جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ |۱۸ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 29, 2024
حجت‌الاسلام پناهیان

اگر قرآن را سیاسی ببینیم، ریشه استکبار و طاغوت در روح انسان‌ها سوخته می‌شود و کسانی که قرآن را سیاسی نمی‌بینند به خوبی در این کتاب انسان ساز تدبر نکرده‌اند.

به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان، امروز در هشتمین هم‌اندیشی سخنرانان هیئت رزمندگان اسلام، در مدرسه عالی دارالشفاء قم، با اشاره به این که آیات و روایات بسیاری در زمینه تدبر در قرآن بیان شده که توجه به آنها ضروری است، ابراز داشت: باید به مقوله نتایج تدبر در قرآن نیز توجه شود که مهم‌ترین نتیجه آن در فرمایش امیرالمومنین(ع) بیان شده است.

وی با بیان این که به فرموده امام علی(ع) مهمترین نتیجه تدبر در قرآن سیاسی دیدن قرآن است، تصریح کرد: اگر قرآن را سیاسی ببینیم، ریشه استکبار و طاغوت در روح انسان‌ها سوخته می‌شود و کسانی که قرآن را سیاسی نمی‌بینند به خوبی در این کتاب انسان ساز تدبر نکرده‌اند.

سخنران مراسم  با اشاره به این که یکی از لوازم اصلی در ایجاد انس با قرآن، جریان‌سازی در حوزه راهبردهای قرائت قرآن است، افزود: اگر امروز بسیاری از جوانان به موسیقی روی آوره و به آن معتاد شده اند، دلیل آن این است که آنها با قرآن انس نگرفته‌اند. کسی که با قرآن انس می‌گیرد روحش تامین می‌شود و نیاز به هیچ عنصر روحی و ذوقی دیگری غیر از این حوزه ندارد.

وی گفت: ما باید قرائت حزن‌انگیز قرآن را در جامعه ترویج دهیم؛ زیرا قرآن با حالت حزن نازل شد و ما نیز باید آن را با حزن بخوانیم. حتی پیامبر(ص) در جایی که کسانی نمی توانستند با آیات گریه کنند آنان را امر به تباکی می‌کرد.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان خاطرنشان کرد: هربار که آیات قرآن را مطالعه می‌کنید ره‌یافت‌های جدید در روح و جسم انسان ایشاد می‌شود. همچنین علامه طباطبایی گفتند: وقتی که یک آیه را بارها می‌خوانم در هر بار تکرار، یک نکته جدید به ذهن من خطور می‌کند.

وی خطاب به طلاب گفت: طلاب باید چنین شیوه‌هایی را در جامعه باب کنند. یکی از مهمترین وظایف ما نهادینه کردن سبک زندگی قرآنی است. باید سبک زندگی قرآنی را فرای از بحث‌های پرسش و پاسخی مطرح کرد. یعنی این که همیشه نباید در این حوزه منتظر سوال و جواب بود، باید قرآن را به صورت احکامی و تکلیفی در سبک زندگی قرار داد.

وی خاطرنشان کرد: یکی از بدبختی‌های برخی از افراد این است که غیر از حوزه دین و قرآن در هیچ عرصه دیگر پرسشگری ندارند؛ یعنی وقتی یک پزشک به آنها دارویی می‌دهد هیچ‌گاه از آن دارو سوال نمی‌پرسند و مصرف دارو را تکلیف خود می‌دانند، ولی به قرآن که می‌رسند پرسشگری را آغاز می‌کنند.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha