حوزه/ مرحوم آیتالله سید مصطفی خوانساری نقل میکند که در شبی سرد زمستانی، در خانه آیتالله بروجردی، پیرمردی با لباس مندرس وارد شد. آقا بلافاصله پوستین قیمتی خود را که از بخارا هدیه گرفته بود، به او بخشید و صد تومان پول نیز برایش فرستاد. این رفتار، جلوهای از کرامت، سادهزیستی و توجه عملی به نیازمندان بود
حوزه/ در سرمای زمستان، گرمای دل گاهی از یک پوستین نیست، از بزرگواری صاحب آن است. بعضیها نه فقط لباسشان، بلکه دلشان را هم به نیازمند میبخشند.
از مرحوم آیتالله سید مصطفی خوانساری شنیدم: یک شب بسیار سرد زمستان، در خانه ی آیتالله بروجردی (ره) محضرایشان بودیم. در اتاق چند نفر بیشتر حضور نداشتند. پیرمردی از در وارد شد. لباس مندرس و اندکی به تن داشت. حتی به پایش جوراب نبود و از سرما میلرزید. سلام کرد و نشست.
آقا، حاج احمد خادمشان را صدا کردند و فرمودند: پوستینی که به دوش داشتند بردارد و به دوش آن پیرمرد بیاندازد. این پوستین بسیار قیمتی بود و ارادتمندان آقای بروجردی از بخارا مخصوص ایشان فرستاده بودند. بعد فرمود: صد تومان! هم پول بیاورد و به او بدهد. صد تومان آن روزها خیلی قیمت داشت.
منبع: سیره و خاطرات علماء، صفحه۹۸
نظر شما