به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از اراک، اکرم السادات میرعشق الله، طلبه موسسه آموزش عالی ریحانة النبی(س) اراک، از پایان نامه خود با عنوان «بررسی قاعده لاضرر در بحث نکاح از دیدگاه فقهای امامیه» با راهنمایی حجه الاسلام و المسلمین محمد مهدی کریمی نیا و داوری حجه الاسلام و المسلمین احمدشفیعی نیا دفاع کرد.
میر عشق الله در دفاع از پایان نامه خود گفت: قاعده لاضرر یکی از معروف‌ترین قواعد فقهی است؛ بسیاری از ابواب فقهی اسلامی از جمله: طهارت، وصیّت، نکاح، طلاق، دین و غیره... کاربرد وسیعی دارد. این قاعده که از متن حدیث نبوی مشهور" لاضرر و لاضرار" برگرفته شده و در طول تاریخ فقاهت، نظرات مختلفی پیرامون مفاد وآثارآن ارائه شده است؛ که برخی از این نظریه ها، کاربرد قاعده لاضرر را به یک یا چند باب از ابواب فقه محدود کرده و ارزش آن را تنزل می دهد.
وی افزود: بی‌تردید قاعده لاضرر به حوزه تشریح و قانونگذاری مربوط است و مصداق بارز قواعد و احکامی است که قانونگذار آن را وضع کرده است؛ مهمترین مستند برای جلوگیری از اعمال ضرری است که در این راستا با تقدیم بر احکام اوّلیه می‌تواند آنها را منتفی سازد و هر ضرر مالی و معنوی به آبرو، مال و جان مؤمنان منع نماید، اما در برابر این دسته احکام، حوزه ای وجود دارد که شارع به شیوه فوق در آن قانون گذاری نکرده است.
میر عشق الله اظهار کرد: اکنون سؤال این است که از دیدگاه فقهای امامیه شرایط جریان قاعده لاضرر در بحث نکاح چگونه است؟ و قلمرو قاعده لاضرر و مصادیق قاعده لا ضرر در فقه و جایگاه آن در فقه خانواده چیست؟ و روشهای تشخیص آن کدام است؟ لازم به ذکر است که قلمرو قاعده لاضرر و مصادیق آن در فقه، قدر مطلق این است که ضرر زدن به خود یا دیگران در اسلام نهی شده است.
انتهای پیام
