خبرگزاری حوزه/ تاریخ نهضت اسلامی و سال‌های آغازین انقلاب مردم مسلمان ایران، یادآور وقایع تلخ و شیرین بسیاری است.

موج انقلاب مردمیِ امام امت(ره) با استعانت از آرمان‌های اسلامی و رویکردهای عدالت خواهانه در کنار شور و شوقی که جان‌های همه آحاد ملت را مالامال از عشق به اسلامی دوباره در این سامان زنده شده بود کرد و دل‌های آنها را مهیای ظهور مهم ترین و انقلاب قرن و مردمی ترین رویداد تاریخ معاصر نمود.

چه در سال‌های نهضت و مبارزه و چه در دوران نضج گرفتن انقلاب، بزرگانی بودند که نقش جدی آنها در آسمان پرستاره این انقلاب به روشنی درخشیدن گرفت و آثار فراوانی برایشان ثبت و ضبط نمود.

بی تردید یکی از نام‌های درخشان و خاطره انگیز که بر تارک این آستان می‌درخشد، آیت‌الله سید محمود طالقانی است که چه در دوران جهاد و مبارزه و چه در روزگار برپایی نظام اسلامی، همواره خادمی دلسوز و رادمردی دردآشنا برای امام و امت مسلمان بود.

و به همین دلیل نیز می‌توان گفت: سالروز درگذشت آیت الله طالقانی در حقیقت، روز یادکرد از تمامی مجاهدان نستوه و عالمان بشکوه عرصه جهاد فکری و سیاسی قرن حاضر است که با سلاح بصیرت و شجاعت و ایمان، به جنگ جهل و طاغوت رفتند و با خرد، مهر، تعادل، عدالت، به بارقه‌های انقلاب رنگ، جاودانگی بخشیدند.

تاریخ زندگی مجاهد نستوه و عالم پاک آیین، حضرت آیت الله طالقانی گویای این حقیقت سترگ و شگرف است که این مرد عظیم الشأن و عزیز، در راه رسیدن به آرمان‌های انقلابی و اسلامی خود چه رنج‌ها و تعب‌هایی را پذیرا شد، چه مصیبت‌هایی را چشید و چه سختی‌های مهیبی را کشید.

از سال‌های کودکی، درس و بحث مکتب و حوزه تا هجرت به نجف و کسب اجتهاد و اجازه حدیث و بازگشت به میهن و حضور فعال سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در عرصة مبارزات نهضت چه در بعد مقابله با نظام شاهنشاهی و چه در ساحت مواجهه علمی و فکری و حضور در انجمن‌های اسلامی و ایجاد پایگاههای اندیشگی با محوریت اسلام و مبارزه علمی و عملی با جهل و دیکتاتوری و فساد و ظلم.

از زندان و تبعید و شکنجه گرفته تا هجرت و فرقت و تنهایی و از روزهای سخت مبارزه گرفته تا سالهای غربت و شیدایی.

آیت الله طالقانی بارها از سوی رژیم سفاک دستگیر، زندانی و به جرم اشاعه فرهنگ انقلابی شکنجه شد.

سالهای حیات فردی و اجتماعی آیت الله  طالقانی روزهای سخت، شورانگیز و پر مرارت مبارزه، زندان و تبعید است. ایشان نخستین زندانی سیاسی است که در زمان رضا شاه، به جرم دفاع از زن محجبه ای که مأموران شاه به وی توهین کرده قصد برداشتن چادر وی را داشتند، دستگیر و زندانی شد. آنان عدم جواز حمل عمامه از جانب وی را بهانه دستگیری او قرار داده بودند.

از مخالفت با انقلاب سفید شاه در بهمن سال 41 گرفته تا مبارزات مخفی سال 49 که به دستگیری دوبارة ایشان انجامید و با تبعید و سخت گیری‌های رژیم شاه و ساواک همراه شد، اما نتوانست در عزم و ارادة آهنین آن مرد الهی و مجاهد راه خدا اندک تزلزلی پدید آورد.

آیت الله طالقانی علاوه بر مبارزات و فعالیت‌های سیاسی به اقدامات فرهنگی و حرکت‌های مصلحانه اجتماعی، چه در عرصة فکر و فرهنگ و چه در حوزه امور خیریه و دستگیری از ضعفا و فقرا مبادرت می‌ورزید و جلسات کانون اسلام و مسجد هدایت از جمله این فعالیت‌ها بود.

چندین بار زندانی شدن و شکنجه های سخت که آخرین و بدترین آنها در سال 56 رخ داد، نهایتا به آزادی در8 آبان 57 انجامید و در نهایت به شکفتن نهال انقلاب و پیروزی نهضت در بهمن همین سال رسید، که بی تردید نتیجه مجاهدت شهیدان و مجاهدانی همچون آیت الله طالقانی بود.

از افتخارات ایشان اقامة اولین نمازجمعه پس از انقلاب بود که به امامت ایشان برگزار شد.

و نیز نمایندگی مردم در مجلس خبرگان که منشأ خدمات خطیر و حساسی برای انقلاب شد.

آیت الله طالقانی در بامداد روز 19 شهریور سال 58 با دنیا وداع گفت و به ملکوت اعلی پیوست.

حضرت امام خمینی(ره) در پیامی به مناسبت رحلت ایشان در سخنانی زیبا و غرورآفرین، به بیان وجوهی از شخصیتی این عالم ربانی پرداخت و در تشبیهی بی بدیل فرمودند: «... او برای اسلام به منزله حضرت ابوذر بود. زبان گویای او، چون شمشیر مالک اشتر برنده بود و کوبنده، مرگ او زودرس بود و عمر او با برکت...».

آری؛ تاریخ نهضت اسلامی و سال‌های آغازین انقلاب مردم مسلمان ایران تا کنون، یادآور وقایع تلخ و شیرین بسیاری است.

و بی شک یکی از تلخ‌ترین و جانگدازترینِ این وقایع، رحلت عالم ربانی و مبارز انقلابی، روحانی مجاهد حضرت آیت الله طالقانی است که تلاش کرد در قامت یک حوزوی روشن بین و متفکری جان‌آگاه، گرهی از گره‌های جامعه انقلابی و نظام اسلامی باز کند و در این راه، مخلصانه مبارزه کرد و زهد و پیراستگیش را تا آخر حفظ نمود و نمونه‌ای شد از یک انقلابی برجسته و وفادار به آرمان‌هایش.

خدایش رحمت کناد!

یادش گرامی و راهش پر رهرو و زنده!