حجت الاسلام والمسلمین سید علی عماد در حاشیه بیستمین همایش کتاب سال حوزه در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، گفت: تناسب میان برخی فعالیت های پژوهشی و اولویت های پژوهشی حوزه و جامعه نیست.

رئیس مرکز  امور نخبگان حوزه های علمیه ادامه داد: این بحث جدی است که مدیریت و راهبری امر دانش توسط چه دستگاهی انجام می شود و آیا توسط دستگاه خاصی انجام می شود و یا پارامتری دیگری که بیش از آن دستگاه تأثیرگذار بر هدایت و مدیریت دانش است.

وی افزود: مشکل گذشته ما این است که چرخه تولید دانش را فقط  تا تولید خروجی  می بینیم ، یعنی به مقاله، کتاب و نظریه علمی بسنده کرده ایم  و این را آخر خط تولید دانش می دانیم، اما آخر خط تولید دانش این نیست. آنچیزی که به اصطلاح رایج غربی «output»است این  اوت پود، سیستم پژوهش، نهایت تولید خط دانش نیست.

رئيس کتابخانه و مرکر اسناد مجلس شوراي اسلامي عنوان کرد: در اینجا بعد از سیستم پژوهش و تولید دانش دو مرحله وجود دارد که آن دو مرحله، مرحله پایانی نهایی سازی تولید دانش است. یکی «out com» یعنی کاربست دانش که میزان کارایی آن را نشان می دهد، این تولید چه قدر بکار گرفته شده است؟ کارآمدی دانش چه مقدار به کار گرفته شده است؟. گام بعد از آن، تولید وقتی موفق است که بتواند نیاز را پاسخ بدهد و یا به تعبیر« impact» آن است، میزان اثرگذاری آن تولید دانش است که آیا این فرمول، این دانش، این نظریه تولید شده آیا نیاز را برطرف کرده است یا نه؟.

حجت الاسلام والمسلمین عماد ادامه داد: این حرف یعنی آن کاستی و بیماری را برطرف کرده یانه؟ معمولا این مشکل است که خط تولید دانش را تا قدم خروجی می دانیم، در حالی که این نیست. براساس این سخن، راهبر جریان دانش کیست. گاهی فکرمی کنیم ستادها و آدم ها هستند؛ نه، راهبر حقیقی تولید دانش به معنای اینکه چه چیزی، به چه مقدار در چه هنگام و به چه کیفیت باید تولید شود، تعیین کننده این نقش، نیاز است.

وی افزود: مدیران پژوهشی هنرشان این است این نیاز را خوب بفهمند و فرمولی را فراهم کنیم که این نیاز محقق شود.

رئیس مرکز امور نخبگان و استعدادهای برتر حوزه های علمیه ادامه داد: در این مرحله نیاز، در جهان و حتی در جامعه و مراکز عملی ما ضعف هایی وجود دارد، نگرانی من این است که باید با حداکثر توان و خلاقیت کاری کنیم که نیاز، شناسایی شود.

 معاون سابق پژوهش حوزه های علمیه عنوان کرد: ستاد راهبری پژوهش، هنرشان این است که  آیا توانستنه اند نیازها، را مشخص کنند و جلوی چشم بگذارند؛ آیا نیاز نما را بیرون کردند یا نه؟ کار دستگاه پژوهش این است نیاز واقعی اعم از نیاز مشهود و مکتوب را روی ویترین و جلوی چشم بگذارد و آن نیازهای نما و کاذب را از جلوی چشم بردارد و اگر این کار صورت گیرد پژوهش راهبری می شود.

313/40