به گزارش خبرنگار خبرگزاري «حوزه» در مازندران، سکینه رحمتی از کارشناس قرآنی در این کرسی آزاداندیشی، بیان کرد: در حال حاضر در نظام آموزشی کشور، آموزش قرآن به صورت هفتگی و چند ساعت در برنامه درسی دانش آموزان قرار گرفته که از دوران ابتدایی شروع شده و همراه با نوار، لوح و سایر وسایل کمک آموزشی، به دانش آموزان آموزش داده می شود. همچنین در برخی از کتاب ها، بخش پیام های قرآنی وجود دارد که مباحث مختلف اعتقادی و اخلاقی را برای دانش آموزان بیان می کند.

وی افزود: از دوران ابتدایی تا پایان دوره متوسطه، آموزش قرآن کریم در بین دروس دانش آموزان وجود دارد که علاوه بر آشنایی آن ها با تلاوت، روخوانی و روان خوانی قرآن کریم، اهدافی مانند تقویت انس و علاقه نسبت به این کتاب آسمانی، شکوفایی استعدادهای قرآنی دانش آموزان در زمینه های مختلف، آموزش مفاهیم قرآنی، حفظ برخی آیات و سوره ها و آموختن تجوید قرآن را نیز در پی خواهد داشت.

کم توجهی به قرآن در مدارس!!

در ادامه، خانم فاطمه علی پور، استاد منتقد کرسی گفت: نظام آموزشی کشور ما برای قرآن کریم که بهترین راه و روش زندگی و معارف اسلامی را بیان می کند، کم گذاشته است. در گذشته معلمانی ویژه آموزش قرآنی در مداراس حضور داشتند که به نحو جامع تر و کامل تر قرآن و معارف آن را آموزش می دادند، اما متاسفانه در سال های اخیر این امر مدارس از بین رفته و معلم هرپایه در کنار دروس دیگر، قرآن را نیز به دانش آموزان آموزش می دهد و حتی در برخی موارد با ظاهر نامناسب در کلاس ها حاضر می شود که آسیب های این مسئله را دوچندان می کند.

وی تصریح کرد: دروس مرتبط با قرآن و مفاهیم قرآنی در مدارس کم رنگ شده و سهم قرآن در برنامه های درسی دانش آموزان بسیار ناچیز شده است.؛. همچنین در بین خانواده ها نیز مسئله آموزش قرآن و انتقال مفاهیم آن به فرزندان کم رنگ شده، به گونه ای که به عنوان مثال والدین، فرزندان خود را به کلاس های مختلف می فرستند، اما وقتی نوبت به قرآن رسید، استدلالشان این است که تعداد کلاس ها زیاد بوده و فرزند ما خسته می شود!

علی پور افزود: متاسفانه با وجود این که معارف قرآن کریم عامل نجات بشر است، اما آن طور که شایسته است در جامعه ما نمی درخشد و جایگاهی مناسب خود را ندارد؛ لذا در نظام اموزش کشور، باید روش های مناسب تری جهت آموزش و جذب علاقه دانش آموزان به این کتاب آسمانی استفاده گردد

اجرای پنهان سند ۲۰۳۰ در نظام آموزشی!!!

زینت السادات علمدار، حافظ قرآن و نهج البلاغه و استاد داور این کرسی نیز بیان داشت: مهجوریت قرآن کریم به دو صورت است: یکی این که قرآن اصلاً در فضای جامعه و خانواده وجود نداشته و متروک شود، دوم این که قرآن در میان مردم باشد، اما فقط برای مراسمات خاص و به صورت تزیینی و نمادین و بدون آشنایی با معنا و مفهوم آن استفاده شود.

وی افزود: دو جایگاه مهم که در زمینه ترویج قرآن و معارف قرآنی در میان فرزندان نقش دارند، یکی خانواده و دیگری نظام آموزشی است، در سیستم آموزشی کشور ما هرچند قرآن و دروس مرتبط با آن وجود دارد، اما آن گونه که شایسته است به آن بها داده نمی شود.

استاد داور این کرسی ادامه داد: معلمی که هم وظیفه تدریس قرآن و هم درس های دیگر را بر عهده دارد، چون تعلیم کامل برای آموزش قرآن را ندیده، نمی تواند این امر را به نحو احسن انجام داده و گاهی هم زمان درس قرآن را به تدریس دروس دیگر اختصاص می دهد، در صورتی که معلم قرآن باید خلاق و هنرمند بوده و بتواند در قالب شعر و بازی، قرآن و مقاهیم  قرآنی را به دانش آموزان انتقال دهد.

خانم علمدار تصریح کرد: متاسفانه اخیراً با امضاء سند 2030 و اجرای پنهای آن در سیستم آموزشی کشور، حضور قرآن در برنامه درسی دانش آموزان کم رنگ تر نیز شده است.

خانواده ها متکی به نظام آموزشی و مدرسه نباشند

این استاد حافظ قرآن در پایان این نشست، با اشاره به نقش مهم خانواده در تربیت دینی فرزندان، اظهار کرد: در راستای ترویج هرچه بیشتر فرهنگ قرآنی در میان فرزندان، لازم است خانواده ها متکی به نظام آموزشی و مدرسه نباشند، بلکه خودشان در جهت تعلیم و پروش دینی و قرآنی فرزندان تلاش نموده و بنا به فرموده امام علی علیه السلام قبل از پرشدن ذهن فرزند با مسائل دیگر، شرایع، احکام و حلال و حرام الهی را به او بیاموزند.

انتهاي پيام۳۱۳/۴۸