خبرگزاری «حوزه» برش کوتاهی از درس تفسیر این مفسر قرآن را منتشر می‌کند.

اهل بهشت در موقع ورود به بهشت نمي‌گويند ما زحمت کشيديم تا بهشتي شديم بلکه مي‌گويند ﴿الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وأورثناالأرض ﴾ حمد و سپاس خدایی که در وعده اش به ما راست گفت و سرزمین بهشت را میراث ما قرار داد، بنابراین  بهشت کسبي نيست بلکه ارثي است.

در کسب مال، جاي مال مي‌نشيند ولي در ارث، مالک به جاي مالک مي‌نشيند، بنابراین اگر کسي خليفة الله شد، مالک بهشت مي‌شود. در روایات است که یک انسان بهشتی اگر بخواهد جمعیت زمین را در بهشت خودش جای بدهد می‎تواند، مساحت بهشتی که به هر بهشتی می‎دهند این است، آن روز انسان می‎فهمد چه قدر سرمایه را باخته است.(1)

علت جهنّمی شدن و دو شرط بهشتي شدن  

مردم دو قسم هستند، يك عده حرف انبيا را گوش مي‌دهند و يك عده حرف شيطان را :﴿الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ﴾

ذات اقدس الهي فرمود: براي جهنم رفتن يك وصف لازم است و آن گناه است ولی براي بهشت رفتن يك وصف كافي نيست بلکه دو وصف لازم است، یکی حُسن فعلي و دیگری هم حُسن فاعلي، یعنی هم ايمان و هم عمل صالح. لذا فرمود: ﴿أَفَمَن زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً﴾ آنها كه فريب دنيا را خوردند يا شيطان با ابزار دنيا آنها را فريب داد و زشت را زيبا و حق را باطل نشان داد، آيا اين مثل كسي است كه حق را مي‌بيند و بهشتي است؟!(2)

منبع:

1- درس تفسیر سوره زمر 25/10/93

2- درس تفسیر حضرت آیت الله جوادی آملی سوره مبارکه فاطر