شنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۴ - ۱۱:۵۹
روحانی هندی: جوانی، دوران طلایی و نعمت بزرگ الهی است

حوزه، حجت‌الاسلام سید نقی مهدی زیدی در سخنانی جوانی را دوران طلایی و نعمتی بزرگ از سوی خداوند دانست که انسان در آن سرشار از انرژی و انگیزه‌ای بی‌پایان برای کسب دانش و ارتقاء معنوی است.

به گزارش گروه ترجمۀ خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام سید نقی مهدی زیدی در خطبه‌های نماز جمعه تاراگرای هند، جوانی را دوره‌ای طلایی و نعمتی بزرگ از جانب خداوند دانست که انسان در آن سرشار از انرژی، انگیزه و توان بی‌پایان برای کسب علم و رشد معنوی است.

وی در ادامه افزود: جوانی زمانی است که بدن در اوج توانمندی قرار دارد، اراده‌ها استوار و ذهن‌ها مملو از اندیشه‌های نو و خلاقانه است. جوان قادر است با بزرگ‌ترین چالش‌ها روبه‌رو شود و با تمام توان برای رسیدن به سخت‌ترین اهداف تلاش کند. این مرحله از زندگی بهترین فرصت برای ساختن آینده‌ای روشن، چه در عرصه دنیا و چه در مسیر آخرت، به شمار می‌رود.

جوانی، دوران طلایی و نعمت بزرگ الهی

خطیب جمعه تاراگرای هند در ادامه با استناد به حدیثی ارزشمند از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) گفت: اغتنم خمسا قبل خمس: شبابک قبل هرمک، وصحتک قبل سقمک، وغناک قبل فقرک، وفراغک قبل شغلک، وحیاتک قبل موتک. یعنی: پنج چیز را پیش از آنکه از دست برود، غنیمت شمار:

۱. جوانی‌ات را پیش از پیری،

۲. سلامتی‌ات را پیش از بیماری،

۳. توانگری‌ات را پیش از فقر،

۴. فراغتت را پیش از مشغولیت،

۵. و زندگی‌ات را پیش از مرگ.

وی سپس تأکید کرد که محور اصلی خطبه امروز، بخش نخست این حدیث گرانقدر است؛ چرا که جوانی دوره‌ای است پرانرژی و مملو از انگیزه و آمادگی برای تلاش و پیشرفت، و بهترین فرصت برای ساختن آینده‌ای درخشان به شمار می‌رود.

حجت‌الاسلام نقی زیدی همچنین به سخن گران‌بهای امیرالمؤمنین علی(ع) اشاره کرد که فرمودند: دو چیز را جز کسی که آن را از دست داده، نمی‌شناسد: جوانی و تندرستی. جوانی حقیقی، جوانی ایمان است نه صرفاً جوانی جسم.

وی در ادامه سخنان خود با تبیین مفهوم «جوانی ایمان» گفت: معمولاً جوانی را بر اساس سن و سال می‌سنجند، مثلاً از ۱۵ تا ۴۰ سالگی، اما در قرآن و روایات، معنای عمیق‌تری از جوانی مطرح شده است و آن، طراوت ایمان، تازگی روح و استواری در عزم است.

وی با اشاره به داستان اصحاب کهف، این معنا را به بهترین شکل تبیین کرد و افزود: در قرآن، خداوند آنان را با واژه «فِتْیَة» یعنی «جوانان» خطاب می‌کند، در حالی که برخی از ایشان از نظر سنی سالخورده بودند. چنان‌که خداوند می‌فرماید: «إِنَّهُمْ فِتْیَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًی» به‌راستی آنان جوانانی بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند و ما بر هدایتشان افزودیم.

وی توضیح داد: در این آیه، آنان «جوان» نامیده شده‌اند، زیرا ایمانشان جوان بود، اراده‌ای بلند داشتند و در توحید الهی استوار ماندند، همان‌گونه که یک جوان با اراده و پرشور می‌ایستد. از اینجا روشن می‌شود که اصل جوانی، جوانی جسم نیست، بلکه جوانی ایمان و تازگی روح و شوق پایمردی بر حق است؛ جوانی‌ای که با گذر عمر پایان نمی‌یابد، بلکه برعکس، با گذر زمان پخته‌تر و زیباتر می‌شود.

این عالم هندی سپس به حدیثی از امام جعفر صادق(ع) اشاره کرد که فرمودند: روزی از شخصی پرسیدم: جوان نزد شما چه کسی است؟ پاسخ داد: همان جوان سال‌کم. فرمودند: نه، جوان حقیقی همان مؤمن است. همانا اصحاب کهف سالخورده بودند، ولی خداوند عزوجل به سبب ایمانشان آنان را جوان خواند.

وی تأکید کرد: این نگاه قرآنی و روایی، ما را به این حقیقت می‌رساند که معیار جوانی، ایمان زنده و روح سرشار از اخلاص و پایداری است؛ سرمایه‌ای که باید از آن پاسداری کرد و لحظه‌ای در پرورش و تقویت آن غفلت نورزید.

فضیلت اعمال نیک در جوانی و جایگاه ویژه آن نزد خداوند

حجت‌الاسلام سید نقی مهدی زیدی در ادامه سخنان خود به فضیلت اعمال نیک در دوران جوانی پرداخت و گفت: خداوند متعال، کارهایی را که انسان در جوانی با نیت خالص انجام می‌دهد، بسیار دوست می‌دارد. عبادت، توبه و کارهای نیک در این دوره از زندگی، پاداشی به‌مراتب بالاتر از همان اعمال در دوران پیری دارند. علت این برتری آن است که جوان در اوج توان جسمی و روحی قرار دارد و در عین حال با انواع تمایلات نفسانی و فتنه‌ها روبه‌روست؛ ایستادگی بر راه حق در چنین شرایطی، جهادی بزرگ و ارزشمند به شمار می‌آید.

وی با اشاره به نمونه‌های قرآنی افزود: قرآن کریم از جوانانی یاد می‌کند که جوانی خود را وقف خدا کردند. درباره اصحاب کهف می‌فرماید:

«إِنَّهُمْ فِتْیَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًی» به‌راستی آنان جوانانی بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند و ما بر هدایتشان افزودیم.

همچنین در داستان حضرت ابراهیم(ع) می‌خوانیم: هنگامی که او بت‌ها را شکست و بت‌پرستی را به چالش کشید، قومش گفتند:

«قَالُوا سَمِعْنَا فَتًی یَذْکُرُهُمْ یُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِیمُ» گفتند: ما جوانی را شنیده‌ایم که از آنها سخن می‌گوید و او را ابراهیم می‌نامند.

این ماجرا نشان می‌دهد که حضرت ابراهیم(ع) در همان جوانی، با ایمانی استوار و شجاعتی بی‌نظیر، در برابر شرک و بت‌پرستی ایستاد.

خطیب جمعه تاراگرای هند ادامه داد: ائمه اطهار(ع) نیز همواره بر تربیت صحیح و انجام اعمال نیک در جوانی تأکید کرده‌اند. امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید:«إِنَّما قَلْبُ الحَدَثِ کالأرضِ الخالِیَةِ، ما أُلقِیَ فیها مِن شَیءٍ قَبِلَته» دل جوان همچون زمین خالی است که هر چه در آن افکنده شود، می‌پذیرد.

وی در پایان به حدیثی از امام جعفر صادق(ع) اشاره کرد که فرمود: هر کس در دوران جوانی و در حال ایمان، قرآن تلاوت کند، قرآن با گوشت و خون او درآمیخته می‌شود و خداوند او را در شمار فرشتگان بزرگوار و نیکوکار قرار می‌دهد.»

این آموزه‌ها همگی یک حقیقت را یادآور می‌شوند: جوانی، فرصت طلایی برای ساختن ایمان، پرورش فضیلت‌ها و تثبیت اعمال نیک است؛ فرصتی که اگر با اخلاص و پایداری همراه شود، آثار آن تا پایان عمر و حتی پس از آن باقی خواهد ماند.

جوانی، همت بلند و طلب علم؛ سرمایه‌ای بی‌بدیل

حجت‌الاسلام سید نقی مهدی زیدی در سخنان خود با اشاره به کلامی ارزشمند از امیرالمؤمنین علی(ع) در نهج‌البلاغه درباره عزم و اراده جوانان گفت: «قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَی قَدْرِ هِمَّتِهِ، وَ صِدْقُهُ عَلَی قَدْرِ مُرُوءَتِهِ، وَ شَجَاعَتُهُ عَلَی قَدْرِ أَنَفَتِهِ، وَ عِفَّتُهُ عَلَی قَدْرِ غَیْرَتِهِ.»

یعنی ارزش هر انسان به اندازه همت و اراده اوست، راستگویی‌اش به اندازه جوانمردی‌اش، شجاعتش به اندازه عزت‌نفسش و پاکدامنی‌اش به اندازه غیرتش. این سخن گران‌بها ما را فرا می‌خواند که نیرو و توان جوانی را در مسیر اهداف والا و ارزشمند به کار بگیریم.

وی در ادامه با تأکید بر اهمیت علم‌آموزی در جوانی افزود: پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند: «مَن تَعَلَّمَ فی شَبابِهِ کانَ کالنَّقشِ فی الحَجَرِ، وَ مَن تَعَلَّمَ وَ هُوَ کَبِیرٌ کانَ کالکِتابِ علی وَجهِ الماءِ.»

کسی که در روزگار جوانی دانش بیاموزد، دانسته‌هایش چون نقشی بر سنگ، ماندگار و استوار خواهد بود. اما کسی که در پیری به دنبال علم رود، مانند نوشته‌ای بر آب است که به‌سرعت از بین می‌رود.

خطیب جمعه تاراگرای هند سپس با نقل روایتی از امام محمد باقر(ع) گفت: اگر جوانی از شیعیان را نزد من بیاورند که در پی فراگیری علم دین نباشد، او را به شدت سرزنش خواهم کرد.

وی همچنین به سخنی از امام جعفر صادق(ع) اشاره کرد که فرمود: دوست ندارم هیچ یک از جوانان شما را ببینم مگر در یکی از این دو حالت: یا عالم باشد یا در حال یادگیری علم. اگر چنین نکند، کوتاهی کرده است؛ و هر که کوتاهی کند، خود را تباه ساخته؛ و هر که خود را تباه سازد، گناهکار است؛ و گناهکار، به خدایی که محمد(ص) را به حق برانگیخت، جایگاهش آتش خواهد بود.

این آموزه‌ها، پیامی روشن برای جوانان دارند: دوران جوانی با انرژی، اراده و ذهن پویا، بهترین فرصت برای علم‌آموزی، پرورش فضایل اخلاقی و دستیابی به اهداف بلند است؛ فرصتی که اگر از دست برود، جبرانش دشوار خواهد بود.

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha