به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام حسین درودی، نویسنده کتاب صحبت جانان در تفسیر اشعار حافظ به مناسبت روز حافظ نوشت:

در بیست مهر ماه قصد داریم از لسان الغیب حافظ شیرازی، یک سئوال تربیتی داشته باشیم که چرا انسان از خشم "خود" در عذاب سرگردانی است و جهت درمان و بهره برداری از آن باید خدا بنیاد باشد نه انسان پایه؟

برای پاسخ به این سئوال فراگیر نیاز است کمی پیرامون کلمه "خود" کاوشی شود که انسان در درون خویش یک "خود" امانی و الهی دارد که خداوند متعال به او بخشیده است : نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحی" (۷۲ ص)

آیه شریفه گزارش می دهد من از خودم در او دمیدم در حالیکه مقام خالق هستی اجلّ از این نسبت ها است که لب و دهان داشته باشد ؛ پس مقصود چیست؟! منظورآن است که انسان از سوی خداوند هستی اختیار و قبول مسئولیت کرده که آن؛ "خود " را صاحب گردد و به این جهت قادر میشود خالق خویش را در قلبش میهمان کند.

سوال؟ آیا امکان دارد یک موجود مادی و محدود، خالق نامحدود را میهمان کند؟

بله با عبور از وسوسه های دشمن قسم خورده بشر شیطان و نیز تسلط برنفس اماره، انسان از فرشتگان برتر و وسیع تر می گردد.

* حافظ و راهکار مدیریت خشم های سرگردان

تا فضل و عقل بینی بی‌معرفت نشینی // یک نکته‌ات بگویم (خود) رامبین که رستی

با تامل در دو بیت جناب حافظ چنین بر می آید، نسخه لسان الغیب، جهت نجات از خشم های نهی شده یا همان خشم های سرگردان درون انسان که ضد "خود " امانی و الهی است، همان خودی که به انسان قدرت انتخابگری و میهمانی خداوند منان را می دهد باید از آن خداحافظی کرد و آن را پشت سر انداخت تا دیده نگردد و سبب خشم افروزی نشود.

خود بیگانه در محاورات روزمره

در تعاملات اجتماعی کوچه و بازار خودمان یک ادبیاتی فراوان به گوش می رسد که( اول خدا و دوم شما) که این دوگانگی ،گویشی بیگانه ساز است که سبب خشم سرگردان در انسان می گردد، چراکه نمی دانند از کدام "خود" باید دفاع کند خود یگانه؛ یا خود چند تایی و بیگانه درونش؛ زیرا آن "خود" ناخوانده یا به اشتباه و تحمیل خوانده شده من و شما را رها نمی کند بلکه مستمرا سهم خواهی می کند و نگهبان پاک درون ما را گرو کشی می نماید؛ بدین سبب است که ما در پایان اکثر فعالیت ها و اقدامات خودمان با نفرت از خویشتن مواجه می شویم و با غلظت و کنهه شدن آن، افراد یک جامعه دست به جسم کشی که به غلط ،خود کشی مشهوراست اقدام می کنند یا نخبه کشی و خدمت کشی را یک راهکار در زندگی خود می شمارند.

راهکار نجات‌بخش از خود بیگانه

در اندرونِ (منِ) خسته‌دل ندانم کیست! // که من خموشم و (او) در فغان و در غوغاست

جناب لسان الغیب راهکار نجات از خشم های ویرانگر حاصل از خود بیگانه در اندرون انسان را گفتگو نکردن با بیگانه مزاحم معرفی می کند و برای این کار مهم می فرماید؛ نیاز است که در برابر جوشش و رویش "خود امانی و الهی " شنونده محض باشی و با سکوت و بی توجهی به غیر او اجازت دهی تا قوه غضبیه شما را ایشان مدیریت کند.

مدرسه؛ سرای حفاظت از آسیب خشم های بیگانه در دانش آموزان

مدارس تراز معارف قرآن کریم و اسلام ناب مدارسی هستند که اگر از خود امانی و الهی یا به عبارتی همان خود فطری دانش آموزان حفاظت کنند، امنیت و آرامشی را پدید می آورند که هیچ دانش آموزی راضی نمی شود که کلاس درس و هم نشینی با فضای علم و آموزش را ترک کند به دلیل آنکه خشم درون آنها توسط "خود یگانه و الهی" آنان به کار گیری می شود نه خود بیگانه از فطرت انسان.