به گزارش خبرگزاری حوزه، استاد شهید مطهری در یکی از آثار خود به موضوع «» اشاره کرده است که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
هر خیری برای تو لزوما خیر نیست؛ نحوه مواجههات با خیر ممکن است آن را به شری برای تو تبدیل کند و برعکس
در سورۀ انبیاء میفرماید: «وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ اَلْخَیْرِ فِتْنَةً وَ إِلَیْنٰا تُرْجَعُونَ». ما شما را آزمایش میکنیم، هم به شُرور (که مقصود همین بدیها و چیزهایی است که به آدم ضربه میزند) و هم به خیرات و نعمتها؛ هم آن مایۀ آزمایش و امتحان است و هم این.
این جملۀ خیلی عجیبی است.
یعنی آن را که شما «خیر» مینامید، صد در صد نباید بگویید خیر است، و آن را که شما «شر» مینامید، صد در صد نباید بگویید شر است.
خیر بودن واقعی و نهاییِ خیر، و شر بودن نهاییِ شر، بستگی دارد به نحوۀ استفادهای که شما از آن میکنید یا به نحوۀ برخوردی که با آن میکنید.
ای بسا چیزی خودش خیر و نعمت است و ما که آن را به شما میدهیم جنبۀ امتحانی دارد و همین خیر سبب فساد شما بشود.
شر هم جنبۀ امتحانی دارد و ای بسا همین شر منشأ صلاح شما بشود.
واقعا هم همینطور است، «عَسیٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَ عَسیٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ» (بقره/۲۱۶).
منبع: استاد مطهری، توحید، ص۲۹۹










نظر شما