به گزارش خبرگزاری «حوزه»، هیئت تحريريه بنياد نهج البلاغه در قالب کتاب «پندهاى كوتاه از نهج البلاغه» به جمع آوری بخشى از كلمات و جملات این کتاب ارزشمند و ارائه شرح مختصری از آن پرداخته که تقدیم می شود.
* احترام معلم
لا تجعلن ذرب لسانك على من أنطقك و بلاغه قولك على من سددك
* ترجمه
تيزى و برندگى زبانت را، به سوى كسى كه تو را سخنگو ساخته است مگير، و رسايى گفتار و قدرت بيان خود را بر ضد كسى كه به تو قدرت گفتار آموخته است، بكار مبر.
* شرح
امام عليه السلام، همواره در مورد احترام معلم و آموزگار، سفارش مي فرمود، و ديگران را به ارزش و اهميت احترام نمودن به آموزگاران، متوجه مي ساخت. تا جایی كه خود با آن درياى علم و دانشی كه داشت، هميشه مى فرمود: ((كسي كه به من يك كلمه بياموزد، تا پايان عمر غلام و بنده او خواهيم بود)).
يك نمونه درخشان و با شكوه ديگر، براى آنكه بدانيم اسلام چه احترام شايانى براى معلم و آموزگار قائل شده است، توجه به وضع اسير جنگى در صدر اسلام است. در آن جنگ ها، پيامبر اكرم (ص) به كسانى كه تا ساعتى پيش، شمشير بر دست، با سپاه مسلمانان جنگيده بودند، اجازه مى فرمود كه هر كدام به ده نفر از مسلمانان سواد خواندن و نوشتن بياموزند، و پاداش اين سواد خواندن و نوشتن بياموزند، و به پاداش اين سواد آموزى از اسارت آزاد شوند.
امام عليه السلام نيز در اين كلام عميق و پر معنى، در همين باره سخن گفته و ديگران را به احترام نمودن به معلم آموزگار، متوجه ساخته و ترغيب و سفارش فرموده است. ما نيز، بايد از پيشواى راستين خود بياموزيم. يعنى هرگز نبايد تيزى و برندگى زبان خود را به سوى پدر و مادر، يا خواهر و برادر بزرگتر، يا هر كسى كه در راه به سخن آمدن ما زحمت كشيده است، بگيريم. و همچنين هيچگاه نبايد رسايى كلام و قدرت بيانى را كه از معلم و يا شخصى ديگرى آموخته ايم، بر ضد خود او بكار بريم؛ زيرا چنين كارى ناسپاسى است و در اسلام، ناسپاسى، زشت و ناپسند شمرده مى شود.
