به گزارش خبرگزاری حوزه، آیت الله العظمی مکارم شیرازی در یکی از خاطرات خود نقل می‌کند:

بعد از فروپاشی شوروی سابق و آزاد شدن جمهوری های مسلمان نشین (و از آن جمله جمهوری نخجوان) مردم شیعه نخجوان تقاضا کردند که عدّه ای از جوانان خود را به حوزه علمیه قم بفرستند تا برای تبلیغ در آن منطقه تربیت شوند.

مقدّمات کار فراهم شد و استقبال عجیبی از این امر به عمل آمد.

از بین سیصد نفر داوطلب، پنجاه نفری که معدّل بالایی داشتند و جامع ترین آنها بودند، برای اعزام به حوزه علمیه قم انتخاب شدند.

در این میان جوانی بود با معدّل بالا که به سبب اشکال در یکی از چشمانش انتخاب نشده بود؛ اما با اصرار فراوان پدر ایشان، مسئول مربوطه، ناچار از قبول ایشان شد؛ ولی هنگام فیلمبرداری از مراسم بدرقه این کاروان علمی، مسئول فیلمبرداری دوربین را روی چشم معیوب این جوان متمرکز کرده، تصویر برجسته ای از آن را به نمایش گذاشت.

جوان با دیدن این منظره بسیار ناراحت و دل شکسته می شود. وقتی کاروان به قم رسید و در مدرسه مربوطه ساکن شدند این جوان به حرم مشرّف شده، با اخلاص تمام متوسل به حضرت می شود و در همان حال خوابش می برد.

در خواب عوالمی را مشاهده می کند و بعد از بیداری می بیند چشمش سالم و بی عیب است.

او بعد از شفا یافتن به مدرسه بر می گردد، دوستان او با مشاهده این کرامت و امر معجزه آسا، دسته جمعی به حرم حضرت معصومه علیها السلام مشرّف شده، ساعت ها مشغول دعا و توسل می شوند.

وقتی این خبر به نخجوان می رسد،آنها مصرّانه خواهان این می شوند که این جوان بعد از شفا یافتن و سلامتی چشمش به آنجا برگردد تا باعث بیداری و هدایت دیگران و استحکام عقیده مسلمین گردد.

منبع: حضرت معصومه علیها السلام، چشمه جوشان کوثر، ص ۱۲۹.