به گزارش خبرگزاری حوزه، استاد حاج شیخ حسین انصاریان در کتاب داستان آسمان خاطره‌ای از مرحوم علامه طباطبائی را اینگونه نقل می‌کند:

زمانی که من در حوزه علمیه قم مشغول تحصیل بودم بعضی از روزها مرحوم علامه طباطبایی را می‌دیدم که به درس یا به حرم مطهر مشرف می‌شوند.

روزی از روزها دیدم که شخصی در کنار پیاده‌رو به ایشان رسید و از معظم له سوالاتی می کند. کنجکاو شدم و من هم ایستادم و به سوال و جواب‌های این مرد از علامه گوش کردم.

یکی از سوالات آن شخص این بود که آقا می‌شود بفرمایید از چه راهی به این مقام و مرتبه رسیده‌اید تا ما هم اگر بتوانیم و توفیق داشته باشیم از شما درس گرفته و آن مسیرها را طی کنیم؟

مرحوم علامه طباطبایی بدون در نظر گرفتن وضعیت و موقعیت و شخصیت و جا و محل، بسیار آرام و بی آلایش در همان کنار خیابان و در کنار پیاده‌رو به ایشان رو کردند و فرمودند:

راه های زیادی بوده و هست ولی از میان این راه ها آنچه برایم بسیار قابل اهمیت است و بیشتر به آن ها اهتمام می ورزم و افتخار می کنم و مطمئنم از همه بهتر و برایم مشهود و مفهوم است دو راه است:

۱. یکی نماز شب با اخلاص و مداوم.

۲. و دیگری گریه بر حضرت امام حسین علیه السلام

منبع: داستان آسمان، ص _ ۱۵۴، خاطراتی از آیةاللّه حاج شیخ حسین انصاریان