به گزارش خبرگزاری«حوزه»، حجت الاسلام سید حسین مؤمنی، عصر روز چهارم ماه مبارک رمضان در جمع نمازگزاران مسجد اعظم قم به تبیین آداب و بایسته های دعا کردن سخن گفت.

این سخنران با بیان این که رعایت بایسته های دعا در اجابت آن نقش زیادی دارد، گفت: پس از خضوع، بکاء، دعا کردن در نهان و دعا کردن با صدای آهسته، بلند کردن دست ها به سمت آسمان است. زمانی که انسان دعا می کند، همانطور که در سیره معصومین(ع) وجود دارد، باید دست ها را به سمت آسمان بلند کند.

حجت الاسلام مؤمنی به روایتی از نبی مکرم اسلام(ص) اشاره کرد و گفت: پیامبر(ص) در توصیه ای به علی علیه السلام  بیان می دارد که وقتی خواستی دعا کنی، دست ها را به سمت آسمان بلند کن.

این استاد حوزه علمیه قم با تأکید بر این که انسان حق ندارد دست خود را در برابر انسان های دیگر دراز کند، ادامه داد: این گونه دعا کردن، نشانه نیاز انسان در برابر بی نیاز مطلق است که موجب قرب به خداوند و نزدیک شدن دل ها به خداوند است.

وی افزود: امام علی علیه السلام می فرماید، اگر یکی از شما به اضطرار رسید، بعد از نماز، دست ها را به سمت آسمان بلند کرده و پیوسته دعا کند. زمانی که از این امام همام دلیل این را پرسیدند، فرمودند، درست است خدا در همه جا حضور دارد، ولی هرچه به شما از رزق وعده داده شده از آسمان است و از این رو باید دست به سمت آسمان بلند کنید.

حجت الاسلام مؤمنی ادامه داد: بسیاری از بزرگان دینی ما نیز این منش را در زندگی خود جاری می ساختند و بعد از نماز دست ها را به سمت آسمان بلند کرده و دعا می کردند.

وی خسته نشدن از دعا را لازمه دعا کردن دانست و گفت: زمانی که زندگی بر افراد تنگ شد، باید پیوسته دعا کنند و به این وسیله رحمت الهی را به سمت خود نازل نمایند. خدا غنی مطلق است و می تواند همه نیازها را برآورده سازد.

استاد حوزه علمیه قم با تأکید بر این که دعا کردن در پیشگاه خداوند، هیچگاه بی پاسخ نمی ماند، گفت: بر اساس روایات، کسی که دعا می کند اگر هم بر اساس مصلحت در دنیا برآورده نشود، در ازای آن به انسان پاداش می دهند.

انتهای پیام// 15/ 313