مرحوم آخوند کاشی مشغول وضو گرفتن بودند، شخصی باعجله آمد وضو گرفت و داخل مسجد به نماز ایستاد، تا وضوی آخوند تمام شود، آن فرد نماز ظهر و عصر خود را هم خوانده بود و هنگام خروج با ایشان رو به رو شد، مرحوم کاشی پرسیدند:
- چه کاری انجام دادی!؟
- هیچی.
- تو هیچ کار نمی‌کردی!؟
- نه!
- مگر نماز نمی‌خواندی!؟
- نه!
- من خودم دیدم داشتی نماز می‌خواندی.
- نه آقا اشتباه دیدی!
- پس چه کار می‌کردی!؟
آن شخص جمله‌ای گفت که تأثیر عجیبی بر مرحوم آخوند کاشی گذاشت.
گفت: فقط آمده بودم بگویم خدایا من یاغی نیستم و بیاد شما هستم، همین!
این جمله در مرحوم آخوند بطوری تاثیر گذاشت که تا مدّت‌ها هر وقت از احوال آخوند می‌پرسیدند،
ایشان می‌فرمود: من یاغی نیستم، خدایا من و دوستانم یاغی نیستیم!
بنده‌ایم و اگر اشتباهی کردیم به لحاظ جهل بوده،
لطفا همین جمله را از ما قبول کن.
این داستان را عرض کردم تا بگویم یاغی بودن هنر و ارزش نیست.
لات‌های قدیم، هر چه بودند، یاغی نبودند!
فضای آلوده‌ی سینمای امروز را نبینید که به اسم لاتی‌گری، یاغی‌گری و اراذل بودن را به جوانان القاء می‌کند...
چه کسانی سعی دارند عربده‌کشی و لاابالی‌گری را برای جوانان تبدیل به الگو کنند؟!
چه کسانی از اینکه جوان مسلمان ایرانی، شخصیتی متین و با وقار و اهل علم و دانش باشد، آسیب می‌بینند؟!
محمد جواد محمودی
