به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه» به نقل از پایگاه المسلة، در حالی که برخی نمایندگان کرد پارلمان ایران، به درستی کردستان عراق را به دریافت پشتیبانی و حمایت از اسرائیل برای برپایی همه پرسی جدایی متهم می کنند و تصمیم های خانواده قبیله ای کردستان عراق را ناپخته و دور از واقعیت می دانند؛ مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان که دوران ریاست او نیز به پایان رسیده، همچنان بر اجرای این همه پرسی اصرار دارد.

صهیونیست ها تنها حامی بارزانی

 از سوی دیگر روزنامه الدستور مصر نیز بر این باور است که بارزانی از اسرائیل دستور می گیرد و این صهیونیست ها هستند که از او حمایت می کنند و تلاش می کنند این اشتباه کردستان را در فضای بین الملل توجیه کنند.

با وجود اعتراض های گسترده ای که علیه پروژه جداسازی کردستان انجام شد، اما برخی بر این باورند که عده ای در حال تحریک بارزانی هستند تا جغرافیای سیاسی منطقه را در راستای توطئه خاورمیانه جدید تغییر دهد و امروز کردستان عراق، همه پرسی خود را با وجود مخالفت پارلمان عراق اجرا می کند. پارلمان عراق این همه پرسی را غیر قانونی و خروج از قانون اساسی عراق قلمداد کرده است.

پیشینه رابطه خاندان بارزانی با اسرائیل

اما روزنامه الدستور مصر در ادامه یادداشت خود به پیشینه رابطه میان خاندان بارزانی با اسرائیل پرداخت و گفت: پس از ژوئن 1967 ملا مصطفی بارزانی نامه تبریکی به رهبران اسرائیل فرستاد و اشغال قدس را به آنها تبریک گفت و پیش پای سه نفر از مستشاران نظامی موساد گوسفند قربانی کرد و این واقعیتی است که در کتاب "موساد در عراق و کشورهای" همسایه اثر "شلومو نکدیمون" به آن اشاره شده است و در این کتاب تمام سفرهای مصطفی بارزانی به اسرائیل و سفرهای مستشاران نظامی اسرائیل به منطقه حاج عمران(مقر بارزانی در شمال عراق) به صورت مستند ثبت شده است.

و بدین ترتیب تصویر بارزانی رفته رفته روشن تر نمایان می شود و برای همه روشن می شود اسرائیل چه موضعی در قبال جدایی امروز کردستان عراق می تواند داشته باشد؛ چراکه اسرائیل امروز تنها کشور یا رژیمی است که در خاورمیانه از این جدایی حمایت می کند.

درگیری کردها با ارتش عراق زیر چتر حمایت صهیونیست ها

پس از بازگشت ملا مصطفی بارزانی به عراق در سال 1958 و دیدار وی با عبدالکریم قاسم نخست وزیر وقت عراق که کردها را دومین قوم عراق پس از عرب ها می دانست و به حمایت مالی و تسلیحانی از شبه نظامیان کرد می پرداخت تا از مرزهای شمالی و شرقی عراق حمایت کنند، اما مصطفی بارزانی با هماهنگی نظامی و اطلاعاتی با اسرائیل به صورت فعال و در طول سالها با ارتش عراق وارد درگیری شد و از دوره های ضعف دولت عراق در بغداد استفاده کرد و این هماهنگی با رژیم صهیونیستی در سال 1967 به اوج خود رسید.

حزب مصطفی بارزانی یعنی حزب دموکراتیک کردستان و حزب جلال طالبانی به نام اتحاد ملی کردستان در ادامه یعنی از 11 مارس 1974 موانع زیادی بر سر راه اجرای قانون خودگردانی ایجاد کردند و هدف آنها هم این بود که امتیازهای بیشتری بگیرند به ویژه در زمینه شهر کرکوک که ساکنان آن اقشار مختلفی بودند و علاوه بر کردها، ترکمان ها و عرب ها نیز در آن زندگی می کردند.

کرنفت کرکوک، کردها را برای جدایی وسوسه کرد

تاریخ حضور کردها در کرکوک به آغاز کشف نفت در این شهر یعنی حدود سال 1937 بازمی گردد زمانی که کردها به عنوان کارگر در شرکت های نفتی و لوله های انتقال نفت مشغول به کار شدند، اما رفته رفته همین کرده تلاش کردند این شهر را از آن خود کنند؛ چراکه کرکوک نفت داشت و می توانست پایگاه مالی قدرتمندی برای تشکیل یک حکومت و کشور کردی در آینده باشد.

از این رو موضع گیری های احزاب کردی همواره مواضعی فرصت طلبانه بود که از هرگونه ضعف دولت مرکزی عراق برای توسعه طلبی و گرفتن زمین های بیشتر خارج از دایره سه استان کردی سوء استفاده می کردند تا اینکه در سال 1991 کردها از شکست ارتش عراق در جنگ کویت سوء استفاده کردند و نهادهای دولتی موجود در کردستان را تخریب کردند و مسئولان اداری و نظامی را کشتند و تمام اموال و ساختمان های دولتی را غارت کردند و حتی تجهیرات سدسازی سد بخمة در سلیمانیه را کاملا غارت کردند و پس از آن دولت مرکزی بغداد تصمیم گرفت دست مدیریت خود را از سه استان کردی بردارد.

از آن زمان تا کنون احزاب کردی تلاش می کنند کشور بزرگ کردستان را در عراق تشکیل دهند و آن را از عراق جدا کنند و در این زمینه هرکاری از دستشان بر آمده انجام داده اند تا جایی که حتی با خود شیطان نیز ائتلاف کرده اند.

یکی از نتایج جنگ کویت در 1990 و اتفاقات پس از آن این بود که مثلا جنوب عراق رو به نافرمانی گذاشت و حزب دموکراتیک و حزب اتحاد ملی کردستان نیز قیام کرده و دست به حملات مسلحانه علیه ارتش عراق زدند(1991).

پس از سال 2003 و پروژه سهم خواهی در عراق، کردها بزرگ ترین استفاده را کردند و امروز آنها چیزی شبیه یک کشور مستقل را برای خود تشکیل داده اند که دارای مؤسسات و نهادهای ریاستی و پارلمان و وزیر است و حتی نمایندگانی نیز در سفارت های عراق دارند و بودجه جدایی نیز از بودجه کل عراق دارند که 17 درصد تمام بودجه عراق است و این برداشتن این میزان از بودجه موجب اجحاف و ظلم به استان های دیگر نیز به شمار می رود، زیرا کردها فقط 11 درصد جمعیت عراق را تشکیل می دهند و خودشات درآمدهای از طریق مرزها و وادرات دارند که میزان این درآمد 2 میلیارد دلار سالیانه می باشد که بیشتر از آن از طریق صادرات نفت به خارج عراق به دست می آید.

دود جدایی به چشم کردها نیز می رود

اکنون احتمال جدایی کردها نوعی بی ثباتی و افزایش نارضایتی ها را در میان مردم عراق با خود به همراه داشته و نشانه های آن زمانی ظاهر شد که برخی کردهای ناراضی اجازه پیدا کردند پرچم عراق را به آتش بکشند و به بزرگان دینی عراق اهانت کنند و یکی از نتایج این جدایی نیز این بود که کردها تا کنون سهم 17 درصدی خود از بودجه عراق را از دست داده اند و تمام مناصب خود در نهادهای ریاست جمهوری و دولت مرکزی را از دست داده اند.

اما خطرناک ترین پیامد جدایی کردستان افزایش درخواست ها برای اقدام نظامی علیه اقلیم کردستان و پیشمرگه ها و بیرون راندن کردها از کرکوک و تمام مناطق مورد اختلاف و سایر شهرهای عراق می باشد. مردم عراق از دولت می خواهند کردها را شهروندان کشور بیگانه حساب کند و البته پیشنهاد گزینه نظامی برای جوانان عراقی که در حالی به پایان رساندن جنگ با تررویست های داعش هستند، پیشنهاد تلخی است که می تواند باعث افزایش نا امنی در عراق بشود و اقدامات انتقام جویانه از سوی دو طرف عربی و کردی از هم اکنون آغاز شده که موجب استمرار ضعق و بی ثباتی در عراق خواهد شد.

اما در زمینه پیامدهای خارجی این جدایی نیز باید گفت که منطقه روی خوشی به آن نشان نداده و همه با این همه پرسی و جدایی مخالف هستند به ویژه ترکیه و ایران و سوریه که خود آنها نیز اقلیت های کرد دارند و برخی از این کشورها نیز ممکن است در صورت نیاز با همکاری ارتش عراق، از اهرم قدرت علیه کردها استفاده کنند.

#انزوای_کردستان