به گزارش خبرگزاری «حوزه» از اصفهان آیت الله سیدابوالحسن مهدوی، شامگاه سه شنبه در جمع عزاداران حسینی، در اصفهان اظهار کرد: از مهمترین عوامل تقرب انسان به امام حسین(علیه‌السلام)، اشک ریختن در مصیبت‌هایی است که به ایشان و اهلبیت‌شان وارد شده است، ولی برخی از افراد ممکن است نتوانند در این مصیبت‌ها خوب گریه کنند.

وی ادامه داد: امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در کلام گهرباری به یکی از مهمترین عوامل خشکی چشم اشاره می‌کنند و می‌فرمایند: «مَا جَفَّتِ الدُّمُوعُ إِلَّا لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ مَا قَسَتِ الْقُلُوبُ إِلَّا لِكَثْرَةِ الذُّنُوبِ.» یعنی اشک چشم انسان خشک نمی‌شود، مگر در اثر قساوت دل، و دل شخص، قسی نمی‌شود مگر در اثر گناه زیاد.

آیت الله مهدوی تصریح کرد: اگر کسی نمی‌تواند خوب بر مصائب اهل بیت (علیهم‌السلام) گریه کند، در خودش دقت کند که آیا دلش به خاطر کثرت گناه قَسی نشده است؟! و اگر گناه دلش را سِفت کرده، با استغفار خودش را برای این کار آماده کند.

وی افزود: اگر اشک چشم دارید که خدا را بسیار شاکر باشید و اگر ندارید از خدا بخواهید اشک چشم به شما عنایت کند، انسان بدون اشک چشم، از خداوند دور است ولی غالبا این دوری را احساس نمی‌کند، همچون کسی که در غفلت به‌سر می‌برد و نمی‌داند که غافل است.

عضو خبرگان رهبری تاکید کرد: گریه کاشف از اخلاص نیز هست،  نشان‌گر سوخته‌شدن دل است و فرق بسیاری است بین کسی که گریه می‌کند با کسی که اهل گریه نیست.

وی در ادامه به بحث لطف خداوند نسبت به بندگانش پرداخت و گفت: خدا دوست دارد ما را به هر شکلی به کمال برساند و با این لطف انگیزه درونی ما را جهت انجام مشیت خداوند قوی تر می کند و اگر ما را مجبور به انجام اعمال می کرد، اعمال ما ارزشی نداشت.

آیت  الله مهدوی ابراز کرد: وجود امام؛ لطف است و زمانیکه امام تصرف در عالم هستی می کند نوعی از لطف بوده، اگر امام در بین ما نیست عدم لطف خدا نیست و این مشکل از ناحیه ماست، ما کاری انجام داده ایم و امام را از بین خودمان رانده ایم و غائب کرده ایم.

وی افزود: اگر مردم(اگر چه تعداد اندک) امام(عج) را یاری کنند و امام بتواند احکام دین را پیاده کند دلیلی بر غیبت امام نیست،  لطف خداوند بر این است که امام در بین ما باشد و ترغیب بر انجام عبادات کند، اگر امام بین ما بود بهتر و بیشتر خدا را می شناختیم، عبادت خدا را انجام می دادیم ولی حالا در تاریکی  ایمان داریم.