به گزارش خبرگزاری حوزه،شهید شعبان نصیری از جمله افرادی بود که دغدغه حل مشکلات مردم مظلوم را داشت حتی اگر در کشور دیگری باشد.
غصه سومالی
یک روز جوانی که تازه از لندن آمده بود کنار ما نشست و دائما ایران و انگلستان تهران و لندن و غیره را با هم مقایسه می کرد.
مدام میگفت اونجا اینطوریه، چرا اینجا باید این طوری باشه؟
پشت سر هم ایراد میگرفت و تقصیر را گردن دولت و نظام می انداخت.
حاج شعبان در جوابش گفت: «ما باید از خودمون شروع کنیم».
حاج شعبان معتقد بود هیچ چیزی درست نمی شود؛ مگر از خود من و از خود ما شروع شود.
او هیچ وقت منتظر نمی ماند شرایط مهیا شود بلکه خودش شرایط را مهیا می کرد.
تکلیف گرا بود و به جای برشمردن تکالیف دیگران، تکالیف خودش را انجام می داد حتی اگر دست تنها بود.
درست مثل رفتنش با دست خالی و بدون هیچ حمایت دولتی ای به سومالی و شاخ آفریقا!
همین که حضرت آقا در خطبه های نماز عید فطر گفت: من غصه سومالی را دارم! حاج شعبان گفت: بلند شو بریم!
رفت تا به مردمی کمک کند که گرفتار جنگ و خشک سالی شده و به استضعاف کشیده شده بودند.
خیلی هم امکانات نداشت؛ ولی با مردم سومالی حرف میزد و راه را نشانشان میداد.
به آنها میگفت خودتون یه کاری بکنین؛ به امید دیگران ننشینید و آستین همت بالا بزنید.
حاج شعبان استاد کار آتش به اختیار بود!
میگفت نباید به کم و زیاد کاری که توی سومالی انجام میدیم کار داشته باشیم؛ مهم اینه که با اخلاص کار کنیم.
اگه اخلاص به خرج بدیم بالاخره یک اتفاق با ارزش رقم میخوره.
راوی حمید رضا تقی زاده، دوست و همرزم شهید
نظر شما