به گزارش خبرگزاری حوزه، «با انگشت روی صفحه گوشی زدم تا فیلم پخش شود. یکی از بچه‌های خط تولید روی رینگ داغِ موتورِ سنکرون ایستاده بود و کفشش دود می‌کرد. این‌پا و آن‌پا می‌کرد که پاهایش نسوزد؛ ولی دست از کار نکشید و میدان را خالی نکرد. فیلم که تمام شد، بغض گلویم را گرفت. به همکارهای بی‌ادعایم افتخار کردم؛ به همکارهایم که پای کار آمدند برای سربلندی جمکو، برای سربلندی ایران…» جملاتی بودند از کتاب «عملیات احیا»، کتابی که در چهل‌ویکمین جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، اثر شایسته تقدیر شناخته شد. کتابی درباره مجاهدت‌های علمی تعدادی از بچه‌های همین کشور خودمان، درباره مجاهدت‌هایی که نه آسان، اما سرانجام و به زحمت به ثمر نشست و دستاوردهای متعددی در حوزه طراحی و تولید الکتروموتورها و ژنراتورهای بزرگ صنعتی با استانداردهای جهانی به دنبال داشت.
این کتاب بیست فصلی، در بیست جستار از صعود یک مجموعه دانش‌بنیان به قله دانش و فناوری الکتروموتور صحبت می‌کند. در این جستارهای خواندنی، از مبارزه و تلاش خستگی‌ناپذیر، از عشق به کشور، از تعهد به کار، از رنج‌ها و لذت‌ها و بسیاری چیزهای دیگر حرف زده می‌شود، اما مضمون محوری کتاب، باور به حقانیت شعار «ما می‌توانیم» است. اینکه به شرط ایمان و ثبات قدم و نهراسیدن از دشواری‌ها، و البته به‌کارگیری راه و روش‌های درست، هر چیزی ممکن است و هر هدفی دست‌یافتنی است. «خبر ساخت موتور سنکرون ایرانی با قدرت هزار اسب بخار، توی سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. همان شرکت‌های خارجی که به ما قطعه ندادند و حتی حاضر نشدند موتور را تعمیر کنند، زنگمان زدند. گفتند: قطعات رو از کجا خریدین و اسمبل [سرهم‌بندی] کردین؟ خب می‌گفتین خودمون براتون قطعه بفرستیم. باورشان نمی‌شد خودمان موتور را ساخته باشیم. من حساب این روز را کرده بودم. بچه‌ها را سپرده بودم از تمام مراحل تولید فیلم‌برداری کنند. قسمتی از آن فیلم‌ها را برایشان فرستادم و دیگر صدای‌شان درنیامد.»
«عملیات احیا» کاری از محمد حکم‌آبادی است و او کار این کتاب را در همکاری با نشر راه‌یار به انجام رسانده است. حکم‌آبادی در «عملیات احیا» بر مسأله مهمی درنگ می‌کند. توضیح ضروری اینکه شرکت ماشین‌های الکتریکی جمکو از صنایعی است که اواخر دهه ۱۳۶۰ در شهرستان جوین استان خراسان رضوی، با هدف قطع وابستگی صنایع داخلی به کشورهای خارجی در زمینه تولید انواع ماشین‌های الکتریکی تاسیس و راه‌اندازی شد، ولی در ادامه به دلیل برخی بی‌توجهی‌ها و ضعف‌های مدیریتی به کام مشکلات فروافتاد و حتی تا یک‌قدمی تعطیلی کامل پیش رفت. اما چنان که در این کتاب می‌خوانیم امروزه جمکو موفق به طراحی و تولید الکتروموتورها و ژنراتورهای بزرگ صنعتی با استانداردهای جهانی شده و در چند محصولات نیز یکی از پنج شرکت برتر تولیدکننده در جهان است. واژه «احیا» در عنوان کتاب، به همین سیر، از مرگ به زندگی، از شکست به موفقیت، از ناامیدی به امید اشاره دارد.
نوشته‌اند این کارخانه با تراز مالی منفی چندده میلیاردی، سال‌های سال زیان‌ده بوده و هر چند وقت یکبار مدیرعامل آن را عوض می‌کردند. اموال و زمین آن هم در آستانه مصادره از سوی بانک‌ها قرار داشت. جمکو که زمانی بزرگترین کارخانه تولید الکتروموتور ایران محسوب می‌شد، سال ۹۶ عملاً ورشکسته شد. شش ماه حقوق عقب‌افتاده نیروهای باقی‌مانده شرکت و انبوهی از بدهی‌های معوق بانکی اعم از اصل و سود و جریمه، کارخانه را تا نابودی کامل برده بود و کار به جایی رسیده بود که برق کارخانه را هم می‌خواستند قطع کنند. اما به همت جوانانی جدی در کار و متعهد در وظیفه، ورق برگشت. کارخانه احیا شد و شرکت دوباره جان گرفت. پس «عملیات احیا» روایت‌هایی درباره گذر از ناامیدی به امید است. به قول یکی از خوانندگان کتاب «هر آچاری که از عملیات احیا می‌خواندم پیچ شلی در وجودم سفت می‌شد، از ایمان به خدا گرفته تا امید و انگیزه و عِرق ملی.»
