خبرگزاری حوزه | دلش می‌خواست پرواز کند. نقش کیف و لباسی که می‌خواست بخرد و کارتونی که می‌خواست ببیند، فقط دختر کفشدوزکی بود. بچه‌ها وقتی کارتون تماشا می‌کنند، خیال می‌کنیم که تنها سرگرم می‌شوند؛ اما در فرا متن سرگرمی، انتقال فرهنگی است. آنها در میان این دیدن‌ها، رؤیاها و شخصیت‌شان را جست‌وجو می‌کنند.
دخترک که ابتدا کارتون دختر کفشدوزکی را نگاه می‌کرد، الآن به فکر خرید کالاهایی با تصویر این‌چنینی است. می‌توان نام این فرآیند را «ببین و بخر» گذاشت. البته که باید فراتر از این رفت و نام این فرآیند را، «ببین، بخر، زندگی کن» گذاشت. یعنی ابتدا نگاه کن و سپس آنچه را که ما می‌خواهیم، بخرید و بپوشید و فرهنگ این‌چنین متولد می‌شود. بنابراین تولید رسانه‌ای و حتی تولید اقلام فرهنگیِ پراستفاده‌ای مثل لوازم‌التحریر، خود عامل تغییر فرهنگی است.
این‌گونه می‌شود که خارجی‌ها از تولیدات رسانه‌ای و تهیه لوازم مدرسه با تصاویر و برچسب‌های کشورشان، به‌دنبال تثبیت فرهنگ و اقتصاد خودشان هستند؛ از این رو است که خرید لوازم‌التحریر ایرانی، حمایت از فرهنگ و اقتصاد ایرانی است.
غربی‌ها ابتدا در کارتون‌ها و فیلم‌ها شخصیت‌سازی می‌کنند و سپس تولید و به بازار عرضه می‌کنند و از همین راه، فرهنگ و اقتصادشان را معرفی می‌کنند. این در صورتی است که ایرانی‌ها و مسلمانان در زمینه شخصیت‌سازی نیازی به تولیدِ از صفر یا تخیل‌پردازی ندارند بلکه تاریخ اسلام و ایران مملو از شخصیت‌های به‌یادماندنی و برجسته است. کافی است طرح ما برای معرفی، جذاب و دیدنی باشد؛ آن‌گاه در کنار معرفی فرهنگ، اقتصاد حال خوشی پیدا خواهد کرد.
تصاویر شهدا و شخصیت‌های ایرانی و اسلامی، در بخش‌های جهاد، پهلوانی و قهرمانی، هم از نظر زیبایی و هم از نظر محتوایی، بسیار فراتر از شخصیت‌هایی مثل بتمن، هری‌پاتر، دختر کفشدوزکی، سیندرلا و بسیاری از شخصیت‌های دیگر است. شاید این ضرب‌المثل را فراموش کردیم که؛ «نان به همه‌کس بده، اما نان همه‌کس مخور!»
علی کردانی
