خبرگزاری حوزه/ عاشقان مهدی(عج)! یاران معنوی! مخاطبان دلگویه های مهدوی!
یادتان هست روزها و شبهایی پیش از این را که با هم قرار گذاشتیم تا هر پنجشنبه که در آستانة جمعه ای دیگر قرار می گیریم حرف دلمان را بزنیم و از دردهایمان بگوییم؛
از دردها و امیدها و شعر و شعورمان؛ از غمها و غصه ها و شوق و شیداییمان.
که وقت انتظار از جنس همین چیزهایی است که گفتیم.
وقت خوف و رجاست؛ وقت امید و یأس؛ وقت شادی و غم؛ همین وقت هایی که همه مان خوب می شناسیمش، حتی اگر نتوانیم تعریف و توصیفش کنیم.
چند روز؟ چند ماه؟ چند سال؟ چند قرن از این عمر شیعی می گذرد که من و تو؛ ما و شما در کنار هم به یاد مولای معصوممان مهدی نجوایی از جنس باران و بهار سر می دهیم و راهی کوی دلدار می شویم؟
یادمان هست که با هم سرودیم گریه در فراق یار و ناله و زاری در غیبت حضرت عشق حلال بسیاری از مشکلات و نماد و نشانه ای بر دلدادگی ماست به ساحت مقدس حضرت ولیعصر(عج) اما علاوه بر این، زندگی ما و انتظار فرجمان بایستی با عقل و ادراک حقیقت امر فرج و توجه به وظایف جدی و خطیر منتظران واقعی همراه گردد تا اثربخشی کامل بیابد.
در خاطرمان تداعی می شود هنوز که به خود وعده می دادیم:
جمعه، روز امید و وصل است؛ روز چشمهای پراشک و لبهای پر تبسم که یاد یار غایب از نظر، در دریایی از حرکت و تکاپو و عشق و امید غرقه شان کرده است.
به خود امید می دادیم که صلای مهربان امام منتظر، از پس لحظه های آخرالزمان به گوش می رسد و گرد غم و بی کسی را از چهره آیینه های زندگی مان برمی گیرد.
آری؛ ما شیعیان در غروب پنجشنبه و پگاه آدینه؛
لحظه های ناب و تابناکی از یاد امام عصر(عج) را تجربه می کنیم و با سپردن دل و دیده به اشک شوق و زمزمه انتظار، زیباترین تجلیات مهر و وفاداری را به منصه ظهور می رسانیم.
و نیمه شعبان؛ اوج این آوردگاه معنوی و شور و نشاط ظاهری و باطنی ماست که در دریای معنویت و تکاپوی انتظار به نقطه عطفی در روزهای سال «خورشید»ی ما مبدل می شود.
اما در میانه این شادی و در کرانه این شور، یادمان می آید که همیشه با خود می گفتیم که این روزها اما جمع پریشان کشورهای اسلامی و درد و مصیبتی که از در و دیوار بر مسلمانان جهان آوار می شود حسی غریبتر و دردی عمیق تر بر روح و جانشان فروآورده.
امروز عراق، در مهلکه رخدادی خونین و دهشتناک، می سوزد و می افروزد.
لشکر شیطان از قلب ترور و خباثت بیرون زده و سایه شوم خود را بر سر این سرزمین افکنده است.
و این در حالی است که مدعیان آزادی و بشریت و حق؛ در سکوتی مرگبار تنها شاهد و ناظر مانور جهالت و دنائت تروریستهایی هستند دست پرورده خودشان.
آری؛ گوشه گوشه جهان اسلام در خون و جنگ و ماتم و مصیبت، می سوزد و در خود می پیچید و هرچه بر این اوضاع وخیم و نگران کننده و دردآلود می گذرد استغاثه برای آمدن او که منجی همه انسانها و صاحب زمان و امید آلام مسلمانان است بیشتر و بیشتر می شود.
پس از همین رو است که حکایت ما و انتظارمان؛
حکایت سرسبزی گلی در گلدان شکسته این روزگار غم انگیز و ابراندود است که گرچه از پافتاده اما دل به نابودی نداده و هنوز و با تمام وجودش در اوج این زمستان سوت و کور و پرسوز، منتظر بهار است.
یادت هست مخاطب من؟ با تو گفتم شنیده ای که می گویند با یک گل بهار نمی شود، ولی من گلی را می شناسم که با دمیدن عطر ظهورش، تمام جان و جهان عالمیان به بهار حقیقی خدا میهمان و تمام آسمان و زمین پر از شور و شعور حضور ناب و تابناکش می شود.
و این جرعه جرعه واژه های عطشناک ادیبانة من، ذره ذره گنجینه احادیث و روایات برجای مانده از چهارده گل سرسبد هستی و حقیقت شورانگیز حیات است که برایت و برایم و برایمان و تا همیشه؛
از صبح می گوید که «قریب» است و از یار که «غریب»!
حال، که درو این یادها و خاطرات، با واژه های ناب و تابناک انتظار افتاده، بجاست تا از خرمن معارف اهل بیت(ع) و گلگفته های نبی و آلش(ع) هم توشه و جرعه ای برگیریم و رهسپار دیار معرفت مولا گردیم و دور شمع یادش گردیم.
آنجا که رسول اكرم صلى الله عليه و آله می فرمایند:
مَهْدىُّ اُمَّتِى الَّذى يَمْلاُ الاَرْضَ قِسْطا وَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْرا وَ ظُلْما؛
مهدى امت من كسى است كه هنگام پر شدن زمين از بيداد و ظلم، آن را پر از قسط و عدل خواهد كرد.
كتاب سليم بن قيس هلالی ج 2 ، ص 910 (شبیه این حدیث در بحار الانوار (ط-بیروت)ج27 ،ص119)
و بیان امام رضا سلام الله علیه که یاداوری دردناک و تنبه برانگیزی دارند بهر ما که :
لَو كانَ فيكُم عِدَّةُ أهلِ بَدرٍ لَقامَ قائِمُنا.
اگر به تعداد اهل بدر [مؤمن كامل] در ميان شما بود، قائم ما قيام می كرد.
مشكاة الأنوار فی غرر الاخبار ص63
و فرموده مولای ما امام علی علیه السلام که :
المَهديُّ رَجُلٌ مِنّا مِن وُلدِ فاطِمَةَ
مهدى مردى است از ما، از نسل فاطمه.
التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن ص157
و نیز این گلگفته امام سجاد علیه السلام که خدا کند ما نیز از زمره آنان باشیم که :
اَلمُنتَظِرونَ لِظُهورِهِ أفضَلُ أهلِ كُلِّ زَمانٍ
منتظران ظهور امام مهدى(ع) برترينِ اهل هر زماناند.
کمال الدین و تمام نعمه ج1 ، ص320 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج52 ، ص 122
و آنک بیان ناب و شمیم معطر و عطر جانفزای حضرت مهدی سلام الله علیه که بوی امید و نشان یاد و نماد اطمینان دارد برایمان :
فإنّا یُحیطُ عِلمُنا بِأنبائِکُم وَ لا یَغرُبُ عَنَا شَیءُ مِن أخبارکُم
علم ما به شما احاطه دارد و چیزی از اخبار شما بر ما پوشیده نیست
تهذیب الاحکام (تحقیق خراسان) مقدمه ج1 ، ص 38 - بحار الانوار(ط-بیروت) ج53 ، ص175
آه مولا!
چه دیده ها که دوخته به در شده و نیامدی
چه عمرها ز دوری تو سر شده و نیامدی
چه روزها که تا به شب نام توبرده شد به لب
چه چشمها که از غم تو تر شده و نیامدی
شنیده بودم از کسی که با بهار می رسی
ببین که از بهار هم خبر شد و نیامدی
بیا ببین در این جهان امام خوب و مهربان
اسیر فتنه ی زمان بشر شد و نیامدی
تمام غصه ام همین شده که گویم این چنین
و امشبم بدون تو سحر شد و نیامدی
صبا به یار آشنا بگو که شاعر شما
ز دوری رخ تو خونجگر شد و نیامدی
از این زمانه خسته ام بیا که دلشکسته ام
به حق مادری که منتظر شد و نیامدی
