به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسین مؤمنی، استاد و خطیب حوزه علمیه قم شامگاه جمعه در آیین شکرگزاری خادمان مسجد مقدس جمکران، اظهار کرد: در زمان غیب فتنه‌ها، انحرافات، نحله‌های دروغین بسیاری وجود دارد و برای اینکه در مسیر درست حرکت کنیم امام موسی کاظم(ع) چند شاخص و راه مطمئن را برای اینکه راه را گم نکنیم مشخص کردند.

سخنران مسجد مقدس جمکران افزود: حضرت فرمودند؛ «برای اینکه در زمان غیبت راه را گم نکنید به ما اهل بیت(ع) تمسک جوئید»، «نسبت به امام و محبت به امام ثابت قدم باشید»، «انجام واجبات و ترک محرمات» مسائلی است که انسان را در دوران غیبت از انحرافات و گمراهی حفظ می کند.

حجت الاسلام والمسلمین مؤمنی در بخش دیگری از سخنان خود به تشریح حکمت ۱۳ امیرالمؤمنین(ع) در نهج البلاغه پرداخت و ادامه داد: حضرت می فرمایند؛ «وَ قَالَ(علیه السلام) :إِذَا وَصَلَتْ إِلَیْکُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ، فَلَا تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّکْرِ. هنگامی که مقدمات نعمت‌ها به شما روی آورد ادامه آن را به واسطه کم شکرگزاری کردن از خود دور نسازید.

استاد حوزه علمیه بیان کرد: خدا به صورت رحمت و نعمت بر بندگانش سخاوتمند است، رحمت مانند باران که خداوند چیزی از انسان انتظار ندارد و دیگری نعمت؛ نعمتی که خداوند در ازای آن از انسان سوال می‌کند. با نعمت جوانی، سلامتی، حیات چه کردید؟ اگر شکرگزار واقعی نعمات الهی باشیم خداوند آن را افزون می کند و اگر قصور داشته باشیم آن را کاهش می دهد.

وی با بیان اینکه امروز جمعه و شام نیمه شعبان است، گفت: امروز همه میهمان حضرت مهدی(عج) در مسجد منتسب به حضرت هستیم، لذا رسم مهمان‌نوازی آنست که میهمان هر چه بخواهد، صاحب خانه کم نگذارد، لذا مردم کم نخواهید، زیاد دعا کنید. چقدر خوب بود که رسانه های دیداری و شنیداری ما همانگونه که در ایام دهه مهدویت واقعا سنگ تمام می‌گذارند در طول سال هم با قوت بیشتر و هدفمندی منسجم تر فرهنگ مهدوی را در جامعه ایرانی و بین المللی تبیین کنند.

حجت الاسلام والمسلمین مؤمنی تصریح کرد: امروز جهان تشنه معارف مهدوی است و رسانه های دیداری و شنیداری ما می توانند با انبوهی از کارهای علمی و پژوهشی که پیرامون حضرت در حوزه های علمیه و دانشگاهها رقم خورده است، محتوای ارزشمندی را به جامعه بین المللی عرضه کنند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود به شرح و تفسیر حکمت ۲۴۴ حضرت علی(ع) در نهج البلاغه اشاره کرد و گفت: امام علی(ع) فرمودند: «إنَّ لِلّهِ فِی کُلِّ نِعْمَةٍ حَقّاً، فَمَنْ أَدَّاهُ زَادَهُ مِنَها، وَ مَنْ قَصَّرَ عَنْهُ خَاطَرَ بِزَوَالِ نِعْمَتِهِ». خداوند در هر نعمتی حقی دارد. کسی که حق آن را ادا کند، آن نعمت را بر او افزون می‌کند و کسی که در آن کوتاهی نماید آن نعمت را در خطر زوال قرار می‌دهد.

سخنران مسجد مقدس جمکران افزود: در حدیثی از امام صادق(ع) می‌خوانیم: «تَمَامُ الشُّکْرِ قَوْلُ الرَّجُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ؛ تمام شکر آن است که انسان (از روی اخلاص و ایمان) بگوید: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ». در حدیث دیگری از امام باقر و امام صادق علیهما السلام آمده است که حضرت نوح(ع) همه روز صبحگاهان و عصرگاهان این کلمات را به درگاه خدا عرضه می‌داشت: «أَللّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ أَنَّ ما أَصْبَحَ أَوْ أَمْسی بِی مِنْ نِعْمَةٍ فِی دِیْنٍ أَوْ دُنْیا فَمِنْکَ، وَحْدَکَ لا شَرِیْکَ لَکَ، لَکَ الْحَمْدُ وَلَکَ الشُّکْرُ بِها عَلَیَّ حَتّی تَرْضی، وَبَعْدَ الرِّضا؛ خداوندا من تو را گواه می‌گیرم: هر نعمتی صبح و شام به من می‌رسد، چه دینی و چه دنیوی، چه معنوی و چه مادی، همه از سوی توست، یگانه‌ای و شریکی نداری، حمد مخصوص توست و شکر هم از آن تو، آن‌قدر شکرت می‌گویم تا از من خشنود شوی و حتی بعد از خشنودی». در بعضی از روایات آمده است که خدای متعال بدین سبب او را عبد شکور خوانده است. همچنین شکر قلبی نیز جایگاه خود را دارد که انسان واقعاً از خداوند به سبب نعمت‌هایی که به او ارزانی داشته راضی باشد؛ ولی به هر حال شکر در صورتی کامل می‌شود که جنبه‌های عملی آن آشکار گردد.

۳۱۳/۱۷