به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، فرزند مرحوم آیت الله عبدالوهاب روحی یزدی در دیدار آیت الله اعرافی اظهارداشت: این عالم ربانی مقدمات و برخی از دروس سطح را در حوزه علمیه یزد فرا گرفت و سپس به قصد ادامه تحصیل، عازم حوزه علمیه خراسان شد و دروس سطح را به مدت دو سال در محضر اساتید برجسته آن دیار پی گرفت.

حجت الاسلام و المسلمین روحی یزدی افزود: در آن دوران  آوازه حوزه علمیه قم و دانشمندان نامی آن، مرحوم ابوی را مجذوب خود ساخت و موجب شد تا ایشان در جوار حرم ملکوتی کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه سلام اللّه علیها سکنی گزیند.

استاد حوزه علمیه  ادامه داد: مرحوم پدر در آن دوران جوانی، سالها در محضر استوانه های علمی و اخلاقی حوزه علمیه قم، همچون حاج شیخ عبدالکریم حایری یزدی به کسب علم و تهذیب نفس و ملکات اخلاقی پرداخت تا این که تلاش شبانه روزی اش با عنایات و توجهات ولی عصر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف به ثمر نشست و به مراحل علمی و ملکات اخلاقی بالایی دست یافت.

وی بیان داشت:مرحوم آیت اللّه روحی از همان سال های آغازین تحصیل بنا به سنت دیرینه حوزه های علمیه ضمن تحصیل، به تدریس نیز می پرداختند و از مدرسین بنام حوزه علمیه قم به شمار می رفتند؛ خودش می گفت: «بیش از بیست دوره لمعتین و بارها قوانین و رسائل و مکاسب شیخ انصاری و کفایتین آخوند خراسانی را تدریس کرده ام» اصطلاحات علمی و عبارات پیچیده و مشکل کفایه بر اثر کثرت ممارست برایش ملکه شده بود.

حجت الاسلام و المسلمین روحی یزدی خاطرنشان کرد: آیت اللّه روحی از دوستان نزدیک امام خمینی قدس سره بود و مودتی صادقانه و ماندگار با حضرت امام داشت و در این ارتباط خاطرات شیرین و ارزشمندی از آن رهبر فرزانه در سینه داشت، حضرت امام در نامه هایی که از نجف اشرف برای آیت اللّه روحی ارسال می داشتند، به ایشان «عماد الاسلام» خطاب می کردند.

وی به خاطرات دوران بعد از پیروزی انقلاب نیز اشاره کرد و گفت: چند روزی بیشتر از ورود امام خمینی قدس سره به شهر قم نگذشته بود که از دفتر امام(ره) تلفنی به منزل آیت اللّه روحی خبر داده شد که امام امشب به منزل شما می آید، امام به همراه چند نفر با یک ماشین رسیدند و زنگ منزل را زدند، در را باز کردیم  مرحوم ابوی در کوچه به استقبال امام رفت، پس از احوال پرسی، نگاه امام که به در و دیوار کاهگلی منزل افتاد، خاطرات سال های قبل از سال 1342 برایشان تداعی شد و فرمود: آقای روحی، منزل شما که همان منزل قدیمی است؟!  مرحوم ابوی در جواب گفت: حاجی آقا! منزل همان منزل است و من هم همان آدم هستم الا این که پیر شده ام!، امام تبسمی معنی دار زدند و چیزی نگفتند.»

آیت‌الله روحی مدتی را به تحصیل و زمانی را به تدریس و عمری را به تهذیب و دستگیری بندگان خدا پرداخت. سرانجام در 10 خرداد سال 1368 برابر با 1408 هـ .ق پس از دو سال تحمل درد و رنج بیماری، دعوت حق را لبیک گفته و به لقاءاللّه پیوست.

پیکر آن عالم ربانی بر دوش ارادتمندان و مردم قم، از مسجد «حاج غضنفر» واقع در خیابان خاکفرج قم که بیش از چهل سال در آنجا به اقامه نماز، بیان احکام و مواعظ پرداخته بود، به سمت حرم مطهر تشییع و پس از نماز توسط فقیه اهل‌بیت آیت‌الله العظمی سید محمدرضا گلپایگانی در حرم ملکوتی کریمه اهل‌بیت(ع) حضرت فاطمه معصومه(س) به خاک سپرده شد.

انتهای پیام   313/17