حجت الاسلام و المسلمین توکل اکبرنژاد در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با اشاره به دعای نخست صحیفه سجادیه و بیان ابعاد عمیق حمد الهی اظهار داشت: امام زین العابدین (ع) در این دعا، حمدی را توصیف می کنند که بر همه حمدها برتری دارد؛ حمدی در شأن پروردگاری که بر همه آفریدگانش فضیلت و برتری دارد. ایشان می فرمایند: «ثم له الحمد مَکَانَ کُلِّ نِعْمَةٍ»؛ یعنی ستایش مخصوص خداوند است، به جای هر نعمتی که به ما و همه بندگانش، چه در گذشته و چه در حال، ارزانی داشته است.
وی افزود: کلام امام سجاد (ع) در فرازی از دعای نخست صحیفه سجادیه اینچنین است:
«وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِکلِّ مَا حَمِدَهُ بِهِ أَدْنَی مَلَائِکتِهِ إِلَیهِ وَ أَکرَمُ خَلِیقَتِهِ عَلَیهِ وَ أَرْضَی حَامِدِیهِ لَدَیهِ، حَمْداً یفْضُلُ سَائِرَ الْحَمْدِ کفَضْلِ رَبِّنَا عَلَی جَمِیعِ خَلْقِهِ.
ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَکانَ کلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَینَا وَ عَلَی جَمِیعِ عِبَادِهِ الْمَاضِینَ وَ الْبَاقِینَ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَمِیعِ الْأَشْیاءِ، وَ مَکانَ کلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا عَدَدُهَا أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً أَبَداً سَرْمَداً إِلَی یوْمِ الْقِیامَةِ؛
حَمْداً لَا مُنْتَهَی لِحَدِّهِ، وَ لَا حِسَابَ لِعَدَدِهِ، وَ لَا مَبْلَغَ لِغَایتِهِ، وَ لَا انْقِطَاعَ لِأَمَدِهِ؛
حَمْداً یکونُ وُصْلَةً إِلَی طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ، وَ سَبَباً إِلَی رِضْوَانِهِ، وَ ذَرِیعَةً إِلَی مَغْفِرَتِهِ، وَ طَرِیقاً إِلَی جَنَّتِهِ، وَ خَفِیراً مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ أَمْناً مِنْ غَضَبِهِ، وَ ظَهِیراً عَلَی طَاعَتِهِ، وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِیتِهِ، وَ عَوْناً عَلَی تَأْدِیةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ؛
حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِی السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِیائِهِ، وَ نَصِیرُ بِهِ فِی نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُیوفِ أَعْدَائِهِ، إِنَّهُ وَلِی حَمِید
و سپاس خدای را به کلّ آن سپاسی که نزدیکترین ملائکه به او، و گرامیترین آفریدگان نزد او، و پسندیدهترین ستایشگران آستان او وی را ستودهاند، سپاسی بالاتر از سپاس دیگر سپاسگزاران مانند برتری پروردگارمان بر تمام مخلوقات، و او را سپاس و حمد در برابر تمام نعمتهای او که به ما و به بندگانش که در گذشته بودهاند و باقی بندگانش که هستند و میآیند داده است، سپاسی به عدد تمام اشیا که دانش او بر آن احاطه دارد، و چندین برابر هر یک از آنها به طور جاوید و همیشگی تا روز قیامت، سپاسی که حدش را پایانی، و شماره آن را حسابی، و پایان آن را نهایتی، و مدت آن را انقطاعی نباشد، سپاسی که باعث رسیدن به طاعت و بخشش او و سبب رضا و خشنودی او و وسیله آمرزش او و راه به سوی بهشت او و پناه از انتقام او و ایمنی از غضب او و یار و مددکار بر طاعت او و مانع از معصیت او و کمک بر ادای حق و وظایف حضرت او باشد، سپاسی که به سبب آن در گروه نیکبختان از دوستانش درآییم، و در سلک شهیدان به شمشیر دشمنانش قرار گیریم، که همانا حضرت او یاریدهنده و ستوده است.»
استاد حوزه افزود: امام سجاد (ع) کیفیت و کمیت این شکرگزاری را چنان گسترده ترسیم می کنند که از محدوده توان و تصور بشر خارج است. شکرگزاری به اندازه همه چیزهایی که علم الهی بر آنها احاطه دارد و برای هر یک از آن نعمتها، به شماره همه موجودات و به صورت چندین برابر و به طور ابدی و تا روز قیامت. این بیان، نهایت عشق و معرفت امام به پروردگار و احساس مسئولیت ایشان در قبال نعمت های الهی را نشان میدهد و برای ما یک نیت و الگوی آرمانی است، اگرچه عمل به تمام آن در توان ما نیست.
نظر شما