به گزارش خبرگزاری حوزه، روز سوم مهر ماه ۱۳۵۷ خبر انحلال تشکیلات حزب رستاخیز اعلام شد.
اعلام انحلال حزب رستاخیز اعلام شکست سیاست تک حزبی محمدرضاشاه پهلوی بود؛ حزبی که ۱۱ اسفند ۱۳۵۳ تشکیل شد و اولین کنگره اش را دهم اردیبهشت ۱۳۵۴ برگزار کرد.
شاه گفت هر کس عضو آن نشود، دو راه برایش وجود دارد او جایش یا در زندان است، یا اگر بخواهد فردا با کمال میل بدون اخذ حق عوارض گذرنامه در دستش می‌گذاریم و به هر جایی که دلش می‌خواهد برود.
کمتر از ۴ سال بعد، حزب واحد نظام شاهنشاهی چنان متزلزل شده بود که بودجه اش در سال ۱۳۵۷ نسبت به سال قبل آن ۱۶ میلیون تومان کاهش یافت.
۳ مهر ۱۳۵۷ دبیرکل حزب رستاخیز منتفی بودن موجودیت آن را اعلام کرد و در جلسه ۸ مهر انحلال حزب رسما اعلام شد و جواد سعید آخرین دبیر کل حزب استعفا داد و گفت حزبی به نام رستاخیز دیگر در صحنه سیاسی ایران وجود نخواهد داشت.
نکاتی درباره تأسیس حزب رستاخیز
دموکراسی دو حزبی محمدرضا پهلوی سرانجام به پایان رسید و او در یازدهم اسفند ۱۳۵۳ تشکیل حزب «رستاخیز» را اعلام و امیرعباس هویدا نخست وزیر را دبیرکل آن معرفی کرد. مردم نیز با تهدید مجبور به نام نویسی در حزب می شدند.
پهلوی مخالفان عضویت در رستاخیز را وابسته به حزب توده یا احزاب غیر قانونی دیگر، خائن و مستحق زندان یا ملزم به خروج از کشور می دانست. از نظر او هر ایرانی که قانون اساسی، نظام شاهنشاهی و انقلاب شاه و ملت را قبول داشت عضو حزب شمرده میشد و اگر قبول نداشت، یا مغزش معیوب بود یا خواهان تسلط بیگانه بر ایران بود.
همه کارمندان دولت شرکتها و اداره های وابسته به دولت، به طور غیر مستقیم مجبور به عضویت در حزب رستاخیز بودند. مسئولان حزب در مواردی با کمک مقامات محلی، شناسنامه های روستاییان را به بهانه های گوناگون از جمله تعویض شناسنامه میگرفتند و مشخصات آنها را در دفاتر حزب ثبت میکردند و به جهت بی ضابطه بودن ثبت نام و رقابت متصدیان امر برای جلب اعضای بیشتر ، اسم یک فرد بارها وارد این دفاتر میشد.
با این حال، استقبال نکردن مردم از حزب رستاخیز در تناقض آمارهایی که مسوولان حزب ارائه می کردند، آشکار بود.
برگرفته از منابع، اسناد و کتب مختلف
