خبرگزاری حوزه | معروف است که نسبت "استاد" و "شاگرد" به مثابۀ نسبت "گل" و "گلاب" بوده و همان طور که گلاب، عصاره‌ای است که از گل گرفته می‌شود، شاگرد نیز حاصل افکار و منش استاد بوده و به تعبیر جامع‌تر "حاصل عمر" استاد می‌باشد.
همچنین می‌توان نسبت "زن" و "مرد" را نیز همین گونه تصویر کرده و بر اساس آن که "مرد از دامن زن به معراج می‌رود"، نسبت آن دو را همانند نسبت گل و گلاب در نظر گرفت.
روشن شدن این نسبت از آن جهت حائز اهمیت است که می‌توان بر اساس آن، محدودۀ رسالت هر کسی را تعیین کرده و با مقاومت در برابر انتظارات بیهودۀ دیگران، به تنظیم مناسبات اجتماعی و خانوادگی همت گماشت.
اما پرسشی که در این میان مطرح می‌شود آن است که اساسی‌ترین تفاوت بین گل و گلاب چیست؟
شاید بتوان اساسی‌ترین تفاوت آن دو را در جایگاه آنان جستجو کرد؛ جایگاه گُل در گلزار و جایگاه گلاب در بازار بوده و روشن است که گلِ خارجْ از گلزار، به زحمت می‌تواند طراوت و تازگی خود را حفظ کند.
حافظ شیرازی معتقد است که از ابتدای آفرینش، نمود اجتماعی "گل" به مراتب محدودتر از "گلاب" بوده و گلاب، نمایندۀ گل در جامعه می‌باشد.
وی می‌گوید:
در کارِ گلاب و گل، حکمِ ازلی این بود
کاین شاهدِ بازاری، وان پرده‌نشین باشد(۱)
محمد چراغی
پی نوشت:
(۱) کاین: که این؛ وان: و آن
نظر شما