خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب «بحارالأنوار» منتشر میکند.
امام کاظم السلام:
بِئْسَ الْعَبـْدُ عَبـْدٌ یَکُونُ ذا وَجْهَیْنِ وَذا لِسانَیْنِ یـُطْری اَخـاهُ اِذا شاهـَدَهُ وَیـَأْکُلُهُ اِذا غابَ عَـنْهُ
بد بنده ای است، بنده ای که دورو و دوزبان است، هرگاه برادر دینی اش را می بیند، او را می ستاید و تملّق می گوید و پشت سرش (بابدگویی) او را می خورد!
بحارالانوار، ج ۷۵ ، ص ۳۱۰
نظر شما