به گزارش خبرگزاری حوزه، آیت‌الله گرامی در شرح دعای روز پانزدهم ماه مبارک رمضان، با اشاره به مفهوم روزی به مفاهیمی چون خشوع و خضوع پرداخته است.
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي فِيهِ طَاعَةَ الْخَاشِعِينَ وَ اشْرَحْ فِيهِ صَدْرِي بِإِنَابَةِ الْمُخْبِتِينَ بِأَمَانِكَ يَا أَمَانَ الْخَائِفِين
خدایا، روزی کن مرا در آن فرمانبرداری فروتنان و بگشا سینه‌ام را در آن، به بازگشت دلدادگان، به امان دادنت ای امان دهنده ترسناکان.
*معنای روزی
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي فِيهِ طَاعَةَ الْخَاشِعِينَ
«روزى» معنى زیادی دارد و روزي‌هاى معنوى را نيز شامل می‌شود، البته روزى اصلى، همين روزى معنوى است، که در ادعیه حضرات معصومین (ع)، تعبير «رزق» در مورد روزي‌هاى معنوى، بسيار به كار رفته است، مثلا در مورد حج مىگوئيم: اللهم ارزقنى حج بيتك الحرام.
در مورد توفيق اطاعت و دورى از معصيت آمده است: «اللهم ارزقنى توفيق الطاعة و بعد المعصية ...» در دعاهاى روزه ماه رمضان مىخوانيم «اللهم ارزقنى فيه طاعة الخاشعين» خدایا، در این ماه به من روزی کن اطاعت کنم، اطاعت کسانی که خاشعند.
این هم از مواهب معنوی و روزی‌های الهی است؛ بعضی از افراد، اطاعت و امتثال امر دارند؛ اما خشوع قلب ندارند. «خشوع قلبی» حقیقت دیگری است یعنی انسان باید امتثال امر الهی کند در حالی که با خشوع قلبی همراه است، خشوع" به معناى تاثير خاصى است كه به افراد مقهور دست مىدهد، افرادى كه در برابر سلطانى قاهر قرار گرفتهاند، به طورى كه تمام توجه آنان معطوف او گشته و از جاى ديگر قطع مىشود و ظاهراً اين حالت درونى است كه با نوعى عنايت، به اعضاء و جوارح نيز نسبت داده مىشود، مانند كلام رسول خدا (ص) که درباره شخصى كه در نمازش با ريش خود بازى مىكرد فرمود:" اگر دلش داراى خشوع مىبود جوارحش نيز خاشع مىشد" [مجمع البيان، ج 7، ص 99] خدایا تو خود آن خشوع را نصیب من کن.
قرآن و اسباب فزونى روزى:
قرآن چند امر را معرفى كرده كه خود درسى سازنده براى تربيت انسان است، در يك جا مىگويد: لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ" هرگاه شكر نعمت‌ها را به جا آوريد (و آن را در مصرف واقعى صرف كنيد) نعمت را بر شما افزون مىكنم" (ابراهيم- 7).
در جاى ديگر مردم را به تلاش دعوت كرده، مىگويد؛ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَناكِبِها وَ كُلُوا مِنْ رِزْقِهِ" او كسى است كه زمين را تسليم و خاضع در برابر شما قرار داد تا بر پشت آن راه رويد و از رزق آن استفاده كنيد" (ملك- 15).
در جاى ديگر تقوى و درستكارى را معيار گشايش روزى قرار داده و مىفرمايد: وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ " هر گاه مردم روى زمين ايمان آورند و تقوا پيشه كنند، بركات آسمان و زمين را به روى آنها مىگشائيم" (اعراف- 96).
وَ اشْرَحْ فِيهِ صَدْرِي بِإِنَابَةِ الْمُخْبِتِينَ
خدایا، به من شرح صدر بده همراه با کسانی که اهل خضوع و خشوع هستند ؛ کسانی که اهل خضوع و خشوع هستند اگر اشتباهی کردند دوباره باز می‌گردند و سرانجام ملکات سالم اثر خودش را می‌کند و اگر هم انحرافی یافت، باعث نمی شود که اصل ذاتش عوض شود؛ مادامی که زیاد عادت به خلاف نکرده است .
بِأَمَانِكَ يَا أَمَانَ الْخَائِفِين
خدایا، به مقام امان تو متوسل می‌شم؛ اگر تو امانم دهی از این مشکلات در امانم، ای کسی که امان همه خائفان هستی.
این نشان از این است که اگر خضوع و خشوع نداشته باشیم، گرفتار اموری می‌شویم که خلاف امنیت است؛ اگر از طریق انابه و بازگشت به سوی خدا شرح صدر نداشته باشیم، خلاف امنیت است؛ در این صورت نه امنیت دنیوی و نه امنیت اخروی داریم که از آن تعبیر به «فزع اکبر» می‌کنند در دنیا فزع از رسوایی و بلایا و گرفتاری‌هاست، اما در قیامت بسیار سخت‌تر است.
