مردمی که پس از سی و اندی سال از فرمان پیرجمارانی خویش، بر عهدی که با او و خدای او بستند پای بند هستند؛ مردمی که سختی روزگار و تحریم و اجاره خانه های سرسام آور و قیمت های سر به فلک کشیده و زخمی از تحریم ولی مستحکم و امیدوار و لبخند بر لب، امید روزی را می کشند که همه مسلمانان در خواب مانده را از خواب بیدار کنند و فریادشان گوش مست شده سران جهل و نفاق و ترس و مسخ شده در اعمال لیبرالیسم را تکانی دهد و به خود آورد تا به یاد آورند، همان ها بودند که روزی در شاخه زیتون به دست چپ و اسلحه ای به دست راست داشتند و نوای "القدس لنا" سر می دادند و امروز برای گرفتن ساعت ملاقات از دزدان سرزمین اسلامی مان، دلارهای سیاه خرج می کنند.
راهپیمایی مردم قم، امروز از ساعت 10:30 برای اولین بار از مسیری جدید انجام شد؛ میدان شهید مطهری، همچون هر همایش مردمی دیگر در قم، میعادگاه عاشقان رسول اکرم و دین حق بود که فریاد رسول اکرم که جامانده در عمق تاریخ بود را به گوش جان داشتند که هر کس صدای مسلمانی که از ظلم می نالد را بشنود و به فریادش نرسد، از دایره ایمان و اسلام خارج است؛ اینان در گرم ترین ساعت های گرم ترین روزهای سال با، روزه دار پای در خیابان های منتهی به حرم کشیدند و خود را به حریم کریمه اهل بیت(س) رساندند.
مسیر راهپیمایی امسال از میدان مطهری آغاز شد و به پل علیخانی رسید و از آنجا به چهارراه و سه راه بازار و ازآنجا به خیابان ارم؛ در این بین دسته دسته بر سیل مشتاقان و دلباختگان به آستان نبوی و علوی اضافه می شد و فریادهای مرگ بر اسراییل، مرگ بر آمریکا و... مردم طنین رعد آساتری به خود می گرفت.
دسته دسته، فوج فوج مردم وفادار مانده به به آیین محمدی(ص) خود را به حرم دلدار می رسانند و فریاد زنان، عقده های در گلومانده خود از دست زور و ستم را در خیابان های آزاد کشورشان خالی می کنند؛ اینجا قم است، اینجا ایران است، جایی که کسی از فریاد "مرگ بر اسراییل" و "مرگ بر امریکا" و "مرگ بر استکبار" ضرر نمی کند، زندانی نمی شود، پدر و مادرش به عزایش نمی نشینند؛ پدرش را نمی کشند، مادرش را داغدار نمی کنند و پلیس برایشان گاز اشک آور به تحفه نمی آورد.
اینجا ایران است، اینجا قم است، اینجا شهر موعود مهدوی و جعفری است؛ اینجا جایی است که به همه آنهایی که زنگ دین و قرآن و محمد(ص) در گوششان رنگ باخته را به یاد می آورد، دین را؛ به یاد می آورد مردانگی را؛ به یاد می آورد دفاع از مظلوم و به یاد می آورد دفاع از حریم خدا را؛ اینجا ایران است... اینجا شهری است که مردمش هنوز صدای هل من ناصر ینصرنی امام مظلومشان را هر صبح با خود زمزمه می کنند و با عهدی به وسعت روح بزرگشان، عظمت لحظه دیدار را انتظار می کشند.
اینجا قم است، مردادی داغ و مردمی همچون پاره های آهن سخت و همچون ابر بهار، دلنشین و مهربان؛ مردمی که سالهاست برف و بوران و تیغ خآفات و خس و خاساک و... رنگ مردی را از چهره شان نبرده است؛ مردمی که امام هفتم ما وعده ظهورشان را در سیاه ترین روزهای بشر، وعده داده بود؛ مردمی که دو شب پیش برای مردی گریه کردند و بر سر زدند که مولای عیاران و جوانمردان و نیک نامان و سالکان الی الله بود؛ مردمی که علی(ع) و اولاد علی(ع) را مقتدای راهشان قرار دادند و با ظلم و زور و جور و فساد، سازش نمی کنند.
در میان توده های عظیم مردم، آنچه که رخ نمایی زرین گون داشت، حضور گسترده طلاب علوم نبوی و علوی و قرآنی در بین جمعیت بود که همگی با اعضای خانواده خود پای درراه کشیده بودند و گرما و تشنگی و گرسنگی رابه جان خریده بودند و بر عهدی که از روز اول با مولای غایب از نظر بسته بودند پایبند ماندند.
حضور مراجع عظام تقلید که زعمای شیعه در عصر غیبت اند و مروج مرام مردانگی در دنیای نامردی و صفا در دنیای بی رنگی و مهر در دنیای قهر و خدا در دنیای بی خدایی هستند، جلوه ای جان بخش به هماآورد مردمان این دیار نورانی داده بود، حضرات آیات مکارم شیرازی و نوری همدانی و همچنین علمای بزرگ حوزه، چشم و چراغ این شهر و این کشور در بین مردم که در این شرایط سخت رمضانی خود را به صف یاری کنندگان دین محمد(ص) رسانده بودند، برای همه آزادی خواهان و مسلمانان واقعی در سراسر جهان، التیام بخش بود.
همایش عظیم مردمی روز قدس، پس از حضور مردم در حرم مطهر کریمه اهل بیت(س) که از سمت خیابان ارم انجام شد، با برگزاری فریضه عبادی و سیاسی نماز جمعه پایانی خوش و دلپذیر و روح افزا داشت.
به امید روزی که قدس شریف به دامن دنیای اسلام برگردد و مظلومان فلسطین با نابودی غده سرطانی منطقه، از ظلم و ستم رهایی یابند.
