حجتالاسلام و المسلمین میثم زنجیرزن حسینی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با اشاره به تفاوت های مقام «یقین» و «تجلی» در مسیر سلوک عرفانی، اظهار داشت: ممکن است سالکی به مرتبه «عین الیقین» برسد و چشم برزخی او گشوده شود؛ به گونه ای که حقائق اشیا، حقیقت اعمال، بهشت و جهنم را شهود کند، اما این به معنای رسیدن به مقام «تجلیات ربوبی» نیست. تجلیات ربوبی، مقامی بسیار بلند است که ویژه کاملان اولیای الهی است و در آن، اسما و صفات خداوند بر قلب عارف ظهور می کند.
استاد حوزه خاطرنشان کرد: در مقام یقین، سالک حقائق عالم خلقت را می بیند، اما هنوز به رؤیت ذات باری تعالی نرسیده است. همانگونه که در حدیثی از پیامبر اسلام(ص) آمده: «صاحب یقین چنان برای خدا عمل می کند که گویی او را می بیند» (کأنَّه یراه). این «گویی» نشان می دهد هنوز مقام رؤیت حاصل نشده است. رؤیت حقیقی خداوند، مربوط به مقام «تجلی» است که حضرت موسی (ع) درخواست آن را داشت. بنابراین، مقام یقین عمدتاً مربوط به شهود در عوالم «ملکوت» و «جبروت» است، اما مقام تجلی، در عالم «لاهوت» و مرتبه «واحدیت» رخ می دهد.
وی با یادآوری مخاطرات این مرحله از سلوک تصریح کرد: هنگامی که چشم برزخی سالک باز میشود و به مکاشفات میرسد، باید هوشیار باشد که تمام این مکاشفات «رحمانی» نیستند. تا زمانی که سالک به مقام «قرب فرائض» و فناء ذاتی نرسد و انیت او از بین نرود، از مکر شیطان در امان نیست. حتی در مقام «قرب نوافل» نیز امکان القائات شیطانی وجود دارد. بسیاری از فرقه های انحرافی، بر پایه همین مکاشفات شیطانی شکل گرفته اند.
حجتالاسلام و المسلمین زنجیرزن حسینی معیارهای تشخیص مکاشفات رحمانی از شیطانی را برشمرد و خاطرنشان کرد: برای تشخیص، باید کشف جزئی را با «کشف تام محمدی (ص)» یعنی قرآن و سنت محک زد. هر مکاشفه ای که مخالف کتاب خدا، بدیهیات عقلی یا احکام قطعی شریعت باشد، شیطانی است. همچنین مشورت با استاد کامل طریق که خود این مسیر را پیموده، ضروری است. سالک باید بداند که رسیدن به مقامات ابتدایی شهود، پایان راه نیست و باید با تواضع و دقت، راه را ادامه دهد تا مبادا در دام انحراف گرفتار آید.
نظر شما