خبرگزاری حوزه | حجاب مسئله‌ای است که این روزها به یکی از دغدغه‌های بخشی از جامعه‌ی اسلامی تبدیل شده است. دستگاه‌های تبلیغاتی وسیع و پیچیده ی دشمن نیز آرام نگرفته و در پی هجوم مستقیم و غیر مستقیم به این دژ مستحکم فاطمی هستند.
عده‌ای با مشاهده این «تهاجم فرهنگی» خود را شکست خورده یافته و در افقی از نا امیدی، سرانجام جامعه اسلامی را یک جامعه‌ی بی حجاب و عاری از حیا و عفت ترسیم کردند.
اما باید دانست حجاب نیز همچون سایر احکام الهی، هماهنگ و مطابق با فطرت انسانی بنا نهاده شده و در صورت فراهم آمدن زمینه‌های آن، انتخاب هر بانوی مسلمان، حجاب و عفاف خواهند بود.
اما دارو:
برای دستیابی به جامعه‌ای عفیف و با حیا که برخوردار از حجاب فاطمی باشد، حکومت و حاکمیت نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند.
درباره ی نقش و وظایف حکومت گفتگوهای زیادی انجام شده است اما به نظر گاهی از نقش برخی عوامل دیگر در مسئله حجاب چشم پوشی می‌شود.
دو عامل نقش بسیار مؤثری در مسئله حجاب دارند که عبارتند از:
- خانواده
خانواده به عنوان اولین جامعه‌ای که انسان با آن روبرو می‌شود، نقش بسیار مهمی در تربیت و جهت گیری ایفا می‌کند. اگر ما خواستار بانوانی «فاطمی» هستیم ابتدا باید برای آنها خانواده‌های «نبوی» ایجاد کنیم.
پدر و مادرهایی که از فرزندان خود در این مسئله انتقاد می‌کنند ابتدا باید به این پرسش‌ها پاسخ دهند که «برای باحجاب شدن دخترانشان چه میزان زمان اختصاص داده اند؟» یا «برای آشنایی فرزندانشان با حجاب و معرفی صحیح آن به فرزندان، چند کتاب مطالعه نمودند یا با چند مشاور آگاه مشورت کرده اند؟» یا «خودشان چه میزان به حکمت‌های این حکم آسمانی آگاهی دارند؟»
پاسخ به این سوالات مشخص می‌کند که گاهی قصور و کوتاهی در کانون خانواده رخ می‌دهد اما دیگران مورد انتقاد قرار می‌گیرند.
نمی‌توان انتظار داشت دختری که تا دیروز از هر قیدی آزاد بوده است از امروز با رسیدن به سن بلوغ، به تمام دستورات اسلام پایبند باشد. پس خانواده به عنوان اولین مربی، مسئولیت مهم و بزرگی را در کامیابی و سعادت نهایی جامعه بر عهده دارد.
- مساجد و هیئت‌های مذهبی
با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، مساجد و هیأت‌های مذهبی بیش از پیش مورد اقبال عمومی قرار گرفتند و به کانونی برای تعلیم و تربیت دینی تبدیل شدند. مدافعین حرم بیست و سی ساله نمونه‌ی خوبی از این تربیت یافتگان مساجد و هیأت‌ها هستند. کسانی که کیلومترها دورتر از وطنِ جسمانی، در دفاع از حرم اهل بیت در برابر دشمنان به جهاد برخاستند و در غربت و مظلومیت جام شهادت نوشیدند و جاودانه شدند.
اما باید گفت که عمده ی فعالیت مساجد و هیأت‌ها معطوف به تربیت برادران مؤمن بوده است و بعضاً مساجد و هیأت‌ها برنامه‌ای مطابق بانیاز بانوان ارائه نمی‌نمایند.
با یک نگاه اجمالی به مساجد اطراف خودمان به راحتی به این دست می‌یابیم که برخی از مساجد یا اصلاً برنامه‌ی ویژه ای برای دختران و بانوان ندارند یا اگر برنامه‌ای هم دارند، این برنامه متناسب نیازهای آنها و به مانند برنامه‌های برادران پر شکوه نمی‌باشد. هرچند در این میان مساجد و هیأت هایی هستند که با ارائه ی برنامه‌هایی مناسب برای بانوان در سنین مختلف منشأ خیر و برکات فراوانی برای محله و منطقه خود شده اند.
پس لازم است برای تربیت دختران «زینبی»، تمام مساجد و هیأت‌ها، «حسینی» وارد عرصه‌ی برنامه ریزی و اقدام شوند.
آتش به اختیار
کاستی‌هایی که امروز در مسئله حجاب به چشم می‌خورد حاصل بی توجهی به هشدارهای «تهاجم فرهنگی» و «شبیخون فرهنگی» امام جامعه در سال‌های گذشته است.
در طول انقلاب اسلامی با تغییر دولت‌ها، سیاست‌های مربوط به حجاب و عفاف با افت و خیز فراوانی همراه بوده است و گاهی با نگاه سیاسی و گاه با نگاه فرهنگی به مسائل آن، پرداخته شده است.
در این شرایط قرآن به ما می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِم (رعد/۱۱)»( خداوند سرنوشت هیچ ملّتی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند) و خانواده و مسجد به عنوان دو نهاد مستقل، بدون توجه به تغییر روند دولت‌ها می‌توانند برنامه‌ای متناسب با نیاز افراد و جامعه خویش، برای رشد حجاب و عفاف داشته باشند.
پس «آتش به اختیار» باید وارد میدان مقابله با «غارت فرهنگی» شد و همانگونه که قرآن فرموده: «قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی وَ فُرادی (سبأ/۴۶)»( بگو: «شما را تنها به یک چیز اندرز می‌دهم، و آن اینکه: دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر برای خدا قیام کنید) همه برای هرچه بیشتر شدن عفاف و حیا در جامعه تلاش کنیم و بدانیم که خداوند فرمود: «وَ لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُه (حج/۴۰)»(و همانا خداوند کسانی، که او را یاری کنند، یاری می‌کند).
سینا ناصری
