فرزانه یوسفی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه عنوان کرد: نام اصلی امام هشتم(ع) علی بن موسی(ع) است و لقب یا نام معروف ایشان رضا(ع) است.

وی با اشاره به اینکه بر اساس روایات چند علت برای نامگذاری آن حضرت به رضا(ع) بیان شده است، گفت: آن حضرت مورد رضا و پسند خداوند در آسمان، و مورد رضا و پسند رسول خدا(ص) و امامان(ع) در زمین بود.

کارشناس مذهبی ادامه‌ داد: دلیل دومی که برای این نام گذاری بیان کردند این است که مخالف و موافق، شیعه و سنّی، او را پسندیدند و آن حضرت مورد رضا و پسند همه بوده است.

وی در رابطه با دلیل سوم گفت: آن حضرت به رضای پروردگار راضی بود و این خصلت ارزشمند را که مقامی بالاتر از مقام صبر است، به ‌طور کامل داشتند و با توجه اینکه در عصری بودند که ظهور چنین خصلتی، برای اسلام، بسیار کارساز بود، به همین خاطر این خصلت در همه‌ شیوه‌های زندگی او بروز و ظهور داشته و مشکلات پیچیده عصرشان را با دریایی از سعه‌ صدر، متانت، بردباری و تدبیر حل می‌کردند.

یوسفی با بیان اینکه در کتاب عیون اخبار الرضا نقل شده است که خداوند امام هشتم شیعیان را به رضا ملقب کرده است تصریح کرد: در این روایت آمده است که احمد بن ابی‌نصر بَزَنْطی‌ از امام جواد(ع) سؤال کرد گروهی از مخالفان شما معتقدند که مأمون، لقب رضا را به پدر شما داد، چون به ولایتعهدی او رضایت داد. امام جواد(ع) در پاسخ فرمود: به خدا دروغ گفته‌اند و کار نابجایی مرتکب شده‌اند، بلکه خدا علی بن موسی(ع) را رضا نامید؛ چون او مورد رضایت خدا در آسمان و مورد رضایت پیامبر اکرم(ص) و دیگر امامان در زمین بود. بزنطی از امام پرسید مگر همه پدرانت (امامان) مورد رضایت خداوند، پیامبر(ص) و ائمه(ع) نبودند؟ پس چگونه پدرت از بین آن‌ها «رضا» نامیده شد؟ امام فرمود: برای اینکه دشمنان و مخالفان او همانند دوستان و موافقانش از وی راضی بودند و هیچ‌یک از پدرانش این‌چنین نبودند؛ از این‌رو پدرم از میان آنها ملقب به رضا گردید. (صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۱۳)

وی اظهار کرد: مترجمان کتاب عیون اخبار الرضا بیان می‌کند که منظور این اس دولت وقت هم او را پذیرفت و گرنه فرقه گمراه واقفیه به امامت او رضایت ندادند (مستفید و غفاری، ترجمه عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۵)

کارشناس مذهبی بیان کرد: یکی از عقاید مسلّم در بین شیعیان این است که تمامی اهل‌بیت علیهم‌السلام معصوم بوده و از خطا و لغزش مصون هستند و این مصون بودن به این معنا خواهد بود که آن‌ها کاری خلاف شریعت و وظیفه انجام نخواهند داد و در این مسئله هیچ فرقی بین ائمه اطهار علیهم السلام نیست‌.

وی تاکید کرد: موقعیت زمانی، در بروز برخی ویژگی‌ها بی‌تأثیر نیست؛ به همین خاطر می‌بینیم ممکن است امام معصومی در برهه‌ای از زمان ناچار به اجرای کاری شوند که آن کار در زمانی دیگر ممکن نبوده و یا به صلاح نباشد لذا معتقدیم مثلاً امام صادق علیه‌السلام اگر در زمان سیدالشهداء می‌بودند همان کاری را می‌کردند که ایشان انجام دادند و یا اگر امام رضا علیه‌السلام در زمان امام عسکری علیه‌السلام بودند چنان رفتار می‌کردند که آن حضرت انجام دادند چه در ابعاد فردی چه خانوادگی و چه اجتماعی.

یوسفی یادآور شد: آیت‌الله جوادی آملی در رابطه با چرایی لقب رضا برای علی بن موسی (ع) می‌گوید:« وجود مبارک امام هشتم(ع) که به لقب پرافتخار رضا ملقب است به این معناست که هر انسانی در هر شرایطی بخواهد به چیزی راضی بشود به وساطت فیض رضاست، هیچ کس، کسی را راضی نمی‌کند مگر به افاضه رضوی هیچ کس از کسی راضی نمی‌شود مگر به افاضه رضوی، ذات اقدس الهی اگر بخواهد بر اساس «رَضِی اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ» فیض رضوان را بهره کسی کند به وساطت رضاست، این القاب از اسمای خاص الهی است، اینها خلیفة الله‌اند و خلیفه الهی در ماسوای الهی کار الهی را به مظهریت الهی انجام می‌دهد، لذا هیچ کس در هیچ مقطعی از هیچ چیزی یا از هیچ کسی خشنود نخواهد شد مگر به وساطت مقام والای رضوی.»

انتهای پیام