خبرگزاری حوزه/ فرارسیدن هفته دفاع مقدس که هر سال و به مناسبتی تقویمی، یعنی آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، فضای کشور و همه رسانه‌های جامعه را سرشار از یاد و نام و سیره شهدای عزیز هشت سال دفاع مقدس می‌کند، فرصت مناسبی است برای نگاهی عمیق در راهی که تا کنون طی کرده‌ایم و بیش از دو دهه‌ای که از جنگ پشت سر گذاشته ایم و همچنین تحلیل این نکته که در طول این زمان نه چندان کوتاه آیا خواسته و توانسته ایم ادامه دهنده ای قابل برای راه شهدا باشیم و به آرمان‌های آن رادمردان و شیرزنان عرصه جهاد و شهامت و شهادت بمانیم؟
هفته دفاع مقدس فرصت مناسبی برای تأمل کردن و یافتن پاسخی درخور و واقعی به این سوال است.
براستی میراث شهدا برای ما و آیندگان چیست؟
و به عبارت دقیق‌تر شهدا برای کدام آینده جنگیدند، جان خویش را نثار کدام هدف و حقیقت منتشر و مستتر در روح زمان و زمانه ما کردند؛ کدام یک از ما، هر چند وقت یک‌بار این سوال را از خودمان می پرسیم؟
مگر تردیدی داریم در اینکه حفظ زندگی و جان و مال و ناموس و آرامشمان را مدیون شهداییم و حرکت و پیشرفتی اگر هست، اگر در این بیست و اندی سال موفقیتی در هر عرصه ای داشته ایم، به برکت رشادت‌ها و از خودگذشتگی‌های همین یاران حزب الله بوده؛ و مگر نه اینکه شهدا با چشمانی باز، دلی روشن، با هدفی مهم و با یک جهان بینی دینی و به امید احیای ارزش‌های اسلامی و انسانی و حفظ این مرز پرگهر، قدم در راه بی برگشت گذاشتند و راهی دیار شهادت گشتند.
هفته دفاع مقدس فرصت مناسبی است برای تجدید «خاطره» شهدا و یادآوری همه خاطرات خطیر و بروز و ظهور همه «احساس»های شریف ما درباره آنها؛ فرصت مناسبی برای اشک ریختن و در فراق آن عزیزان به عرش رفته، ندبه سردادن.
وقت خوبی برای غرقه شدن در دریای یادها و تداعی همه نوستالوژی‌های زیبا و احساس‌مندی که از آن دوران و آن آدم‌ها از ذهن، دل، دیده، زبان و بیان همه ما مانده است.
اما یک نکته را نباید فراموش کرد نکته ای که اگر از یادمان برود، تبعات زیان بار بسیاری دامن‌گیرمان خواهد شد.
هفته دفاع مقدس فقط برای ابراز احساسات و اشک و آه نیست؛ بلکه هفته دفاع مقدس، هفته تفکر و تأمل در حقیقت دفاع و یادآوری مولفه‌های فرهنگ بسیجی است و فرهنگ بسیجی بزرگ‌ترین ارمغان و گوهر فروزانی است که در جنگ ساخته و پرداخته شد و در جان و جهان جوانان برومند این سرزمین پرورش یافت.
جنگ ما نمرده است جنگ ما به شهادت رسید و شهید زنده است؛ این را قرآن می گوید.
یادمان نرود که امام(ره) فرمود:
ما در جنگ، ابهت دو ابر قدرت شرق و غرب را شکستیم و نیز اینکه جنگ، یک نعمت بود برای ملت ما.
و دیگر بیانات زیبا و گهربار آن عارف واصل، که حقیقت جنگ دفاعی ما را به تصویر کشید؛ که به راستی و درستی، مجاهدتی بود در راه خدا و دفاع از کیان اسلام و انقلاب و میدانی برای پرورش بهترین نسل از فرزندان این ملت که تاریخ دیگر به چشم خود نخواهد دید.
ذکر خاطره و ظهور احساس و تداعی یادها خوبند و لازم، اما کافی نیستند و اگر در همین‌ها متوقف بمانیم، از آن سالهای حماسه، خون، شعور و شرف چیزی باقی نخواهد ماند جز دست‌مایه‌ای برای روزمرگی‌های ما در زمانه حسرت و عسرت.
برگردیم به همان سوال خطیر و حیاتیِ آغازین:
شهدا برای کدام آینده جنگیدند و جان خویش را نثار کدام هدف و حقیقت منتشر و مستتر در روح زمان و زمانه ما کردند؟
یادمان باشد که پاسداشت حقیقی هفته دفاع مقدس، رسیدن به حقیقت پاسخ این سوال است و درآمدن در زمرة آنان‌که به این حقیقت وفادار می‌مانند!
