به گزارش خبرگزاری حوزه، حجتالاسلام والمسلمین سیدعلیرضا تراشیون، کارشناس و مشاوره خانواده به پرسش و پاسخی در موضوع «پرخاشگری و کاهش اعتمادبهنفس نوجوانان» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
سؤال:
* چگونه میتوانم به پسر نوجوانم کمک کنم که پرخاشگری و کاهش اعتمادبهنفس ناشی از تغییر رفتار را مدیریت کند؟
* پاسخ
دوره نوجوانی، دوره «ثبات خلقی» نیست. به همین دلیل، طبیعی است که نوجوانان بهسرعت پرخاشگر شوند و آستانه تحملشان کاهش پیدا کند.
اگر بخواهم تعبیر روشنی ارائه بدهم، نوجوان ممکن است در طول یک روز چندین نوع رفتار و حالت روحی از خود نشان دهد.
به عبارت دیگر، نوجوان ثبات رفتاری ندارد. اینکه این وضعیت خوب است یا بد، موضوعی است که باید بهصورت تخصصی در بحثهای مربوط به نوجوان بررسی شود.
اما در پاسخ به پرسش شما درباره نوجوانی که بداخلاق و پرخاشگر شده است، چند نکته مهم وجود دارد:
نکته نخست این است که نوجوان مانند «آتشی زیر خاکستر» است. کوچکترین نسیمی میتواند او را برافروخته کند.
بنابراین والدین باید در مواجهه با او نهایت مراعات را داشته باشند و برخوردی هوشمندانه در پیش بگیرند.
امر و نهی بیش از حد، انتقادهای مکرر یا توقعات بالا میتواند این شرایط را بدتر کند. لازم است پدر و مادر در خانه مراقب باشند تا با نوجوان خود مواجههای آرام، هوشمند و همراه با درک متقابل داشته باشند.
نکته دوم این است که یکی از علل اصلی پرخاشگری نوجوانان «بیکاری» و «فقدان فعالیت هدفمند» است.
بنابراین باید آنها را به فعالیت مشغول کرد؛ هم فعالیت ذهنی و هم فعالیت جسمی. این مشغولسازی به نوجوان کمک میکند تا آرامتر شود و پرخاشگری او کاهش یابد.
نکته سوم، مدیریت فضای مجازی است.
نوجوانانی که وقت زیادی را صرف تلفن همراه و حضور در شبکههای اجتماعی میکنند، نهتنها آرامش ندارند، بلکه آستانه تحملشان نیز پایین میآید و رفتارهای پرخاشگرانه از آنها بیشتر دیده میشود.
به طور مثال، اگر نوجوانی سیزده یا چهارده ساله باشد، حداکثر زمان استفاده او از رسانهها باید حدود صد دقیقه در شبانهروز باشد. والدین باید توانمندی لازم برای مدیریت این موضوع را داشته باشند.
مادری که میتواند در برابر شرایط جدید و ابزارهای نوین مانند تلفن همراه، برنامهریزی و مدیریت داشته باشد.
در غیر این صورت، اگر نوجوانی که ثبات رفتاری ندارد بدون مدیریت صحیح از گوشی هوشمند استفاده کند، زندگی او بهشدت آسیب خواهد دید.
به همین دلیل توصیه جدی این است که والدین اگر به دنبال آیندهای موفق و سالم برای فرزندان خود هستند، باید سهم رسانهها را در زندگی آنان به حداقل برسانند؛ هرچه کمتر، بهتر.
برای درک اهمیت این موضوع کافی است به رفتار صاحبان و مؤسسان رسانههای بزرگ دنیا توجه کنیم.
در کتابی که اخیراً مطالعه کردم، ذکر شده بود که فردی که خدمات یوتیوب را پایهگذاری کرده است، اجازه نداده دخترش تا سن بیست و یک سالگی از شبکههای اجتماعی استفاده کند.
همچنین افراد دیگری در همان کتاب معرفی شدهاند که به فرزندان خود تا زیر شانزده یا هجده سالگی اجازه استفاده از فضای مجازی را ندادهاند.
این در حالی است که امروزه شاهدیم برخی از کودکان شش یا هفتساله صفحه شخصی در اینستاگرام دارند و حتی برای خود ویدئو ضبط و منتشر میکنند. این رفتار نه تنها نشانه آگاهی والدین نیست، بلکه جای تردید جدی در میزان فهم تربیتی آنان دارد.
واقعیت این است که اگر والدین در سنین پایین، مثلاً دوازده یا سیزده سالگی، برای فرزند خود تلفن همراه تهیه کنند، در حقیقت مفهوم واقعی تربیت و پیامدهای معاصر آن را درک نکردهاند.
تجربه نشان داده است که نوجوانان سیزده یا چهاردهسالهای که گوشی تلفن همراه در اختیار دارند، تقریباً همگی در معرض آسیبهای جنسی قرار گرفتهاند.
این واقعیت با ضریب بالایی قابل تأیید است و بهسختی میتوان نوجوانی در این سن با گوشی تلفن همراه یافت که دچار چنین آسیبهایی نشده باشد.
این نکته باید بهروشنی به خانوادهها اطلاع داده شود. همانطور که در مورد فروش سیگار، تولیدکنندگان موظفند روی بستهبندی آن خطر سرطان ریه را درج کنند، در مورد فضای مجازی نیز باید واقعیتها بهطور شفاف برای مردم بیان شود.
متأسفانه در این حوزه بیشتر با تبلیغات مثبت و نگاههای سطحی مواجهیم، در حالیکه اطلاعرسانی واقعی و هشداردهنده ضروری است.
برای مطالعه متن کامل سخنان حجتالاسلام والمسلمین سید علیرضا تراشیون، کارشناس و مشاوره خانواده اینجا را کلیک نمایید.
نظر شما