به گزارش خبرگزاری حوزه، تعالی علوم انسانی و هنر و ایجاد تمدن اسلامی در جامعه نیاز به بازشناسی مبانی علم از جمله مبانی هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی، انسان شناختی و ... دارد که این مبانی در رویکرد اسلامی با واژه حکمت قرین است. به نظر می رسد با شناخت مبانی حکمی در علم معماری نیز می توان اقدامات موثری در روزآمدی، بومی سازی و حکمی سازی معماری صورت پذیرد.
در این راستا کتاب حکمت و معماری سعی نموده است با نگاه درجه دوم به علم معماری و معرفی مبانی حکمی، زمینه نظریه پردازی بومی را در این علم فراهم سازد.
در گفتار اول کتاب سعی شده است با شفاف سازی تفاوت واقعیت از علم معماری، تحول و تغییر وضعیت حاضر معماری جامعه را وابسته به تغییر علم معماری معرفی نماید.
در گفتار دوم جریان شناسی مطالعات معماری اسلامی مورد موضوعیت قرار می گیرد تا تفاوت رویکردهای تمدنی و غیر تمدنی در معماری مشخص شود و از آنجا که تغییر وضعیت محقق به وضعیت مطلوب نیازمند شناخت علم معماری موجود (علم معماری مدرن ) است.
در گفتار سوم به بررسی سنت و مدرن پرداخته شده تا با تکیه بر این بخش، توصیف و تحلیل معماری محقق جامعه امکان پذیر گردد که اگر تحلیل مبانی فلسفی علم معماری مدرن به درستی انجام شود می توان با جایگزینی مبانی حکمی، مسیر حرکت علم به سوی وضعیت مطلوب را هموار ساخت.
در گفتار چهارم به شناخت فلسفه پرداخته شده و تفاوت آن با حکمت بیان می شود و حکمت به عنوان نوعی معرفت واقع گرایانه نافع کارآمد که فلسفه می تواند بخشی از معرفت حکمی را تامین نماید؛ معرفی می شود.
در گفتارهای پنجم تا هفتم رابطه علوم مندرج در حکمت (کلام، عرفان، فلسفه و ...) با علم معماری مورد مداقه قرار گرفته و با توجه به اهمیت فلسفه در مبانی علم معماری گفتارهای هشتم تا دهم مبانی فلسفی هستی شناسی، معرفت شناس و انسان شناسی را هدف قرار داده است.
در نهایت این نکته حائز اهمیت است که شناخت علم معماری محقق جهت تغییر و حرکت آن به سوی وضعیت مطلوب، نیازمند به معیار است و کتاب حاضر سعی نموده است در حوزه مبانی علم، معیارهایی را در اختیار پژوهشگران معماری قرار دهد.
