به‌گزارش گروه ترجمۀ خبرگزاری حوزه، به نقل از خبرگزاری (AFP) مسلمانان مونفالکونه در مکانی که از سوی فرد خیرّی در اختیار آنها قرار داده شده است برای نماز گرد هم می‌آیند و منتظر حکم دادگاه بر ای حل مسئلۀ منطقه‌ای هستند که می‌گویند براساس آن، حق اقامۀ نماز را که قانون اساسی به آنها می‌دهد از آنها منع کرده است.
در میان این نمازگزاران، آقای رجال حق، صاحبِ ملک، است که از این وضعیت ابراز ناامیدی کرد.
او که سال ۲۰۰۶ از بنگلادش مهاجرت کرده و از شهروندان تبعۀ ایتالیایی حساب می‌شود، با ابراز تأسف گفت: به من بگویید کجا باید بروم؟ چرا باید مجبور باشم به خارج از شهرستان مونفالکونه بروم؟ در حالی که اینحا زندگی می‌کنم و مالیات هم می‌دهم.
وی ادامه داد: اگر یهوه‌ها، کاتولیک‌ها و ارتودکس‌ها برای خود کلیسا دارند، چرا ما نمی‌توانیم مکانی فرهنگی برای نماز داشته باشیم.
مهاجران یک سوم این شهرستان۳۰۰۰۰ نفری را که خارج از تریسته (شهری بندری در شرق ایتالیا) واقع شده است تشکیل می دهند. بیشتر مهاجران، مسلمانان بنگلادشی هستند که در اواخر دهه ۱۹۹۰ وارد این شهر شدند تا برای شرکت کشتی‌سازی فینکانتری، بزرگ‌ترین شرکت کشتی سازی ایتالیا، کار کنند.
درهمین راستا، آنا سیسینت، شهردار این بخش، با اشاره به اینکه محدویت نمازگزاری به‌دلیل مسئلۀ منطقه‌ای است و نه به‌خاطر تبعیض علیه مسلمانان، گفت: مقررات برنامهریزی شهری، ایجاد مکان برای عبادت را به‌شدت محدود می کند.
یحیی زانولو، عضو جامعۀ مذهبی-اسلامی ایتالیا، خاطرنشان کرد: در حال حاضر، کمتر از ده مسجد در ایتالیا وجو دارد که به‌رسمیت شناخته شده‌اند.
لازم به ذکر است اسلام در میان سیزده دینی نیست که طبق قوانین ایتالیا دارای جایگاه رسمی هستند و همین امر، تلاش ها برای ساخت مکان های عبادی را دچار مشکل می‌کند.
گفتنی است دادگاهی در ۲۳ مه (سوم خرداد سال جاری) برگزار می‌شود تا تصمیم بگیرد ممنوعیت نماز توسط شهردار در مراکز فرهنگی تایید یا لغو شود.
