به گزارش سرویس علمی- فرهنگی مرکز خبر حوزه، در این شماره هشت مقاله از سوی پژوهش گران ومحققان علوم حدیث ارائه گردیده است.
آشنایی با طریق شیخ طوسی و نقش کاربردی آن به قلم ابوطالب علی‌نژاد به واکاوی روش و طریق شیخ طوسی در اتصال اسناد روایات پرداخته و به مقایسه طرق شیخ طوسی در اتصال اسناد روایات پرداخته است. این مقاله در صدد تبیین این مسأله است که چگونه می‌توانیم با استفاده از طریق شیخ در «الفهرست» به تصحیح اسناد و طرق روایات تهذیب و استبصار بپردازیم.
«اباصلت ره‌یافته خراسان» تحقیقی از مهدی غلامعلی است که زندگی، نوع نگرش و مذهب وی مورد بازکاوی قرار داده‌است. در این نوشتار ضمن بازشناسی شخصیت وی در دامنه‌ای از متون رجالی و روایی فریقین به این نتیجه می‌رسد که اباصلت بخش قابل توجهی از عمر خود را در میان عامه گذرانده، و با ورود حضرت امام‌رضا (ع) به خراسان، اندیشه شیعی را پذیرفته‌است و در ملازمت ایشان درآمده است.
«هماهنگی در اخبار فدک» به قلم سید حسن فاطمی، عنوان نوشتاری دیگر در این نشریه است که ضمن واکاوی اخبار پیرامون این امر، کوشیده تا تعارض و ابهام‌ها را بدون در نظر گرفتن سند روایات فدک برطرف سازد.
پالایش احادیث در عصر ائمه (ع) و پدیده جعل به قلم مجید خاموشی مقاله دیگری در این نشریه است که در صدد بیان و بررسی راه‌های پالایش و تنظیم احادیث به ویژه تا عصر تدوین کتب اربعه است. چراکه جعل حدیث متأسفانه از صدر اسلام به وسیله معاندان و منافقان سابقه داشته و آنان همواره در صدد بودند تا از این راه، ضربه انحرافی به پیکره اسلام وارد کنند.
«نکته نگاری برای حدیث» عنوان مقاله‌ای به قلم محمدحسن صالح‌آبادی است که طی آن روشی نو را برای بیان معارف حدیثی پیشنهاد کرده و از آن با عنوان نکته‌نگاری حدیثی یاد کرده‌است.
«معیار شناسایی منابع حدیث و جایگاه آن در استناد و تخریج»، نوشتاری از محمد مهدی احساتی‌فر است. نگارنده تلاش می‌کندضمن تقسیم کتب حدیث به دو گروه منبع و واسطه به کاربرد آن در مطالعات و پژوهش‌های محتوایی حدیثی ضابطه‌مند اشاره کند.
«رساله‌های مستقل بحارالأنوار» نوشته سید محمد حسینی میر صانع است که طی آن ضمن ذکر 21رساله‌ای که علامه مجلسی در بحار از آن‌ها بهره‌جسته، به معرفی اجمالی آن‌ها پرداخته‌است.
«بررسی روایات عرضه» نوشتاری به قلم آقای علی نصیری است که در بخشی از آن آمده‌است:
احادیثى كه قرآن را به عنوان معیار بازشناخت روایات سره از ناسره؛ اعم از موضوع یا ضعیف متنى معرفى كردهاند؛ به دو دسته تقسیم مىشوند:نخست، روایاتى كه به طور مطلق به ارجاع احادیث به قرآن تأكید كرده است.از این دست از روایات به‌دست مىآید كه قرآن معیار بازشناخت صحّت و سقم احادیث است؛ اعم از آن‌كه میان احادیث تعارض باشد یا نباشد.دوم، روایاتى كه به‌هنگام تعارض اخبار، موافقت با قرآن را وجه ترجیح دانستهاند؛ یعنى، در تعارض میان دو روایت كه هر دو از حجیّت برخوردارند، یكى از وجوه ترجیح موافقت حدیث با قرآن شمرده شده است، از این احادیث در كتب اصولیان در مبحث تعادل و تراجیح یاد شده است. نگارنده در این مقاله ضمن برشمردن روایات خاصّه و عامّه در این زمینه و بازکاوی مدالیل آن‌ها و نگاه عالمان فریقین به این روایات پرداخته و به نتایجی همچون؛ «در برابر اتّفاق صاحب‌نظران شیعه در اعتبار روایات عرضه، شماری از عالمان اهل سنّت این روایات را مجعول می‌دانند»،«معیار مورد نظر در این روایات، مخالفت حدیث با قرآن است، نه عدم موافقت با آن»،« مقصود از مخالفت حدیث با قرآن، مخالفت از نوع تباین کلّی است»،« مقصود از مخالفت، مخالفت با نصّ آیات قرآن است، نه ظواهر آن‌ها» دست یافته است.
همچنین چکیده مقالات به زبان انگلیسی در بخش پایانی نشریه ارائه شده است.
دومین شماره از دو فصلنامه «حدیث حوزه» به صاحب امتیازی، مرکز تخصصی علوم حدیث و مدیر مسئولی، حجت‌الاسلام والمسلمین جعفر الهادی(خوشنویس)، در 186صفحه و با قیمت یک هزار و پانصد تومان منتشر شده است.
علاقه مندان جهت ارتباط با نشریه به نشانی: قم، بلوار شهید محمد منتظری، کوچه 18، پلاک5 مراجعه کنند و یا با تلفن 7832000-0251 تماس بگیرند.
