چهارشنبه ۱ اسفند ۱۴۰۳ - ۱۲:۲۰
گل و گلاب؛ رابطه‌ای نمادین بین استاد و شاگرد

حوزه/ با نگاهی به نسبت‌های سنتی “استاد و شاگرد” و “زن و مرد” به عنوان “گل و گلاب”، می‌توان به درک عمیق‌تری از جایگاه و رسالت هر یک در جامعه و خانواده رسید. در حالی که گل نماد طراوت در گلزار است، گلاب نماینده آن در اجتماع و بازار است، که این تمایز، انتظارات و مسئولیت‌های متفاوتی را برای هر یک رقم می‌زند.

خبرگزاری حوزه | معروف است که نسبت "استاد" و "شاگرد" به مثابۀ نسبت "گل" و "گلاب" بوده و همان طور که گلاب، عصاره‌ای است که از گل گرفته می‌شود، شاگرد نیز حاصل افکار و منش استاد بوده و به تعبیر جامع‌تر "حاصل عمر" استاد می‌باشد.

همچنین می‌توان نسبت "زن" و "مرد" را نیز همین گونه تصویر کرده و بر اساس آن که "مرد از دامن زن به معراج می‌رود"، نسبت آن دو را همانند نسبت گل و گلاب در نظر گرفت.

روشن شدن این نسبت از آن جهت حائز اهمیت است که می‌توان بر اساس آن، محدودۀ رسالت هر کسی را تعیین کرده و با مقاومت در برابر انتظارات بیهودۀ دیگران، به تنظیم مناسبات اجتماعی و خانوادگی همت گماشت.

اما پرسشی که در این میان مطرح می‌شود آن است که اساسی‌ترین تفاوت بین گل و گلاب چیست؟

شاید بتوان اساسی‌ترین تفاوت آن دو را در جایگاه آنان جستجو کرد؛ جایگاه گُل در گلزار و جایگاه گلاب در بازار بوده و روشن است که گلِ خارجْ از گلزار، به زحمت می‌تواند طراوت و تازگی خود را حفظ کند.

حافظ شیرازی معتقد است که از ابتدای آفرینش، نمود اجتماعی "گل" به مراتب محدودتر از "گلاب" بوده و گلاب، نمایندۀ گل در جامعه می‌باشد.

وی می‌گوید:

در کارِ گلاب و گل، حکمِ ازلی این بود

کاین شاهدِ بازاری، وان پرده‌نشین باشد(۱)

محمد چراغی

پی نوشت:

(۱) کاین: که این؛ وان: و آن

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha