به گزارش مرکز خبر حوزه، معظم له ظهر امروز در دیدار سردار اسکندر مومنی، رییس پلیس راهنمایی و رانندگی ناجا، اظهار داشت: در آستانه تحویل سال می‌گوییم که خدایا دل‌های ما را تحول یافته کن؛ زیرا تا بالغ نشویم، نه مشکل راهنمایی رانندگی و نه مشکلات دیگر مردم و کشور حل خواهد شد.
حضرت آیت الله جوادی آملی گفتند: اولین شرط حل مشکلات فردی و اجتماعی جامعه، بالغ شدن افراد جامعه به معنای واقعی است و بالغ شدن هم چیزی جز بلوغ فکری و فرهنگی نیست.
این مرجع تقلید با بیان این که در اسلام کسی که نابالغ است، مورد تکیلف نیست، افزودند: ما معمولا معنای بلوغ را بر طبق شناسنامه معرفی می‌کنیم و می‌گوییم که اگر کسی سنش به 15 یا 18 سال رسید بالغ بوده و مکلف است و حق رأی دادن دارد، اما باید بدانیم تا دور شمس دین و قرآن حرکت نکنیم، همان کودکی هستیم که بودیم حتی اگر سن مان از 15 یا 18 هم بیشتر باشد.
ایشان با بیان این که در ابتدا باید بدانیم که تحویل سال یعنی چه و ببینیم که آیا بلوغ فکری و فرهنگی داریم یا نه، گفتند: اگر به بلوغ رسیده بودیم، باید برنامه ریزی متناسب با آن داشته باشیم وگرنه، باید متناسب با شخصیت کودک گونه برنامه ریزی داشته باشیم.
حضرت آیت الله جوادی آملی با بیان این که بسیاری از برنامه‌هایی که در مملکت اجرا می‌شود و از جمله برنامه‌های قانونی راهنمایی رانندگی، برنامه‌هایی کودک گونه است، تصریح کردند: این که شما در راهنمایی و رانندگی می‌خواهید با جریمه و ضبط گواهینامه جان مردم را حفظ کنید، برنامه ریزی مهدکودکی است، چون وقتی به کسی بگوییم در رانندگی سرعت مجاز داشته باش تا خود و خانواده ات به استقبال مرگ نروید، اما بازهم رعایت نکند، بی‌عقلی است.
معظم له تأکید کردند: تا خودمان به دور شمس دین و قرآن نگردیم بالغ نمی شویم.
استاد برجسته حوزه علمیه قم در ادامه سخنان خود با بیان این که عمر هر کس محصول حرکت اوست، گفتند: باید دقت داشت که چه اندازه و چگونه حرکت می‌کنیم؛ زیرا حرکت برخی انسان‌ها از سکون شان بدتر است.
حضرت آیت الله جوادی آملی افزودند: برای مثال می‌بینیم که کسی عمرش را برای ورزش سپری می‌کند و عنوان می‌کند که ورزش برای سلامتی خوب است و ادعای حرفه ای گری هم دارد؛ در حالی که حرفه ای گری واقعی این نیست که توپی که با سرعت زیاد می‌آید توسط سر دفع شود، زیرا این سر انسان از فولاد که نیست، بلکه سر برای فکر و اندیشه کردن است.
* حرکت درخت‌گونه برخی انسان‌ها
ایشان با تأکید بر این که باید نسبت به اندازه و چگونگی حرکت دقت کرد، گفتند: گاهی حرکت انسان‌ها همانند حرکت اتوبوس و یا مینی بوس‌هاست که بعد از 20 سال کار کردن، تبدیل به آهن پاره شده و از کار می‌افتند، اما گاهی هم حرکت برخی انسان‌های دیگر حرکتی درخت گونه است به این معنی که بعد از 20 سال حرکت محصولات بهتر داده و حتی ریشه‌هایش مستحکم تر شده است.
این مرجع تقلید افزودند: حرکت باید درخت گونه باشد؛ به گونه ای که بعد از چند سال شجره طوبی بشویم و بگوییم این خدمات توسط ما به مردم و جامعه عرضه شده است.
معظم له خاطرنشان کردند: این که شما در نیروی انتظامی تمام تلاش خود را برای کنترل چهارشنبه سوری گذاشتید اگر چه کار ارزشمند و در راستای تأمین امنیت مردم است، اما نباید فراموش کرد که این نشان از سیر کردن بسیاری از افرادی بر بودن در دوران مهد کودکی شان دارد.
حضرت آیت الله جوادی آملی در ادامه سخنان خود با بیان این که بخشی از بدن انسان درک کننده مسائل هستند و بخشی تحریک پذیرند و به چهارگونه خود را ظهور و بروز می‌دهند، گفتند: برای مثال گاهی اوقات برخی انسان‌ها خطری را احساس و درک می‌کنند و بعد از آن از آن خطر می‌گریزند؛ این گونه انسان‌ها هم خوب می‌بینند و هم خوب می‌دوند که این می‌شود انسان عالم عامل که هم درک خوب و هم عمل خوب دارد.
ایشان افزودند: در کنار این دسته از انسان‌ها، انسان‌هایی هم هستند که اگر چه مسائل را خوب می‌بینند و درک می‌کنند و در یک کلام آگاهی و علم دارند، اما دست و پای شان بسته است؛ یعنی برای مثال اگر خطری را ببینند می‌دانند که این امر برای آن‌ها خطر است و مفید نیست، اما دست و پای شان بسته است و نمی توانند کاری کنند. در این مواقع شما هرچه تجهیزات علمی در اختیار این افراد بگذارید تا به او بفهمانید که این مسئله چگونه است، فایده ای ندارد، چون خود او عالم و آگاه نسبت به آن مسئله است؛ یعنی این چنین انسانی مشکل علم ندارد، بلکه مشکل انگیزه دارد و آن نیروی تصمیم گیرنده برای به حرکت در آمدنش به بند اسارت رفته است.
این مرجع تقلید ادامه دادند: گروه دیگری از انسان‌ها، انسان‌هایی هستند که دست و پای باز دارند، اما درک درستی ندارند و این همانند جاهلان توانا هستند.
ایشان اضافه کردند: گروه چهارم از انسان‌ها، انسان‌هایی هستند که از هر دو جهت آسیب دیده اند و این بیشتر مربوط به جوارح بیرونی آن‌هاست.
حضرت آیت الله جوادی آملی در ادامه سخنان خود با بیان این که ما انسان‌ها نیز در درون خودمان این گونه ایم، گفتند: بسیاری از انسان‌ها هستند که مشکل علم و آگاهی ندارند؛ یعنی هر چه به او تفسیر قرآن هم بگویی فایده ای ندارد؛ چون او خودش شاید در حدی باشد که آیات قرآن را تفسیر کند، اما مشکلش جای دیگری است. شیطان هم اولین کاری که می‌کند این است که او و انگیزه او را به بند می‌کشد تا به سمت خوبی‌ها نرفته و از بدی‌ها فرار نکند.
معظم له خاطرنشان کردند: درصد عظیم پرونده‌های قضایی که سالانه صد‌ها میلیارد هزینه مالی و تعداد بسیاری نیروی‌های انسانی را صرف خود می‌کند مربوط به الفبای دین و عدم رعایت آن است. یعنی کسی که دروغ می‌گوید، حق مردم را می‌خورد و ... مشکلش الفبای دین است.
حضرت آیت الله جوادی آملی گفتند: اگر کسی در دنیا با الفبای دین بازی کرد، در قبر هم این الفبا یادش نمی آید تا بگوید خدایش، کتاب آسمانی و امامش کیست. باید توجه داشت که در قبر مشکلات علمی را از ما سؤال نمی کنند، بلکه الفبای دین را سؤال می‌کنند.
ایشان خاطرنشان کردند: در لحظه تحویل سال باید به این نکته توجه کنیم که خودمان به دور شمس دین و قرآن و اهل بیت(ع) بچرخیم، نه این که تنها به این اکتفاء کنیم که زمین به دور خورشید بچرخد؛ زیرا این امر به خودی خود بلوغ نیست.
* برخی رانندگان مهد کودکی فکر می‌کنند!
این مرجع تقلید خطاب به مسئولان پلیس راهنمایی و رانندگی گفتند: جوانی که ماشین قسطی می‌گیرد و با وجود تمام هشدارها و آگاهی از خطرات عدم رعایت قانون راهنمایی رانندگی با بی قانونی به استقبال مرگ می‌رود، هنوز مهد کودکی فکر می‌کند؛ یعنی با وجود علم و آگاهی از خطرات، عزم و اراده ای برای دوری از آن ندارد و ما باید به دنبال تقویت این عزم و اراده باشیم.
معظم له تأکید کردند: همگان باید بدانند که با گناه کردن، غباری بر روی دل انسان نشسته و دست و پای او را بسته و عزم و اراده او را از بین می‌برد. مثالی که در این زمینه می‌توان ذکر کرد این است که راننده ای که آئینه شفاف ندارد، چون نمی بیند؛ تصادف می‌کند.
* چشم ملت‌ها به ایران است
حضرت آیت الله جوادی آملی در بخش پایانی سخنان خود با اشاره به بیداری‌های اسلامی منطقه خاورمیانه و برخی از کشورهای غربی گفتند: در شرایط فعلی که خاورمیانه بیدار و کشورهای غربی نیمه بیدار شدند، باید بدانیم که چشم بسیاری از ملت‌ها به ایران است پس باید تلاش کنیم تا الگوی واقعی این کشورها باشیم.
