به گزارش خبرگزاریحوزه» ، نوشتار حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا نائینی به این شرح است:

جناب آقای عماد الدین باقی

سلام علیکم؛

پیرو بیاناتی که پیرامون "ضروری" نبودن حکم حجاب بیان داشته اید ذیلا نکاتی را به عرض مبارک می رسانم:

واژگان "ضروری دین" تا جائی که من اطلاع دارم در عبارات قدماء؛ اصلا مطرح نبوده تا حجاب را ضروری دین بشمارند؛اما صرف نظر از این واژگان، در کتب قدماء و متأخران اصحاب، برخى از امور به عنوان اموری که روا دانستن آن ها مخالفت با دین اسلام است بیان گردیده که بسیار ساده تر از "حجاب" هستند؛به عنوان نمونه می توانیم به کتاب های مقنعه: ص ۸۰۱ و نهایه ی شیخ طوسی  ره :۷۱۳ مراجعه کنیم ابو الصلاح حلبی ره بدون آوردن کلمه ی "ضروری"، معیار ارتداد را "اظهار شعار کفر  پس از مسلمانی، به گونه ای که به انکار نبوت یا امری که از امور واضح دین است باز گردد" دانسته و انکار حکم نماز و زکات و شرب خمر را از مو جبات ارتداد دانسته است. (کافی: ص ۳۱۱).

ابو المجد حلبی ره نیز بدون نام بردن از عنوان "ضروری"، مخالفت عالمانه با حرام و حلال شرع را مصداق انکار ضروری می داند. (اشارة السبق: 144).

قاضى ابن براج مخالفت با حکم روزه را موجب خروج از دین برشمرده است.(المهذب: ج ۲ ص ۵۵۱ و ۵۵۲).

از این دست عبارات فراوانند و خلاصه ی برداشت من از این ها چنین است:

"ضروری" عبارت از : "حکمی است که انکار آن سر از انکار اسلام در آورد".

 با تورقی ساده در کتب فقهاء اماميه در می یابیم که اصل مسأله ى وجوب حجاب در ميان آنان از مسلمات دینی بوده و آن را از احکام روشن اسلامی می دانسته اند و لذا تنها از برخی از خصوصیات آن بحث فرموده اند؛

در این مورد می توانیم به عبارات آنان در مسأله ى لباس نمازگزار و یا باب تخلی و غیر آن مراجعه کنیم که اگر مایل بودید مواردی را تقدیم خواهم نمود.

بنده با توجه به مطالب فوق تردیدی ندارم که وجوب حجاب از احکام ضروری اسلام است؛

برادر گرامی؛ کاش چند مورد از مواردی که فقهاء بزرگ شیعه تصریح فرموده باشند:

 "وجوب حجاب از احکام ضروری دین نیست" را ذکر می فرمودید؛

الزام قانونی به حجاب مسأله اى دیگر است که هرگز نباید با اصل ضروری بودن آن خلط شود؛کما این که بی حجابی نیز با انکار حجاب متفاوت است.

بنده استفاده از کلماتی که موجب نفرت و خشم در مخالفان فکری می شوند را صحیح نمی دانم و لذا به برخی واژه هائی که به کار برده اید انتقاد جدی دارم؛ این که نظرات دیگران را "شانتاژهای عبوسان"بدانیم و یا آنان را "آدمیانی عقب مانده تر از مردمان ۱۴۰۰ سال پیش" و یا "متحجر" خطاب کنیم ابدا با روح آزاد اندیشی تناسبی ندارد.

معلوم است که: "آن چه را بر خود نمی پسندیم نباید بر دیگران روا داریم".

با احترام.

محمد رضا نائینی