به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از مشهد، حجتالاسلام حمیدرضا کامل نواب، پژوهشگر فقه سیاسی، در نشست علمی «رویکرد تعاملی آیتالله العظمی میلانی(ره) در همراهی با نهضت امام خمینی(ره)» که امروز دوشنبه ۱۲ خردادماه ۱۴۰۴ در سالن جلسات شیخ طوسی بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد. به واکاوی ساختار تعاملات آیتالله العظمی سید محمدهادی میلانی(ره) با نهضت امام خمینی(ره) پرداخت و نشان داد که این تعامل نه صرفاً حمایتی، بلکه مبتنی بر شناخت، هماهنگی فکری و راهبردی، و حتی هدایتگری ساختاری در مسیر نهضت بوده است.
تعامل آیتالله میلانی(ره) با نهضت امام(ره) صرفاً عاطفی نبود
حجتالاسلام کامل نواب با اشاره به اعتماد عمومی و تاریخی مردم به مرجعیت شیعه، این جایگاه را بستری مهم برای پذیرش و گسترش نهضت امام خمینی(ره) دانست و تأکید کرد: بسیاری میپرسند آیا آیتالله میلانی(ره) با نهضت امام خمینی(ره) فقط همراهی عاطفی داشتند یا تعامل فکری و هدایتگرانه هم بود؟ پاسخ این است که رابطه ایشان با امام خمینی(ره) نه فقط از روی احساس، بلکه دقیق، مستمر و ساختاری بوده است.
این استاد حوزه افزود: امام خمینی(ره) و آیتالله میلانی(ره) شخصیتهای علمی شاخص در فقه و اصول بودند، اما مهمتر اینکه نگاه ایشان به جامعه، سیاست و وظیفه مرجعیت نیز نزدیک و همسو بود. این اشتراک در مبانی فقهی، زمینه تعامل پربرکت میان این دو مرجع بزرگ را فراهم کرد.
حجتالاسلام نواب با تحلیل اسناد تاریخی، به چهار گونه تعامل رسمی و مکاتباتی میان آیتالله میلانی و امام خمینی(ره) اشاره کرد و گفت: این تعاملات شامل مکاتباتی با مضامین تشکر و حمایت از مواضع انقلابی امام خمینی(ره)، نامهنگاریهای مشورتی درباره مسائل کلان نهضت و حوزههای علمیه، صدور مأموریت و اعزام افراد از سوی آیتالله میلانی برای کمک به پیشبرد مسیر نهضت، و همچنین دریافت گزارشها و تحلیلهای شاگردان امام(ره) توسط آیتالله میلانی با هدف تقویت هماهنگی در جریان مبارزاتی بود.
وی تصریح کرد: آیتالله میلانی نهتنها در عمل بلکه در نامههای رسمی، جایگاه رهبری امام خمینی(ره) را پذیرفته بودند و این موضوع در اسناد مکتوب نیز کاملاً واضح است.
پژوهشگر فقه سیاسی با تأکید بر اینکه آیتالله میلانی شخصیت محتاطی بود که کمتر در مناسبات سیاسی آشکار ورود میکرد، گفت: با اینحال، در نهضت امام خمینی (ره) شاهد ورود علنی و حتی برنامهریزیشده ایشان هستیم. جلسات ایشان با علما بهصورت هدفمند برگزار میشد و هدف آن همافزایی و انسجام حوزه و علما در حمایت از امام خمینی (ره) بود.
وی افزود: آیتالله میلانی تأکید داشتند که این جلسات آشکار برگزار شود تا اثر اجتماعی و رسانهای بیشتری داشته باشد.
حجتالاسلام نواب با اشاره به دیدگاههای فقهی آیتالله میلانی درباره ولایت فقیه، اظهار داشت: برخلاف برخی تحلیلها که ایشان را غیرهمسو با اندیشه ولایت فقیه امام خمینی(ره) میدانند، بررسی آثار آیتالله میلانی نشان میدهد که ایشان به ولایت مطلقه فقیه معتقد بودند و این باور در تحلیلهای ایشان نیز نمود دارد.
حجتالاسلام نواب در ادامه سه شاخصه اصلی تعامل آیتالله میلانی با امام را چنین برشمرد و گفت:اخلاص در عمل و نیت در حمایت از نهضت اسلامی،اجتهاد ریشهدار و همافق با اندیشههای امام(ره) و اخوت علمی و اخلاقی با امام خمینی(ره) که فراتر از یک رابطه سیاسی یا حمایتی صرف بود.
حجتالاسلام نواب در پایان به تحلیل اسناد تاریخی، به چهار گونه تعامل رسمی و مکاتباتی میان آیتالله میلانی و امام خمینی(ره) اشاره کرد و گفت: این تعاملات شامل مکاتباتی با مضامین تشکر و حمایت از مواضع انقلابی امام خمینی(ره)، نامهنگاریهای مشورتی درباره مسائل کلان نهضت و حوزههای علمیه، صدور مأموریت و اعزام افراد از سوی آیتالله میلانی برای کمک به پیشبرد مسیر نهضت، و همچنین دریافت گزارشها و تحلیلهای شاگردان امام(ره) توسط آیتالله میلانی با هدف تقویت هماهنگی در جریان مبارزاتی بود.
نظر شما