به گزارش خبرگزاری حوزه، آیت‌الله گرامی در شرح دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان آورده است:
اللَّهُمَّ طَهِّرْنِي فِيهِ مِنَ الدَّنَسِ وَ الْأَقْذَارِ وَ صَبِّرْنِي فِيهِ عَلَى كَائِنَاتِ الْأَقْدَارِ وَ وَفِّقْنِي فِيهِ لِلتُّقَى وَ صُحْبَةِ الْأَبْرَارِ بِعَوْنِكَ يَا قُرَّةَ عَيْنِ الْمَسَاكِين «بحارالأنوار ج : 95 ص : 37»
اى خدا؛ در اين روز مرا از پليدى و كثافات پاك کن و بر حوادث خير و شر، قدرت صبر و تحمل به من عطا كن و من را بر تقوى، پرهيزكارى و مصاحبت نيكوكاران موفق دار، به يارى خود اى مايه شادى و اطمينان خاطر مسكينان.
*متوجه گناهان نیستم
اللَّهُمَّ طَهِّرْنِي فِيهِ مِنَ الدَّنَسِ وَ الْأَقْذَارِ
خدايا؛ مرا از كثافات پاك كن؛ ما خود را آلوده کرده‌ایم، اما از او می‌خواهیم که ما را پاک کند؛ چرا که ما متوجه نجاست‌ها نیستیم؛ بشر از نجاست بدش می‌آید اما نجاست خیلی از امور را متوجه نمی‌شود؛ لذت‌های آنی چشم انسان را کور کرده و متوجه نمی‌شود که نجس است؛ خدا باید دست ما را بگیرد تا بفهمیم که چه چیزی آلوده است.
*صبر عالی‌ترین عامل ترقی
وَ صَبِّرْنِي فِيهِ عَلَى كَائِنَاتِ الْأَقْدَارِ
خدایا؛ بر من مقام صبر بده تا آنچه در عالم تقدیر برایم مقدر کرده ای بتوانم تحمل کنم ، صبر، مهمترین عامل ترقی است « وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا؛ وَكانُوا بِآياتِنا يُوقِنُون. سجده آیه 24» و برخى از آنان را چون [ در برابر مشكلات ، سختىها و حادثههاى تلخ و شيرين ] صبر كردند و همواره به آيات ما يقين داشتند، پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما [ مردم را ] هدايت مىكردند.
*با خردمندان معاشرت کنیم
وَ وَفِّقْنِي فِيهِ لِلتُّقَى وَ صُحْبَةِ الْأَبْرَارِ
خدايا؛ من را موفق به تقوي كن و با نیکان مصاحب باشم؛ قال عليُّ بن الحُسَين «عليه‌السلام»: «مَجالِسُ الصّالِحينَ داعيةٌ الَى الصَّلاحِ، وَ آدابُ العُلَماءِ زيادَةٌ فىِ العَقْلِ، وَ طاعَة وُلاةِ الأمْرِ تَمامُ العِزِّ؛ تحف العقول، حكمت 35. ». امام سجاد «عليه‌السلام» مىفرمايد: «وقتى صالحان در يك جا جمع مىشوند به نيكى دعوت مىكنند، و معاشرت با دانشمندان فزونى در خرد است، و طاعت واليان امر (حكّام الهى) كمال عزّت است.
زندگى انسان، دسته جمعى است و انسان نمىتواند به تنهایی زندگى كند. انسان در زندگى جمعى، نياز به رفيق داشته و بدون رفيق زندگى ناگوار است، به طوری که روح ناآرام مىشود، لذا زندان‌هاى انفرادى بسيار سخت بوده و اگر طولانى شوند باعث جنون می‌گردد».
*رابطه دین و دوست
حديثى از امام على عليه السلام گواه بر اين مطلب است كه مىفرمايد: «اذَا اشْتَبَهَ عَلَيْكُم حالُ الرَّجُلِ فَلَمْ تَعْرِفُوهُ فَانْظُروا الى خُلَطائِهِ وَ جُلَسائِهِ فَانَّ الْمَرْءَ عَلى دينِ خَليلِهِ وجَليسِهِ؛ اگر حال كسى بر شما مشتبه شد و نمىتوانيد بفهميد كه خوب است يا بد، به دوستان و همنشينانش نگاه كنيد چرا كه انسان دين دوستانش را دارد».
اين روايت نشان مىدهد كه دين و ايمان انسان، بستگى به دوست او و هم‌نشینان او دارد. در روز قيامت، جهنّميان به جهنّم و بهشتيان به بهشت مىروند، امّا از آيات استفاده مىشود كه افراد جهنمی و بهشتی با هم ارتباط دارند و هم ديگر را مىبينند که گاهى گفتگوهايى بين آنها ردّ وبدل مىشود، از جمله آن گفتگوها اين است كه بهشتيان مىگويند: « «مَا سَلَكَكُمْ فِى سَقَرَ»؛ چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟» و آنها دلايلى ذكر مىكنند: « «قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ* وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ* وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ؛ مدّثر، آيه 42- 45. »؛ مىگويند ما از نمازگزاران نبوديم، و اطعام مستمندان نمىكرديم، و پيوسته با اهل باطل همنشين و هم صدا بوديم»، و « «وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ»؛ و همواره روز جزا را انكار مىكرديم»
همنشين تو از تو به بايد **** تا تو را عقل و دين بيفزايد
با بدان كم نشين كه صحبت بد****گر چه پاكي تو را پليد كند
آفتاب بدين بزرگي را ****لكه ابر ناپديد كند
*معنای غرة العین
بِعَوْنِكَ يَا قُرَّةَ عَيْنِ الْمَسَاكِين
متوسل می‌شوم به مقام اعانت خودت ای نور چشم بیچارگان، وقتی که چشم انسان بی نور می‌گردد، رابطه او با عالم قطع می‌شود. چشم مهمترین عامل ارتباطی ما با جهان خارج است و بیچاره، کسی که چشم نداشته باشد، بدتر از او کسی است که چشم باطنی‌اش بسته شده و جلوی واردات قلبی او گرفته می‌شود، قلب او در برابر حقایق عالم، بسته است؛ خدایا؛ به مقام اعانه خودت توسل می جویم؛ در اینجا غرة‌العین معمولا به نور چشم معنا می شود، اما معنای دقیق‌تر آن خنکی چشم است، برای چشم امور داغ ضرر دارد و برای زدودن میکروب‌های چشم، آب سرد و خنک مفید است که چیزهای مفید برای چشم را به خنکی چشم تعبیر می‌کنند؛ برای اینکه به چشم آرامش می‌دهد.
