به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام احمد رهدار شامگاه در مسجد مقدس جمکران به تبیین موضوع تأثیر مطالعات مهدوی پژوهی بر مطالعات راهبردی و آینده پژوهی شیعیان پرداخت و اظهار کرد: فقه موجود و تاریخی که در اختیار ماست، فقه مصادیق خاص جزئی و عینی است و فقیه مسائل خاص را بررسی کرده است.
وی ادامه داد: مدیریت جهان در عصر غیبت براساس اندیشه شیعی به دست فقیه سپرده شده و مدیریت جهان از پشت سر هم قرار دادن احکام حتی به شکل مرتبط، صورت نمی گیرد.
این محقق حوزه با اشاره به اینکه در حوزه حکومت داری می توانیم قبول کنیم که شرط حکومت؛ فقاهت است اما عمل حکومت، فقاهت نیست؛ ابراز کرد: این تلقی از فقه یعنی این که فقه ظرفیت کاربردی ندارد.
رهدار افزود: از سوی دیگر فقه موجود در بحث منجی فقط می تواند برای منجی خاص زمینه سازی کند نه منجی عام که شامل نگاه دیگر متدینین به منجی در آخرالزمان باشد.
وی گفت: فقه مانند خط کش در عمل است و مدیریت کننده عمل متکلفین است و خیلی زود آن را از اغیار متمایز می کند؛ در فقه مقارن نیز تلاش می شود که اختلافات میان علما به شکل تئوری حل شود اما باز هم مشکل را برطرف نمی کند. از ظرفیت فقه موجود برای تداوم ظهور منجی خاص می شود استفاده کرد؛ یک ظرفیت ظرفیت منسکی است که فقه به خوبی می تواند منسک سازی کند و مأموریت مستقیم فقه مدیریت اخلاقی مکلفین است.
حجت الاسلام رهدار ادامه داد: مناسک می تواند احکام ثابت را در قالب های متعدد بیان کند، البته اجتهاد باید ضمیمه آن شود؛ هر دینی که نتواند به احکام خود لباس هنری بپوشد، آن احکام می میرد و از بین می رود؛ زبان هنر می تواند در وجه صامت خود، بین المللی باشد.
وی با اشاره به اینکه مناسک بدون حتی یک کلمه می تواند بیانگر مطالب بسیاری باشد؛ ابراز کرد: ظرفیت دیگر اجتهاد است که قدرت تفسیر تأویلی دارد و می تواند برخی واجب ها را مستحب کند و برعکس آن نیز صدق می کند.
وی خاطرنشان کرد: ظرفیت ارتباط و حجیت فقه بسیار بالاست و در عقبه تاریخی یا کاری نکرده ایم یا در دایره فقه اقداماتی انجام شده است؛ جامعیت علم فقه نیز از دیگر ظرفیت هاست که مستلزم تجمیع ظرفیت های دینی و علمی است.
انتهای پیام ۳۱۳/۱۷
