به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله جوادی آملی در دیدار اساتید دانشگاه های شیراز در سخنانی ابراز داشتند: قرآن کریم یک سری فرمایشاتی مانند اخلاق و ادله و براهین دارد که انسان می تواند بفهمد ﴿وَیعَلِّمُکُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ﴾، ولی غیر از این می فرماید: ﴿وَیعَلِّمُکُمْ مَا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ﴾؛ شما نمی توانید که یاد بگیرید! یک سری موارد در قرآن هست که غیر از این اخلاقیات است که عادل باشید و به یاد فقرا باشید و کم فروشی نکنید و امثال این که شاید دیگران هم گفتند و یا خود انسان بگوید با تفکر می توانم به لزوم رعایت این امور اخلاقی برسم؛ اما صحنه ای در جهان اتفاق افتاده که هیچ کس از آن با خبر نیست و از هیچ دستگاه فلسفی هم ساخته نیست!

ایشان بیان داشتند: دستگاه های فلسفی و کلامی چندین دلیل می آوردند که خدایی هست، می گویند اثر نمی تواند بی موثر باشد و نظم دقیق حاکم بر جهان دلیل بر یک ناظم دارد، اینها از یک سازنده ای ساخته هست، قرآن کریم از این ادله کم ندارد ﴿أَفَلَا ینْظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ کَیفَ خُلِقَتْ﴾، اینها همه درست است! اما قرآن کریم یک راه بی سابقه ای انجام داد که غیر از او نه انجام دادند و نه کسی می تواند انجام دهد و آن این است که یک نشست و کنگره جهانی تشکیل داد، چه آنها که قبلا بودند و چه کسانی که الان هستند و چه آنهایی که الی یوم القیامه می آیند، همه اینها را جمع کرد و از آنها میثاق گرفت و خودش را به آنها نشان داد: ﴿وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَی أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قَالُوا بَلَی﴾؛ آیا من را می شناسید؟ همه گفتند بلی!

معظم له ابراز داشتند: این صحنه در هیچ کتاب فلسفی نیست. در قانون های فلسفی وقتی شما ساعت را می بینید که منظم کار می کند، می فهمید که مخترعی دارد؛ اما چه کسی هست نمی دانید! این فرش را که می بینید می فهمید که بافنده ای دارد، اما چه کسی هست را نمی دانید! اما درباره انسان و زمین و آسمان و نظم حاکم بر جهان اینگونه نیست که سوال شود که این آفریدگار کیست، چرا که او قبلا خودش را به گونه ای نشان داده که به هیچ وجه قابل انکار و عذر تراشی نیست! ﴿وَأَشْهَدَهُمْ عَلَی أَنْفُسِهِمْ﴾؛ یعنی مانند کسی که در مقابل آینه می ایستد و خودش را می بیند، لذا در غرب و شرق عالم کسی نمی تواند عذری بتراشد، ﴿شَهِدْنَا أَنْ تَقُولُوا یوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِینَ﴾؛ گواهی دادیم تا مبادا در روز قیامت بگویید ما از این غافل بودیم! احدی در قیامت نمی تواند عذرتراشی کند که ما در محیط کفر بودیم و خبر نداشتیم و یا بگویند که ما پدران مشرک داشتیم: ﴿أَوْ تَقُولُوا إِنَّمَا أَشْرَکَ آبَاؤُنَا مِنْ قَبْلُ وَکُنَّا ذُرِّیةً مِنْ بَعْدِهِمْ﴾.

ایشان اظهار داشتند: این سرمایه در درون همه ما هست، ما چنین سرمایه درونی داریم که تمام شدنی هم نیست، ولی گاه بر اثر غفلت به سراغ این دفتر دین نمی رویم و آن را باز نمی‌کنیم!