خبرگزاری حوزه | در سالهای اخیر، شاهد ظهور ملیگرایی شیعی در ایران بودهایم که بهویژه پس از حملات اخیر اسرائیل به کشور عزیزمان، تقویت شده است.
این تحول نه تنها هویت ملی ایرانیان را تحت تأثیر قرار داده، بلکه باعث بروز درد مشترک میان روشنفکران نمایان ایرانی نیز شده است.
ملیگرایی شیعی به عنوان یک پدیده جدید، هویت شیعی را به عنوان مدافع ایرانیت و تمامیت ارضی معرفی کرده است. این تغییر باعث شده است که بسیاری از روشنفکران و منتقدان نظام، در مواجهه با تهدید خارجی، به سمت همبستگی با نظام گرایش پیدا کنند.
روشنفکرنماهای ایرانی که به طور سنتی از سکولاریسم و جدایی دین از سیاست حمایت میکردند، اکنون با چالشی جدی روبرو هستند. آنها در مواجهه با این تحول، باید به این پرسش پاسخ دهند که آیا میتوانند در این شرایط جدید، به اصول خود پایبند بمانند یا اینکه باید بهدنبال راهحلهای جدیدی باشند که با واقعیتهای موجود همخوانی داشته باشد.
برخی از روشنفکران به شدت به این روند انتقاد میکنند و آن را به معنای گسترش بنیادگرایی میدانند. در حالی که دیگران بر این باورند که ملیگرایی شیعی میتواند به عنوان یک چتر حمایتی برای یکپارچگی ملی عمل کند.
ظهور ملیگرایی شیعی در ایران نه تنها یک تحول سیاسی است، بلکه یک چالش عمیق برای روشنفکران ایرانی نیز بهوجود آورده است. این تحول میتواند به عنوان یک فرصت برای بازتعریف هویت ملی و دینی در ایران مطرح شود، در حالی که روشنفکران باید با دقت به ارزیابی این تغییرات بپردازند و پاسخهای مناسب و مؤثری ارائه دهند.
دکتر عبدالله جلالی
نظر شما