به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین محمود تقی زاده داوری امروز در نشست علمی وحدت حوزه و دانشگاه در دانشگاه مفید گفت: پس از تشکیل دارالفنون که یک مدرسه بود، رویکری ادامه یافت که باعث شد که شاگردان این مدرسه حوزویان را متهم به عقب ماندن از دایره علم کنند و حوزویان نیز آنها را عاری از دین مداری بدانند.
وی افزود: افراطیون در هر دو طرف بودند که می گفتند که هیچ نیازی نیست که علوم از خارج از کشور وارد شود ؛ انتقادات کسروی از فارغ التحصیلان حوزه، بیانگر این کشمکش سنگین در آن روزگار بود؛ البته این دو جریان جدای از هم به فعالیت تاریخی خود ادامه می دادند و همکاری هایی را نیز پیش از انقلاب دنبال می کردند.
دانشیار دانشگاه قم گفت: دکتر شریعتی با بحث پروتستانیسم مذهبی چالش را به اوج رساند؛ او می گفت که سازمان روحانی شیعه، قادر به برآوردن نقش ها و کارکردهای خود نیست و تلفات زیادی دارد و باید این نقش ها را به روشنفکران بدهد.
وی خاطرنشان کرد: این مساله باعث ایجاد یک چالش بزرگ شد و این مبحث به مرحوم امام منتقل شد و مصلحت اندیشی امام(ره) این مساله را به بعد از پیروزی موکول کرد و امام این مسایل را پیش از انقلاب چندان جدی نگرفتند؛ پس از شهادت شهید مفتح بحث وحدت حوزه و دانشگاه مطرح شد و نزج گرفت.
این محقق و پژو هشگر حوزه گفت: در واقع آن چفت و بست هایی که باید بین عرصه های مختلف دانش حوزوی و دانش مدرن بوجود بیاید، هنوز ایجاد نشده است.
حجت الاسلام والمسلمین تقی زاده داوری بیان کرد: نکته اول این است که اولا دانش مدرن، دانش توصیفی است و از واقعیات توصیف می کند؛ سپس سعی می کند که رفتارها را علت یابی کرده و شرح دهد؛ این درحالی است که دانش دینی دانش تفسیری است و سعی می کند که متون دینی را تفسیر کند.
وی افزود: نکته بعدی این است که در حوزه، با متن مقدس سروکار داریم، ولی در عرصه دانش مدرن، هیچ متنی مقدس نیست و حتی انسان نیز مقدس نیست؛ در دانش مدرن، هیچ مساله مقدسی وجود ندارد ولی اگر بخواهند مقدسات را توصیف کنند، بیان می کنند که این شی مقدس، برای یک عده جمعیت خاص است نه بیشتر.
دانشیار دانشگاه قم گفت: این دو عرصه باید یک بار مشترک را بلند کنند؛ در این جا، این عرصه مدرن دائما با شیوه تخصصی خود از جمله آزمون و خطا می خواهد کار را حل کند، ولی حوزه، با دانش های دیگری مرتبط است که از آن جمله می توان به فلسفه اشاره کرد که از زمان ابن سینا به بعد، حکمت عملی خودرا بسط نداده است.
وی خاطرنشان کرد: پس اگر فیلسوفان از حوزه بخواهند برای اداره جامعه طرحی ارایه کند باید از حکمت عملیه کمک بگیرد؛ بخش الهیات و کلام و حدیث و فقه و اخلاق، نیز به روز نیستند؛ امام راحل تلاش کردند که این مباحث را به روز کنند و به همین خاطر مبحث زمان و مکان را در این زمینه مطرح نمودند.
این محقق و پژوهشگر حوزه گفت: پس الهیات و فلسفه و علوم تجربی اگر تغییرات لازم را در خود ایجاد کنند و با هم در این عرصه هماهنگ شوند، می توانند در این مسیر موفق شده و این بار را با هم بردارند؛ شرط برداشتن این بار به صورت جمعی این است که این دو نهاد با هم کاملا چفت و بست پیدا کنند.
حجت الاسلام والمسلمین تقی زاده داوری بیان کرد: مثلا آنچه فقه در باب تعاملات، عدالت، عدالت اجتماعی و قوانین ارایه می کند با آنچه فلسفه در این مباحث بیان می کند و آنچه که علوم جدید در این مبحث ارایه می کند باید هماهنگ شده و یک سازواره را ایجاد کنند.
وی افزود: برای ارتقای وضعیت حوزه ها و دانشگاه ها، طرح این مباحث که حوزه تا کجا تغییرات لازم را در خود ایجاد کرده است و دانش تجربی تا کجا، زمینه های همگرایی را در خود ایجاد کرده است می تواند در ارایه پاسخ نهایی ما تعیین کننده باشد.
