به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در تهران، حجتالاسلام والمسلمین حسین انصاریان در مراسم دهه سوم صفر که در حسینیه هدایت تهران برگزار شد، با بیان اینکه اگر کسی محبوب خدا واقع شود از طریق قلبش به او آگاهی و درس داده میشود، گفت: رسول خدا(ص) فرمودند ما نفر کشتی نجات هستیم، هرکه بدان آویخت رهایی یافت و هرکه از آن کناره گرفت نابود شد. این کشتی نجات شامل پیامبر اکرم(ص)، صدیقه کبری(س) و ائمه طاهرین(ع) تا حضرت ولیعصر(عج) میشود و اگر کسی به این کشتی چنگ بزند و ارتباط برقرار کند یقیناً اهل نجات است.
وی افزود: ارزش کلام پیامبر(ص)، ارزش کلام حق است. در قرآن آمده است: «من یطع الرسول فقد أطاع الله»؛ کسی که از پیامبر اطاعت کند، از خدا اطاعت کرده است. همچنین خداوند امر فرموده است: «ما آتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا»؛ آنچه پیامبر به شما میگوید برای زندگیتان انتخاب کنید و از هرچه نهی میکند بپذیرید.
حجتالاسلام والمسلمین انصاریان با تأکید بر اینکه اهلبیت(ع) از روی هوای نفس سخن نمیگفتند، اظهار کرد: زبان آنان متصل به علم خدا بود و هرچه میفرمودند بیان علم الهی بود. بنابراین، هر کس به این کشتی متمسک شود یقیناً اهل نجات است و هر کس از آن فاصله بگیرد و بگوید من خودم علم دارم و میدانم چگونه زندگی کنم، اهل هلاکت خواهد بود.
این استاد اخلاق در ادامه با طرح این پرسش که کشتی نجات بودن اهلبیت(ع) به چیست؟، توضیح داد: کشتی نجات بودن ایشان به روایات، فرهنگ، روش و هدایتگری آنهاست. اگر مردم با توسل و عمل به این روایات و معارف متصل شوند، اهل نجات خواهند بود.
وی افزود: اگر امام حسین(ع) را از ارزشها، خصلتها، صفات، کربلا، جهاد، نامهها، سخنرانیها و روایاتش کنار بگذاریم، چگونه میتوان گفت که کشتی نجات است؟ باید فهمید که کیفیت کشتی نجات بودن اهلبیت(ع) در همین عناصر است.
وی یادآور شد: بسیاری از بزرگان شیعه از عصر غیبت صغری تاکنون تلاش کردهاند تا روایات صحیح و قابل عمل را در کتابهای بزرگ گردآوری کنند. مرحوم کلینی در کتاب کافی ۱۶ هزار حدیث را جمعآوری کرده و در ابتدای کتاب میگوید: کل این احادیث بین من و پروردگارم حجت است. او در طول ۲۰ سال تلاش فراوان کرده تا این احادیث درست و قابل اعتماد را به دست آورد.
حجتالاسلام والمسلمین انصاریان تأکید کرد: روایات اهلبیت(ع) سازنده بنای انسانیت است. کسی که به این کشتی نجات تمسک جوید، انسانی الهی و ملکوتی میشود، انسانی که پیامبر(ص) فرمود روز قیامت خدا او را با مغفرت، رحمت، بهشت، رضوان و احسان خود راضی خواهد کرد.
وی خاطرنشان کرد: لازم نیست مردم حتماً اهلبیت(ع) را با چشم ببینند، بلکه آنچه اهمیت دارد فرهنگ، روایات، علم، فکر و محصولات قلبی ایشان است که باید مورد توجه قرار گیرد.
حجتالاسلام والمسلمین انصاریان با اشاره به یکی از روایات مهم گفت: روایتی در جلد اول کتاب «سفینة البحار» صفحه ۵۳ نقل شده است که برای من بسیار فوقالعاده بود. در این روایت آمده است که در زمان حیات پیامبر(ص)، فردی در کشوری دیگر زندگی میکرد و پیامبر را ندید، اما از طریق دو مبلغی که پیامبر به یمن فرستاد، معارف و فرهنگ ایشان به او رسید و به این شکل با کشتی نجات ارتباط گرفت. یعنی از طریق علم، روایات، افکار و عقاید اهلبیت(ع). البته ما نباید تنها به شنیدن عادت کنیم، بلکه باید شنیدهها را به عمل، ایمان و اخلاق تبدیل نماییم.
وی افزود: پیامبر(ص) اویس قرنی را دوست و یار خود و یکی از بهترین و نیکوکارترین تابعین معرفی کردهاند. پیامبر بارها به دیدار اویس اظهار اشتیاق میکرد و میفرمود: هر کس او را ببیند، سلام مرا به او برساند. اویس قرنی نه تاجر بود، نه وزیر، نه وکیل، نه فرماندار و نه استاندار؛ او شتربان سادهای بود. پیامبر(ص) درباره اویس میفرمود: من نسیم خدایی را از سوی یمن میبویم. سلمان فارسی پرسید: ای رسول خدا، این شخص که بوی خوش او را از یمن استشمام میکنید کیست؟ پیامبر پاسخ داد: شخصی است به نام اویس قرنی که در قیامت محشور میشود و جمعیتی به اندازه دو قبیله بزرگ ربیعه و مُضر را شفاعت خواهد کرد. اویس قرنی از شفاعتکنندگان درجه یک روز قیامت است.
حجت الاسلام والمسلمین انصاریان ادامه داد: پیامبر(ص) فرمودند هیچکس را به خاطر لباس کهنه، کفش پاره و ظاهر فقیرانه تحقیر نکنید؛ زیرا چه بسا در همین ظاهر ساده، اولیای الهی پنهان باشند و شما آنها را نشناسید و در حقشان بیاحترامی کنید. ما چشم باطنبین نداریم که اولیای خدا را در پس این ظواهر بشناسیم.
وی سپس با بیان خاطرهای از دوران کودکی خود گفت: پدر من زمانی که ما بچه بودیم، به مدت شش ماه زندانی شد و در آن مدت به ما اجازه دیدار نمیدادند. پس از آزادی، او کتابی حدود ۳۰۰ صفحهای با خط خودش به همراه داشت. بعدها که بزرگتر شدم، دیدم این کتاب شامل نابترین روایات اهلبیت(ع) است که پدرم در زندان یادداشت کرده بود. از او پرسیدم: مدارک این روایات را از کجا آوردید؟ در زندان شاه که کتاب دینی، قرآن یا مفاتیح نبود. پدرم گفت: وقتی به شش ماه زندان محکوم شدم و به اتاق انداخته شدم، یک پاسبان مأمور سالن به سراغم آمد. او پنج تا شش دقیقه کنارم نشست و گفت: آقا، مذهبی هستی؟ گفتم بله. گفت: رازنگهدار هستی؟ گفتم بله. سپس وعده داد که فردا زیر لباسش قلم، دوات، کاغذ و کتابهای مهم شیعه را یکی یکی برایم بیاورد. او این کار را کرد و من توانستم در طول شش ماه، ۳۰۰ صفحه از روایات اهلبیت(ع) را گردآوری و یادداشت کنم. روز آزادیام نیز همان پاسبان مأموریت داشت. تا دم در زندان آمد، اطراف را نگاه کرد که کسی نباشد و گفت: ما شبهای جمعه در منطقه پسقلعه دعای کمیل داریم، اگر مایل باشی بیا شرکت کن.
این استاد اخلاق در ادامه گفت: این گونه است که حتی آن مأمور نظامی را نباید از روی ظاهرش قضاوت کرد. پیامبر میفرمایند هیچکس را تحقیر نکنید؛ چراکه اولیای الهی در میان مردم پنهان هستند و شما آنان را نمیشناسید.
انتهای پیام/










نظر شما