به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، چهارشنبه شب طی سخنانی در جلسه هفتگی درس اخلاق که در مدرسه علمیه امام کاظم(ع) برگزار شد، در ادامه سلسله مباحث مطرح شده در جلسات قبل اظهار داشتند: در گذشته به این موضوع مهم اشاره شد که پیمودن راه سعادت و رسیدن به هدف قرب الهی نیاز به واعظانی دارد که از جمله آن ها خدای متعال، قرآن کریم، پیامبر اکرم(ص) و نیز تاریخ بشریت است.

ایشان افزودند: به هر حال ما باید توجه داشته باشیم که پروردگار عالم جاده را برای ما مهیا کرده تا راه را از بیراهه بشناسیم و البته بدانیم که شناختن راه درست و مستقیم نیاز به واعظان و راهنمایانی دارد که از آن جمله واعظان خاموش کسانی است که از بین ما دار فانی دنیا را ترک می کنند.

کلام امیرالمومنین (ع) درباره واعظ بودن مرگ برای انسان ها

معظم له اضافه کردند: امام علی (ع) در همین باره در نهج البلاغه بیان بسیار جامعی دارند و در خطبه 188 به این مساله اشاره می فرمایند که افرادی که می میرند و ما تابوت و پیکر آن ها را روی دست به جایگاه ابدی شان می بریم موعظه گر انسان هستند و اگر هیچ واعظ دیگری غیر از این ها وجود نداشته نباشد، همین برای بیدار کردن ما کافی است.

ایشان گفتند: اموات و درگذشتگان از جمله کسانی هستند که سفرشان بدون اختیار خود است و چه بسا این ها هرگز نمی خواستند به این سفر بروند اما بدون اختیار برده می شوند و بدون اختیار وارد در عرصه قبر و برزخ می گردند؛ چنان بین ما و آن ها فاصله می اُفتد که گویی آن ها همیشه اهل آن دنیای جدید بوده اند و این در حالی است که در این دنیا به زودی فراموش می شوند، گو این که همیشه خانه و وطن آن ها در آن دنیا و قبر بوده است.

این مفسر برجسته قرآن کریم بیان داشتند: برخی از افراد جامعه وقتی که از کنار قبرستان رد می شوند صورت خود را برمی گردانند و طوری رفتار می کنند که گویا قرار نیست گذر دایمی خودشان هم به این جا بیفتد و حال آن که مرگ سرنوشت محتوم همه ماست. کسانی که در دنیا بودند اشتغال به چیزی داشتند که از آن می روند و حال آن که جز معدودی به جایگاه اصلی خود در قیامت توجه نداشتند منظور از این ها در آیات و روایات ، همانا دنیاپرستان است.

بازگشت به دنیا و انجام توبه ؛ حسرتی بزرگ برای اموات

ایشان افزودند: اساساً یکی از حسرت های مهم اموات و درگذشتگان این است که پرونده اعمالشان در این دنیا به طور کامل بسته می شود و حال آن که دنیای دیگر جای توبه نیست ؛ در آن جا نه می توانند حسنه ای به حسنات خود اضافه کنند و نه این که سئه ای از سئات خود بکاهند.

حضرت آیت الله مکارم گفتند: البته ما در سه عرصه داریم که در برزخ و قیامت نیز انسان از اعمالش در دنیا بهره مند می شود از جمله این که علمی سودمند از خود در این دنیا به یادگار گذاشته و یا صدقه ای جاریه و آثاری از او باقی مانده که مردم سال ها از آن استفاده کرده و برکاتش به فرد از دنیا رفته تا می رسد و یا این که از فرد مرده فرزندان صالحی باقی مانده باشد که به واسطه آن ها، باعث افزایش حسنات او شوند، اما باید توجه داشتند که همه این ها مربوط به کارهایی است که در این دنیا انجام داده اما همین که انتقال داده شد دیگر پرونده ها بسته می شود و در واقع از برکات کارهایش در دنیا بهره مند می شود.

ایشان ابراز داشتند: کسی که سنت حسنه ای در جامعه بگذارد برای او ثواب هایی اعطا می شود و از آن سو کسی هم که سنت سیئه و بدعتی بگذارد ، نتیجه اش را می بیند اما همه این ها مربوط به اعمال انجام شده در دنیاست.

مرگ برای مومن و گنهکار چگونه است؟!

ایشان در بخش دیگری از سخنان خود با تاکید بر این که مرگ در نظر انسان با ایمان و معتقد به معاد و قیامت یک مساله وحشتناک نیست، گفتند: امام سجاد (ع) در روایتی که در معانی الاخبار مرحوم شیخ صدوق آمده ، وقتی از ایشان می پرسند که مرگ چگونه است می فرمایند که مرگ برای مومن مثل این است که یک لباس کثیفی که جانوری هم در آن افتاده باشد از تن او در بیاورند و یا این که قید و بندهایی که بر گردن و دست و پاهایش بوده را از او باز کنند؛ در واقع مرگ برای انسان مومن این گونه است که یک لباس روحانی و معنوی در برزخ بر او می پوشانند و مرگ برای او  رفتن از زندان دنیا به بهشت برین و آرامگاه همیشگی است

معظم له افزودند: از آن سو بر اساس فرمایش زین العابدین(ع) مرگ برای کافر مثل این است که لباس زیبایی را از تن درآورده و لباس آلوده و وحشتناکی بر تن کند و قرآن مجید نیز در سوره واقعه می فرماید ما مرگ را در بین شما مقدر کردیم و کسی نمی تواند جلوی کار ما را بگیرد.

مرگ عزیزان و اطرافیان؛ واعظان خاموشی برای بازماندگان

استاد برجسته حوزه علمیه قم همچنین اظهار داشتند: بنابر این مشخص شد که از دیدگاه و منظر کسانی که خدا پرست هستند و ایمان به قیامت دارند و عمل صالح انجام می دهند، مرگ مساله مشکل و دردناکی نیست اما به هر حال مرگ دیگران به سان واعظان خاموشی است برای آن ها که اهل بینش و تعمق هستند و می بینند در اطرافیان و شهر ودیار خود که چه بسیار امواتی عمرشان از آن ها کمتر بوده و از حیث جسمی هم سالم تر بوده اند اما قافله عمر آن ها در دنیا به پایان خط خود رسیده و به منزلگاه دیگر منتقل شده اند.

 ایشان افزودند: به راستی آیا این بدن های خاموش و پیکرهای به زیر خاک رفته واعظ برای ما نیستند و به ما نمی گویند که ما جلوتر از شما رفتیم و شما هم به ما می پیوندید؛ حالا کمی زودتر و یا دیرتر و ما پیش قراولان این قافله هستیم.

این مرجع تقلید خاطرنشان کردند: حقیقتاً آیا برای همچنین زندگی که اعتباری برایش نیست و پایانش برای هیچ کس معلوم نیست و کسی نمی داند فردا چه می شود و کجا از دنیا می رود، سزاوار است که آدمی این همه حرص بر دنیا و جمع آوری مال دنیا داشته باشد؟!

ایشان گفتند: آیا سزاوار است که برخی افراد این همه ثروت نامشروع برای خود جمع کرده و هزاران میلیارد تومان ذخیره می کنند و حال آن که معلوم نیست تا چه زمانی زنده هستند و به هر حال باید برای همه اعمال خود پاسخگو باشند.

۳۱۳/۸