكشد و اين جاي نگراني ندارد؛ كسي كه براي انتقال از عالم طبيعت به ماوراي آن هراسي ندارد، از كفر جهاني هم واهمهاي به خود راه نميدهد.
*حکمت قرائت قرآن
حكمت عبادت آن است كه عابد معبود را در ضمير خود مشاهده كند، طي اين راه نيز محال نيست بلكه شرايط،آداب و احكامي دارد، تلاوت قرآن نيز عبادت است. براي اين كه به مرحلهٴ مشاهدهٴ معبود راه يابيم بايد تا ميتوانيم بر چشم و گوش خود كنترل داشته باشيم، هر كس بايد مواظب باشد كه جز وظيفه شرعي چيزي انجام ندهد، محيط كار و محيط منزل را با غفلت از خدا آلوده نسازد. وقتي انسان قرآن تلاوت ميكند، آنگاه كه صاحب كلمات آن را با چشم دل مشاهده كرد، به حكمت تلاوت قرآن رسيده است.
