خبرگزاری حوزه/ وقتی در میان سطرهای سبز و سرخ زندگی عالمان دینی و بزرگان مکتبی، به سمت روزنه های نور می‌گردیم، نوای دلنواز یاران حق را در گمنامی و اخلاص می‌شنویم که عطر دل انگیز مجاهدت در راه خدا را با خود به ارمغان می‌آورند.
عالمان عملگرا و وارثان انبیاء که با تار و پود علم و اخلاق، نقش عشق را بر فرش عرشی حضورشان در این دنیا به تصویر کشیدند.
جلوه‌های ملکوتی نام و یاد عشق، در تلاقی با امر دین، پیوندی ماندگار و جاودانه با حقیقت هستی برقرار کرده، این نام آوران آسمان و گوشه نشینان زمان را به سلوکی معرفتی برده تا مرز دیدار خدا.
نه در اختر حرکت بود و نه در چرخ سکون
گر نبودی به زمین خاک نشینانی چند
در این میان و از جرگه این بزرگان و مکتب این رستگاران، نام مرحوم آيت الله حاج سيد مرتضی لنگرودی به بلندی و شکوه بر تاک آستان جانان می درخشد.
ایشان که فرزند سيد حسين فرزند قاضی مير سعيد لنگرودی معروف به آيت الله لنگرودی بود در میان اجله فخر، حکمت و بزرگان فقه و معرفت از برترین‌ها بود.
این فقیه بزرگوار که از جمله مجتهدان اصولی و بزرگان عرصه تفسیر و از زمره محدثین برجسته بود، در وادی علم و عمل، جزء قله های معرفت، اخلاق و علم شیعی به شمار می آمد.
ایشان در 1306 در یکی از قصبات لنگرود پا به عرصه گیتی نهاد.
دار العلم قزوين جایی بود که این عالم ربانی، در اوان جوانی در آن فضا به تحصیل و طی مراتب کمال پرداخت.
سپس به تهران آمد و به حضور بزرگانی همچون آيات عظام و علمای گرام، تنکابنی و حاج شيخ عبد النبی نوری رسید، بعد از چند سالی به سنت مالوف و مأنوس سایر اقران و امثال عالمان دینی آن دوران، در سنه 1338 ه ق راهی نجف اشرف شد.
در نجف اشرف و در جوار بارگاه ملکوتی مولی امیرالمومنین(ع) در مهد علم و دانش دین در آن حوزه نیک آیین، توفیق یافت به محضر آيت الله بلاغی، آيت الله نائينی، آقا ضياء عراقی و مرحوم اصفهانی برسد و پس از طی مراتب تحصیلی به درجه اجتهاد نایل آید.
ایشان بعد از چند سالی به قم بازگشت و از زمره اساتيد حوزه علمیه قم شد.
اما پس از مدتی دوباره عازم نجف شد و تا سال 1361 ه ق در آن حوزه علمی ماند و به فعالیت دینی مشغول شد.
آيت الله لنگرودی در فاصله سال‌های 1361 ه ق تا سال 1372 ه ق به دعوت و درخواست مردم تهران در محل مسجد حاج ابو الفتح با حضور مومنانه و عالمانه خویش و انجام برنامه های دینی، اقامه نماز و دیگر برنامه های مذهبی به نشر فرهنگ اسلامی مبادرت ورزید.
پس از حدود یازده سال حضور در این مسجد و محل، بار دیگر عزم قم کرد و راهی این دیار علم و اجتهاد گردید.
و با این بازگشت بود که تا پایان حیات طیبه‌اش در قم ماندگار شد و به تدریس و تربیت عالمان و تألیف و تقریر مباحث علمی روی نهاد.
از جمله فعالیت‌های آيت الله لنگرودی در حوزه تألیف می‌توان به تقريرات آيت الله نائينی اشاره نمود که آن را در اصول فقه نگاشت و نیز رسائلی در طهارة، صلوة، خمس و متاجر در مجلداتی چند، از خود برجای نهاد و چونان باقیات الصالحاتی ماندگار نمود.
و بالاخره پس از عمری مجادهت علمی و عملی در راه احیای ارزش‌های اسلامی در نوزدهم صفر سال 1383 در قم دار فانی را وداع گفت و در جوار بارگاه مطهر حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) به خاک سپرده شد.
درود و رحمت خدا و بندگان صالحش بر روح پرفتوح این عالم ربانی؛ یادش گرامی و راهش زنده و پررهرو باد!
